كتابنامه

۱ - قرآن الكريم.

۲ - ابن ابى الحديد، عبدالحميد بن هبة الله، شرح نهج البلاغه، دار احيا الكتب العربية، قاهره ۱۳۷۸ ه. ق.

۳ - ابن اثير، على بن محمد، اسدالغابة فى معرفة الصحابة، اسماعيليان، تهران.

۴ - ابن جوذى، عبدالرحمن بن على، المنتظم فى تاريخ الامم و الملوك، دارالكتب العلمية، بيروت، ۱۴۱۲ ه. ق.

۵ - ابن خلدون، عبدالرحمن بن محمد، تاريخ ابن خلدون (ترجمه كتاب العبر) ، مترجم: عبدالمحمد آيتى، مؤ سسه مطالعات و تحقيقات فرهنگى، ۱۳۶۳ ه. ش.

۶ - ابن عساكر، على بن حسن، تاريخ مدينة دمشق، دارالفكر، بيروت، ۱۴۱۵ ه. ق.

۷ - ابن قتيبة الدينورى، عبدالله بن مسلم، الامامة و السياسة (تاريخ الخلفاء) شريف رضى، قم، ۱۴۱۳ ه. ق.

۸ - ابن واضح، احمد بن يعقوب (معروف به يعقوبى) ، تاريخ اليعقوبى، نشر فرهنگ اهل بيتعليه‌السلام ، قم.

۹ - ابوالفرج اصفهانى، على بن حسين، مقاتل الطالبيين، دارالكتاب، قم، ۱۳۴۴ ه. ش.

۱۰ - احمدى، على بن حسينعلى، مكاتيب الرسولصلى‌الله‌عليه‌وآله‌وسلم ، دار صعب، بيروت.

۱۱ - احمر، ابان بن عثمان، المبعث و المغازى، مركز انتشارات دفتر تبليغات اسلامى، قم ۱۳۷۵ ه. ق.

۱۲ - اربلى، على بن عيسى، كشف الغمه فى معرفة الائمةعليه‌السلام ، نشر ادب الحوزة، قم، ۱۳۶۴ ه. ق.

۱۳ - بنت الشاطى، عائشة عبدالرحمن، تراجم سيدات بيت النبوة، دارالببيان للتراث، قاهره ۱۴۰۸ ه. ق.

۱۴ - بلاذرى، احمد بن يحيى، انساب الاشراف، مجمع احياء الثقافة الاسلامية، قم، ۱۴۱۶ ه. ق.

۱۵ - بلاذرى، احمد بن يحيى، فتوح البلدان، نقره، تهران، ۱۳۶۷ ه. ش.

۱۶ - جعفريان، رسول، تاريخ خلفا، نشر الهادى، قم، ۱۳۷۷ ه. ش.

۱۷ - حر عاملى، محمد بن حسن، وسائل الشيعة، دار احياء التراث العربى، بيروت، ۱۳۹۱ ه. ق.

۱۸ - الخيامى، امير منها، زوجات النبىصلى‌الله‌عليه‌وآله‌وسلم و اولاده، موسسة عزالدين، بيروت، ۱۴۱۶ ه. ق.

۱۹ - دخيل، على محمد على، ائمتنا، دارالمكتبة الامام الرضاعليه‌السلام ، بيروت، ۱۴۰۲ ه. ق.

۲۰ - دينورى، احمد بن داود، الاخبار الطوال، دار احياء الكتب العربية، قاهره ۱۹۶۰ م.

۲۱ - رضوى اردكانى، سيد ابوفاضل، ماهيت قيام مختار، مركز مطالعات و تحقيقات اسلامى، قم.

۲۲ - سبحانى، جعفر، فرازهايى از تاريخ پيامبر اسلامصلى‌الله‌عليه‌وآله‌وسلم ، نشر مشعر، تهران، ۱۳۷۷ ه. ش.

۲۳ - سبحانى، جعفر، فروغ ابديت، نشر دانش اسلامى، قم، ۱۳۶۴ ه. ش.

