شبکه فرهنگی الحسنین (علیهما السلام)

به همسرت احترام بگذار

زن نیز مانند مرد خودش را دوست دارد و به حفظ شخصیت‌خویش علاقه‌مند است.

دوست دارد محترم و گرامی باشد. از تحقیر و توهین رنجیده خاطر می گردد. اگر مورد احترام قرار بگیرد احساس شخصیت نموده و به کار وزندگی دلگرم می‌شود. از احترام و احترام کننده خوشش می‌آید، از توهین وتوهین کننده متنفر می‌باشد.

آقای محترم! همسرت حتما از شما انتظار دارد که بیش از دیگران‌به وی احترام بگذاری. البته حق دارد چنین انتظاری را داشته باشد. زیرا تو را شریک زندگی و بهترین یار واقعی خویش می‌داند.

شبانه‌روز برای آسایش تو و فرزندانت زحمت می‌کشد. آیا حق ندارد انتظار داشته باشد که وجودش را، غنیمت‌شمرده به وی احترام‌بگذاری؟

بزرگداشت او تو را کوچک نمی‌کند بلکه حق شناسی و صفا و مودت تو را به اثبات می‌رساند. به همان اندازه بلکه بیشتر از آن مقدار که به دیگران‌احترام می‌گذاری به همسرت احترام بگذار. در موقع صحبت کردن ادب را کاملا رعایت کن.

با کلمه «تو» او را مخاطب نساز بلکه همیشه از کلمه «شما» که‌علامت احترام است استفاده کن. هیچگاه کلامش را قطع نکن. بر سرش‌داد نزن. با احترام و نام خوب او را صدا بزن. در موقع نشستن به او احترام‌بگذار. وقتی وارد منزل می‌شوی اگر از سلام کردن غفلت نمود به او سلام‌کن.

وقتی از خانه بیرون می‌روی خداحافظ بگو. وقتی به سفر می‌روی بااو تودیع کن. برای‌اش نامه بنویس، اگر شب تولدش معلوم است‌بعنوان‌احترام دسته گل یا تحفه دیگری تقدیمش کن، در مجالس و در حضور دیگران به وی احترام بگذار. از توهین و تحقیر جدا بپرهیز. از دشنام وناسزا گفتن اجتناب کن. از مسخره کردن و دست انداختن او و لو به طور شوخی جدا خودداری کن. خیال نکن چون خصوصی هستید بدش نمی آید بلکه چنین انتظاری را هرگز از تو نداشته کاملا رنجیده خواهد شد گر چه به‌زبان نیاورد.

از باب نمونه به داستان زیر توجه فرمایید:

خانم موقر و متینی که باید 36-35 سال داشته باشد، با حالت‌خشم و غضب درباره تقاضای طلاق می‌گوید: حدود دوازده سال است‌با همسرم ازدواج کرده‌ام. مرد خوبی‌است. بسیاری از محسنات یک آدم کامل و دوست داشتنی را دارد. اما هرگز نخواست‌بفهمد که من زن او، همسر او، مادر دو فرزند او هستم. به‌خیال خودش مرد مجلس آرایی است. اما مجالس را با دست انداختن من‌می‌آراید. نمی‌توانید فکر کنید چقدر زجر کشیده‌ام. به کلی اعصابم خراب شده‌دائما مجبورم دکتر بروم. هزار بار با شوهرم حرف زده‌ام. خواهش والتماس کرده‌ام که من زن تو هستم، سن و سالی دارم. درست نیست که‌پیش آشنا و غریبه صد جور شوخی زننده و غیر دوستانه با من می‌کنی. متلک‌میگویی که دیگران بخندند و مثلا خوش بگذرانند. من اغلب از همه‌خجالت می‌کشم و چون از اول شوخ طبع و بذله گو نبوده‌ام هیچوقت نمی‌توانم‌با شوهرم مقابله به مثل کنم. بنابراین چون خواهش و تمناهای من فائده‌نداشت‌با تمام رنجهایی که میدانم در انتظارم نشسته خواهم ساخت تا از مرد قدر ناشناسی که هیچوقت احترام مرا نگه نداشته جدا شوم (13).

همه بانوان مانند بانوی مذکور از شوهران خویش انتظار احترام‌دارند و از توهین و تحقیر جدا ناراحت می‌شوند. اگر در مقابل‌بی‌احترامی‌های شوهر سکوت نمودند دلیل رضایتشان نیست. بلکه یقین‌داشته باش که قلبا مکدر خواهند شد و لو اصلا به زبان نیاورند. اگر به‌همسرت احترام بگذاری او نیز به تو احترام خواهد گذاشت. و بدین وسیله‌رشته دوستی و صمیمیت‌شما روز بروز استوارتر خواهد شد. و در نزد دیگران نیز محترم خواهید شد. اگر هم به او بی‌احترامی کردی و تلافی کرد تقصیر خودت می‌باشد.

آقای محترم زن گرفتن با برده گرفتن خیلی فرق دارد. به عنوان‌برده و اسیر به خانه‌ات نیامده بلکه انسان آزادی است که به منظور تاسیس‌یک زندگی مشترک سعادتمندانه به خانه‌ات قدم نهاده. همان انتظاراتی راکه تو از وی داری او هم عینا همان انتظارات را دارد. پس چنان با او رفتار کن که دوست داری با تو رفتار کند.

حضرت صادق (ع) از پدرش نقل کرده که فرمود: هر کس زن‌گرفت‌باید او را گرامی و محترم بشمارد (14).

رسول خدا (ص) فرمود: هر کس مسلمانی را گرامی بدارد خدا اورا گرامی خواهد داشت (15).

پیغمبر اسلام (ص) فرمود: زنان را گرامی نمی‌دارند مگر افراد بزرگوار. و به آنان توهین نمی‌کنند جز مردم پست و فرومایه.

رسول خدا (ص) فرمود: هر کس به خانواده‌اش توهین کند خوشی‌زندگی را از دست‌خواهد داد (16).