۲۴ - سماوى، محمد، حماسه سازان كربلا، ترجمه عقيقى بخشايشى، نويد اسلام، قم، ۱۳۶۶ ه. ش.

۲۵ - سيوطى، جلال الدين عبدالرحمن بن ابى بكر، تاريخ الخلفاء، دارالقلم، بيروت، ۱۴۰۶ ه. ق.

۲۶ - شمس الدين، محمد مهدى، انصار الحسينعليه‌السلام ، الدار الاسلامية، بيروت ۱۴۰۱ ه. ق.

۲۷ - صدر حاج سيد جوادى، احمد بهاءالدينى خرمشاهى، دائرة المعارف تشيع، ج ۳، مؤ سسه دائرة المعارف تشيع با همكارى نشر يادآوران، تهران، ۱۳۷۱ ه. ش.

۲۸ - طباطبايى، سيد محمد حسين، تفسير الميزان، ج ۳، ترجمه محمد تقى مصباح يزدى، دارالعلم، قم، ۱۳۴۶ ه. ش.

۲۹ - طباطبايى، سيد محمد حسين، شيعه در اسلام، دارالكتب الاسلامية، تهران، ۱۳۵۱ ه. ش.

۳۰ - طبرسى، احمد بن على، الاحتجاج، اسوه، قم ۱۳۷۱ ه. ش.

۳۱ - طبرسى، فضل بن حسن، زندگانى چهارده معصومعليه‌السلام (ترجمه اعلام الورى) ، مترجم: عزيزالله عطاردى، اسلاميه، تهران، ۱۳۹۸ ه. ق.

۳۲ - طبرسى فضل بن حسن، مجمع البيان فى تفسير القرآن، دارالمعرفة، بيروت ۱۴۰۸ ه. ق.

۳۳ - طبرى، ابوجعفر محمد بن جرير، تاريخ الطبرى، بيروت، ۱۳۷۸ ه. ق.

۳۴ - عاملى، جعفر مرتضى، تحليلى از زندگانى امام حسن مجتبىعليه‌السلام ، ترجمه محمد سپهرى، سازمان تبليغات اسلامى، تهران ۱۳۶۹ ه. ش.

۳۵ - عسكرى، سيد مرتضى، معالم المدرستين، المجمع العلمى الاسلامى ۱۴۱۶ ه. ق.

۳۶ - عمر رضا كحاله، اعلام النساء، مؤ سسة الرسالة، بيروت، ۱۴۰۴ ه. ق.

۳۷ - قمى، شيخ عباس، منتهى الامال، اسلاميه، تهران، ۱۳۳۸ ه. ق

۳۸ - قمى، شيخ عباس، وقايع الايام، مركز نشر كتاب، قم، ۱۳۷۵ ه. ق.

۳۹ - مازندرانى، على بن شهر آشوب، مناقب آل ابى طالب، انتشارات علامه، قم.

۴۰ - مجلسى، محمد باقر، بحارالانوار، دار احياء التراث العربى، بيروت،

۱۴۰۳ ه. ق.

۴۱ - محتشم كاشانى، على بن مير احمد، ديوان مولانا محتشم كاشانى، كتاب فروشى محمودى.

۴۲ - محلاتى، ذبيح الله، فرسان الهيجاء، مركز نشر كتاب، تهران، ۱۳۹۰ ه. ق.

۴۳ - محمدى اشتهاردى، محمد، سوگنامه آل محمدصلى‌الله‌عليه‌وآله‌وسلم ناصر، قم، ۱۳۷۰ ه. ش.

۴۴ - المسعودى، على بن حسين، التنبيه و الاشراف، شركت انتشارات علمى و فرهنگى، تهران، ۱۳۶۵ ه. ش.

۴۵ - مفيد، محمد بن نعمان، الارشاد، به همراه ترجمه باقر ساعدى خراسانى، اسلاميه، تهران، ۱۳۷۶ ه. ش.

۴۶ - موسوى خوانسارى اصفهانى، محمد باقر، روضاتى الجنات، ج ۲، دارالمعرفه، بيروت.

۴۷ - واردى، سيد تقى، خاندان عصمت، مركز انتشارات دفتر تبليغات اسلامى، قم، ۱۳۷۸ ه. ش.

۴۸ - واقدى، محمد بن عمر، المغازى، مركز انتشارات دفتر تبليغات اسلامى، قم، ۱۳۷۶ ه. ش.

والسلام عليكم و رحمه الله و بركاته

پی نوشت ها:

۱- سوره آل عمران (۳) ، آيه ۱۳۸- ۱۳۷.

۲- سوره توبه (۹) ، آيه ۳۶.

۳- تاريخ اليعقوبى، ج ۱، ص ۱۵.

۴- تاريخ الطبرى، ج ۱، ص ۱۹۰.

۵- بحارالانوار، ج ۹۶، ص ۲۶۸، باب ۳۱، روايت ۱۸.

۶- همان، ج ۱۴، ص ۲۱۴، روايت ۱۲.

۷- همان، ج ۱۱، ص ۳۴۲، باب ۳، روايت ۸۰.

۸- همان، ج ۵۹، ص ۹۱، باب ۲۲، روايت ۱.

۹- همان، ج ۱، ص ۸۶، باب ۶، روايت ۶.

۱۰- منتهى الآمال، ج ۱، ص ۲۱۵.

۱۱- بحارالانوار، ج ۴۵، ص ۲۰۲، باب ۴۰، روايت ۴.

۱۲- سوره مائده (۵) ، آيه ۹۷.

۱۳- همان آيه ۲.

۱۴- سوره توبه (۹) ، آيه ۲.

۱۵- مجمع البيان، ج ۳- ۴، ص ۲۳۷.

۱۶- سوره بقره (۲) آيه ۲۱۷.

۱۷- نك: مجمع البيان، ۱- ۲، ص ۵۴۹ و ترجمه تفسير الميزان، ج ۳، ص ۲۳۹ و ۲۷۴.

۱۸- سوره بقره (۲) ، آيه ۱۹۴.

۱۹- نك: فرازهايى از تاريخ پيامبر اسلامصلى‌الله‌عليه‌وآله‌وسلم ، ص ۳۵۹.

۲۰- سوره توبه (۹) ، آيه ۵.

۲۱- سوره توبه (۹) ، آيه ۳۶.

۲۲- مجمع البيان، ج ۶- ۵، ص ۴۲.

۲۳- سوره توبه (۹) ، آيه ۳۷.

۲۴- نك: بحارالانوار، ج ۹، ص ۷۹ (بيان)

۲۵- مجمع البيان، ج ۶- ۵، ص ۴۵.

۲۶- وسائل الشيعة، ج ۱۰، باب ۳، ص ۲۵۷، روايت ۱۳۳۵۵.

۲۷- همان، ج ۸، باب ۵۰، ص ۱۸۱، روايت ۱۰۳۶۶.

۲۸- همان.

۲۹- همان مدرك، ج ۱، باب ۲۵، ص ۴۷۰، روايت ۱۳۸۷۳.

۳۰- همان مدرك ج ۸، باب، ص ۱۰۹، روايت ۱۰۱۹۰.

۳۱- سوره آل عمران (۳) ، آيه ۳۸.

۳۲- همان مدرك، ج ۱۴، ص ۳۴۰، باب ۸، روايت ۲.

۳۳- بحار الانوار، ج ۵۶، ص ۲۳۰، باب ۵، روايت ۱۵.

۳۴- نك: تاريخ ابن خلدون، ج ۱، ص ۶۴ و بحارالانوار، ج ۶۵، ص ۲۳۲، باب ۵، روايت ۱۵.

۳۵- بحارالانوار، ج ۶۵، ص ۲۳۰، باب ۵، روايت ۱۵.

۳۶- المبعث و المغازى، ص ۳۶.

۳۷- نك: تاريخ ابن خلدون، ج ۱، ص ۳۹۷ و فروغ ابديت، ج ۱، ص ۳۵۱.

۳۸- سريه، به ماءموريت رزمى مسلمانان از سوى پيامبرصلى‌الله‌عليه‌وآله‌وسلم بدون اين كه آن حضرت در آن حضور داشته باشد، گفته مى شود.

۳۹- نك: المغازى، ج ۱، ص ۳۴۱.

۴۰- المغازى، ج ۲، ص ۹۷۳ و منتهى الامال، ج ۱، ص ۸۹.

۴۱- آيه «انما الصدقات للفقراء و المساكين و العاملين عليها... (سوره توبه، آيه ۶) ».

۴۲- المغازى، ج ۲، ص ۱۰۸۴.

۴۳- نك المغازى، ج ۲، ص ۹۷۳ و منتهى الامال، نج ۱، ص ۸۹.

۴۴- فتوح البلدان، ص ۱۴۹.

۴۵- تاريخ خلفا، ص ۴۹.

۴۶- فتوح البلدان، ص ۱۶۲.

۴۷- بحارالانوار، ج ۹۸، ص ۱۹۵، باب ۱۹، حديث ۵ (بيان)

۴۸- تحليلى از زندگانى امام حسن مجتبىعليه‌السلام ، ص ۱۲۶.

۴۹- نك: تاريخ ابن خلدون، ج ۱، ص ۵۵۴؛ تاريخ اليعقوبى، ج ۲، ص ۱۶۲ و معالم المدرستين، ج ۱، ص ۱۷۱.

۵۰- تاريخ الخلفاء، ص ۱۵۱ و ۱۷۱.

۵۱- انساب الاشراف، ص ۱۱۰؛ الارشاد، ج ۱، ص ۳۵۴ و كشف الغمه، ج ۱، ص ۵۹۰.

۵۲- انساب الاشراف، ص ۱۱۰.

۵۳- همان، ص ۱۱۱.

۵۴- منتهى الامال، ج ۱، ص ۱۸۶.

۵۵- انساب الاشراف، ص ۱۱۱.

۵۶- كشف الغمه، ج ۱، ص ۵۷۴.

۵۷- بحارالانوار، ج ۱۰، ص ۱۴۰.

۵۸- منتهى الامال، ج ۱، ۲۹۸ و ۳۲۱ و الارشاد، ج ۲، ص ۳۴.

۵۹- شيعه در اسلام، ص ۳۳.

۶۰- الاحتجاج، ج ۲، ص ۴۶.

۶۱- منتهى الامال، ج ۲، ص ۲۳.

۶۲- المنتظم فى تاريخ الامم و الملوك، ج ۹- ۱۰، ص ۸۲.

۶۳- همان.

۶۴- نك: تاريخ الطبرى، ج ۸، ص ۵۳۴ و ۵۳۶.

۶۵- وقايع الايام، ص ۱۴۳.

۶۶- تاريخ ابن خلدون، ج ۲، ص ۴۳۵.

۶۷- نك.

۶۸- تاريخ اليعقوبى، ج ۲، ص ۵۰۰.

۶۹- المغازى، ج ۱، ص ۵۳۱.

۷۰- همان.

۷۱- تاريخ اليعقوبى، ج ۲، ص ۳۴۴.

۷۲- نك: همان و تاريخ الطبرى، ج ۷، ص ۴۱۲.

۷۳- بحارالانوار، ج ۹۲، ص ۳۷۶، باب ۱۳۱، روايت ۷.

۷۴- المغازى، ج ۱، ص ۳۹۵.

۷۵- نك: همان و فروغ ابديت، ج ۲، ص ۱۰۴ و تاريخ ابن خلدون، ج ۱، ص ۴۲۳.

۷۶- المغازى، ج ۱، ص ۵۳۴.

۷۷- منتهى الامال، ج ۱، ص ۳۴۲.

۷۸- تاريخ ابن خلدون، ج ۲، ص ۵۳.

۷۹- منتهى الامال، ج ۱، ص ۴۵۰.

۸۰- ماهيت قيام مختار، ص ۵۱۱.

۸۱- روضات الجنات، ج ۲، ص ۱۲۹.

۸۲- همان، ص ۱۳۱.

۸۳- دائره المعارف تشيع، ج ۳، ص ۲۵۲.

۸۴- روضات الجنات، ج ۲، ص ۱۳۳.

۸۵- دايرة المعارف تشيع، ج ۳، ص ۲۵۲، و منتهى الامال، ج ۲، ص ۱۸۹.

۸۶- دايرة المعارف تشيع، ج ۳، ص ۲۵۲.

۸۷- منتهى الامال، ج ۲، ص ۱۸۹.

۸۸- روضات الجنات، ج ۲، ص ۱۳۴.

۸۹- دائرة المعارف تشيع، ج ۳، ص ۲۵۲.

۹۰- زندگانى چهارده معصومعليه‌السلام (ترجمه اعلام الورى) ، ص ۳۵۹.

۹۱- كشف الغمة، ج ۲، ص ۲۷۵.

۹۲- ائمتنا، ج ۱، ص ۲۵۹.

۹۳- كشف الغمه، ج ۲، ص ۲۷۵.

۹۴- زندگانى چهارده معصومعليه‌السلام (ترجمه اعلام الورى) ، ص ۳۵۸.

۹۵- ائمتنا، ج ۱، ص ۲۹۵.

۹۶- الارشاد، ج ۲، ص ۱۵۵.

۹۷- كشف الغمه، ج ۲، ص ۲۶۱.

۹۸- منتهى الآمال، ج ۲، ص ۶.

۹۹- كشف الغمه، ج ۲، ص ۲۶۶.

۱۰۰- كشف الغمه، ج ۲، ص ۲۶۶.

۱۰۱- همان مدرك ۲۶۲.

۱۰۲- الارشاد، ص ۴۹۸.

۱۰۳- كشف الغمه، ج ۲، ص ۲۷۲.

۱۰۴- نك: مناقب آل ابى طالب، ج ۳، ص ۳۰۱؛ كشف الغمه، ج ۲، ص ۲۶۷ و الارشاد، ص ۵۰۲.

۱۰۵- نك: الارشاد، ص ۴۷۴ و منتهى الامال، ص ۴۱۴.

۱۰۶- المغازى، ج ۱، ص ۱۸۲.

۱۰۷- نك: المغازى، ج ۱، ص ۱۸۲؛ تاريخ ابن خلدون، ج ۱ ص ۴۱۴ و فروغ ابديت، ج ۱، ص ۵۳۳.

۱۰۸- وقايع الایام، ص ۱۵.

۱۰۹- منتهى الآمال، ج ۱، ص ۷۶.

۱۱۰- تاريخ ابن خلدون، ج ۱، ص ۴۳۶.

۱۱۱- فرازهايى از تاريخ پيامبر اسلامصلى‌الله‌عليه‌وآله‌وسلم ، ص ۳۹۱؛ تاريخ الطبرى ج ۳، ص ۹ و بحارالانوار، ج ۲۱، ص ۲۵.

۱۱۲- المغازى، ج ۱، ص ۶۳۴.

۱۱۳- فرازهايى از تاريخ پيامبر اسلام، ص ۳۹۱.

۱۱۴- وقايع الايام، ص ۳۱۷.

۱۱۵- فرازهايى از تاريخ پيامبر اسلامصلى‌الله‌عليه‌وآله‌وسلم ، ص ۳۸۹.

۱۱۶- المغازى، ج ۲، ص ۶۳۶.

۱۱۷- فرازهايى از تاريخ پيامبر اسلامصلى‌الله‌عليه‌وآله‌وسلم ، ص ۳۹۲.

۱۱۸- همان، ص ۳۹۵.

۱۱۹- انساب الاءشراف، ص ۹.

۱۲۰- فرازهايى هر تاريخ اسلام، ص ۳۹۷.

۱۲۱- المبعث و المغازى، ص ۸۹.

۱۲۲- تاريخ ابن خلدون، ج ۱، ص ۴۳۷.

۱۲۳- فرازهايى از تاريخ پيامبر اسلامصلى‌الله‌عليه‌وآله‌وسلم ، ص ۴۰۳ و بحارالانوار، ج ۲۱، ص ۲۵.

۱۲۴- بحارالانوار، ج ۲۱، ص ۴۰۷.

۱۲۵- فرازهايى از تاريخ پيامبر اسلامصلى‌الله‌عليه‌وآله‌وسلم ، ص ۴۶۷.

۱۲۶- بحارالانوار، ج ۲۱، ص ۴۰۷.

۱۲۷- تاريخ دمشق، ج ۲، ص ۱۰۰.

۱۲۸- فتوح البلدان، ص ۱۶۵.

۱۲۹- همان.

۱۳۰- نك: تاريخ ابن خلدون، ج ۱، ص ۵۰۱.

۱۳۱- نك: تاريخ دمشق، ج ۱، ص ۳۷.

۱۳۲- بحارالانوار، ج ۴۳، ص ۹۲، باب ۵، روايت ۱؛ و ج ۹۸، ص ۱۹۶، باب ۹، روايت ۵.

۱۳۳- فروغ ابديت، ج ۱، ص ۵۲۱.

۱۳۴- بحارالانوار، ج ۴۳، ص ۹۲، باب ۵، روايت ۱.

۱۳۵- كشف الغمة، ج ۱، ص ۴۹۲.

۱۳۶- نك: بحارالانوار، ج ۳۲، ص ۴۳۰، باب ۱۱، روايت ۳۹۱ و نهج البلاغه ابن ابى الحديد، ج ۳، باب ۴۸، ص ۲۱۵.

۱۳۷- وقايع الایام، ص ۱۶۴.

۱۳۸- وقايع الایام، ص ۱۶۴.

۱۳۹- نك: تاريخ ابن خلدون، ج ۲، ص ۳۱۹ و وقايع الایام، ص ۱۶۴.

۱۴۰- تاريخ ابن خلدون، ج ۲، ص ۳۴۶.

۱۴۱- نك: تاريخ اين خلدون، ج ۲، ص ۳۴۶.

۱۴۲- تاريخ دمشق، ج ۳۳، ص ۳۳۹.

۱۴۳- تاريخ الطبرى ج ۵، ص ۴۹۸.

۱۴۴- تاريخ ابن خلدون، ج ۲، ص ۳۷.

۱۴۵- وقايع الایام، ص ۱۷۱ و ۲۰۳.

۱۴۶- نك: وقايع الایام، ص ۱۶۷، و منتهى الآمال، ج ۱، از ص ۲۵۰ تا ۲۷۸.

۱۴۷- المنتظم فى تاريخ الامم و الملوك، ج ۹- ۱۰، ص ۲۶۵.

۱۴۸- نك: تاريخ اليعقوبى، ج ۲، ص ۴۶۵.

۱۴۹- بحارالانوار، ج ۵۰، ص ۲، باب ۱، روايت ۵، و الارشاد، ص ۶۳۴.

۱۵۰- تاريخ اليعقوبى، ج ۲، ص ۴۶۵.

۱۵۱- براى آگاهى از متن مناظره امام جوادعليه‌السلام با درباريان و عالمان عباسى به كتاب «الارشاد» (شيخ مفيد) ص ۶۱۹، و كشف الغمه، ج ۳، ص ۲۰۱ مراجعه گردد.

۱۵۲- بحارالانوار، ج ۵۰، ص ۲، باب ۱، روايت ۵،

۱۵۳- نك: الارشاد، ص ۶۱۵؛ كشف الغمه، ج ۳، ۱۸۶؛ منتهى الآمال، ج ۲، ص ۳۲۴ و خاندان عصمت، ص ۱۷۵.

۱۵۴- وقايع الایام، ص ۱۷۲.

۱۵۵- تاريخ الطبرى، ج ۸، ص ۲۳۰.

۱۵۶- نك: تاريخ اين خلدون، ج ۲، ص ۳۴۸ و تاريخ الطبرى، ج ۸، ص ۳۴۱.

۱۵۷- رقايع الایام، ص ۱۷۳.

۱۵۸- تاريخ ابن خلدون، ج ۱، ص ۴۱۵.

۱۵۹- المغازى، ج ۱، ص ۱۹۳.

۱۶۰- نك: المغازى، ج ۱، ص ۱۹۳، و فروغ ابديت، ج ۱، ص ۵۳۴.

۱۶۱- المغازى، ج ۱، ص ۵۳۷.

۱۶۲- تاريخ ابن خلدون، ج ۱، ص ۴۲۱.

۱۶۳- المغازى، ج ۱، ص ۵۳۵.

۱۶۴- تاريخ الطبرى، ج ۱۱، ص ۵۹۶، و تاريخ دمشق، ج ۳، ص ۲۴۱.

۱۶۵- منتهى الآمال، ج ۱، ص ۷۲.

۱۶۶- تاريخ الطبرى، ج ۱۱، ص ۵۹۶.

۱۶۷- نك: زوجات النبىصلى‌الله‌عليه‌وآله‌وسلم و اولاد، ص ۲۳۲، و اعلام النساء، ج ۱، ص ۴۷۴.

۱۶۸- اين بخش از نامه پيامبرصلى‌الله‌عليه‌وآله‌وسلم ، آيه ۶۴، سوره مبارك آل عمران است.

۱۶۹- نك: مكاتب الرسولصلى‌الله‌عليه‌وآله‌وسلم ج ۲، ص ۲۰۷، و تاريخ ابن خلدون، ج ۱، ص ۴۳۲.

۱۷۰- اسدالغابة، ج ۵، ص ۲۷۵.

۱۷۱- تاريخ الطبرى، ج ۲، ص ۶۱۷.

۱۷۲- تاريخ الطبرى، ج ۴، ص ۳۸ و تاريخ دمشق، ج ۳، ص ۲۳۸.

۱۷۳- فرازهايى از تاريخ پيامبر اسلامصلى‌الله‌عليه‌وآله‌وسلم ، ص ۳۸۱ و ۴۱۹.

۱۷۴- زوجات النبىصلى‌الله‌عليه‌وآله‌وسلم و اولاده، ص ۲۸۹.

۱۷۵- نك: تراجم سيدات بيت النبوة، ص ۴۱۷؛ زوجات النبىصلى‌الله‌عليه‌وآله‌وسلم و اولاده، ص ۲۸۹، و اعلام انساء، ج ۵، ص ۱۰.

۱۷۶- مجيد زندى، روزنامه جمهورى اسلامى، ۲۷ آذر ۱۳۷۸، ص ۱۴.

۱۷۷- فتوح البلدان، ص ۶۳۱.

۱۷۸- همان، ص ۶۲۹.

۱۷۹- همان، ص ۶۳۲.

۱۸۰- فتوح البلدان، ص ۶۰۷.

۱۸۱- همان، ص ۶۰۸، و اءنساب الاءشراف، ص ۲۷۵.

۱۸۲- نك: تاريخ الطبرى، ج ۵، ص ۵۳۴؛ تاريخ خلفا، ص ۵۷۲؛ و تاريخ ابن خلدون، ج ۲، ص ۳۹.

۱۸۳- تاريخ الطبرى، ج ۶، ص ۳۴۲.

۱۸۴- نك: تاريخ ابن خلدون، ج ۲، ص ۸۱؛ تاريخ دمشق، ج ۳۴، ص ۴۸۷ و تاريخ خلفا، ص ۵۸۴.

۱۸۵- اءلامامة و السياسة، ج ۲، ص ۱۵۱.

۱۸۶- تاريخ الطبرى، ج ۷، ص ۳۰۲.

۱۸۷- تاريخ ابن خلدون، ج ۲، ص ۱۸۶.

۱۸۸- همان، ص ۱۹۵؛ تاريخ الطبرى، ج ۷، ص ۳۰۲ و تاريخ خلفا، ص ۶۹۱.

۱۸۹- نك: التنبيه و الاشراف، ص ۲۹۲.

۱۹۰- شهر «مرو» در آن روزگار مقر حكومت مامون در شمال خراسان بود. هم اكنون در كشور تركمنستان قرار داشته و به زبان محلى «مارى » خوانده مى شود.