شبکه فرهنگی الحسنین (علیهما السلام)

نامهاى قاريان هفتگانه قرآن

در اين دو بيت شعر نامهاى قاريان هفتگانه قرآن مجيد كه قرائت آنها نزد خاصه و عامه به تواتر رسيده و كلام الله مجيد نيز طبق يكى از اين قرائتها بايد خوانده شود بيان شده است و قراء ديگرى نيز هستند ولى چون قرائت آنها به تواتر نرسيده به رشته نظم در نيامده

اول : از آن هفت نفر ابوعمروبن علاء تميمى مازنى بصرى است در اسم او اختلاف است بعضى گفته اند عريان و برخى گفته اند زبان به تشديد باء بر وزن منان است و دسته اى به غير اين دو گفته اند حتى اينكه ابن خلكان در تاريخش گفته : صحيح اين است كه كنيه اش همان نامش ‍ باشد ولادتش در سنه هفتاد هجرى در مكه معظمه بوده و وفاتش سنه يكصد و پنجاه و هفت در كوفه

دوم : از آن هفت نفر ابوعبدالله نافع بن نعيم مدنى مولى عبدالله بن عمربن خطاب است ابن نديم در فهرستش و همچنين ابن حجر در تقريبش او را به نافع ابن عبدالرحمن بن ابى نعيم مولى بنى ليث ضبط نمودند و گفته اند اصلا اصفهانى بوده و سيوطى در اتقان گفته كه نافع از هفتاد نفر اخذ قرائت نموده ، وفاتش در سنه(117) يا(120) هجرى قمرى بوده است

و سوم : ابوسعيد عبدالله بن كثير مكى مولى عمروبن علقمه الكنانى است

در مكه معظمه سنه چهل و پنج هجرى متولد شده و در سنه يكصدو بيست در مكه نيز وفات نموده

چهارم : ابوعماره حمزه بن حبيب زيات كوفى است كه قرآن را بر حضرت امام جعفر صادقعليه‌السلام خوانده و تحصيل معاش خود را از تجارت به دست مى آورد، در سال هشتاد هجرى قمرى به دنيا آمد و در سنه يكصدو پنجاه و شش وفات كرد.

پنجم : ابوعمران عبدالله بن عامر يحصبى شامى است كه در سنه يكصدو هيجده در دمشق وفات نمود

ششم : ابوبكر عاصم بن ابى النجود بهدله كوفى مولى بنى جذيمة بن مالك اسدى است ، و اعراب قرآنهاى امروزى كه متداول و شايع است بر مبناى قرائت اوست او در سنه يكصد و بيست و نه يا بيست و هفت هجرى در كوفه چشم از جهان فرو بست

هفتم : ابوالحسن على بن حمزه كسائى كوفى مولى بنى اسد است قاضى نورالله شهيد(ره ) در مجالس المؤ منين آورده كه اجتماع مردم به درس ‍ ايشان آنقدر زياد بود كه به دشوارى اخذ و ضبط مى نمودند، بنابر اين كرسى مى نهاد و در ميان ايشان مى نشست و جهت ايشان تلاوت قرآن مى كرد، در سنه يكصد و هشتاد و نه هجرى به سن هفتاد سالگى در شهر رى وفات يافت

لفظ پير در شعر بمعنى خواجه و بزرگ است ، كه معناى بيت اينگونه مى شود: اساتيد و قراء قرآن پنج و دو نفرند كه مجموعا هفت نفر مى شوند و مقصود از جنس در بيت اخير به معنى دانش و تبحر است يعنى حمزه و ابن عامر و عاصم را در علم قرائت مانند كسائى بدان حيث تبحر و دانشمند بودن

شاعرى نسبت قراء هفتگانه را به شهرهائى كه در آن زندگى مى كردند اينگونه به نظم آورده :

ماههاى رومى

ترتيب ماههاى رومى از اين قرار است :

ازار، نيسان و ايار كه سه ماه بهار هستند.

حزيران ، تموز و آب كه سه ماه تابستان هستند.

ايلول ، تشرين اول و تشرين ثانى كه سه ماه پائيز هستند.

كانون اول ، كانون آخر و شباط كه سه ماه زمستان هستند.

ماههاى فارسى

اسفندارمذ، همان ماه اسفند است كه مخفف اسفندارمذ است كه اكنون مشهور است

ماههاى عربى

نام سالهاى تركى

لف و نشر مرتب

لف و نشر مشوش

صفت مشبهه

اقسام پانزدهگانه اسم

و آن پنج تا است كه عبارتند از: مصدر، اسم فاعل ، اسم مفعول ، صفت مشبهه و افعل التفصيل

شش چيز مقتضى صدر كلام است

اقسام تركيب

جمله هائى كه محلا معربند هفت تاست

1- جمله خبريه مانند زيد يسرع

2 - جمله حاليه مانند جاء زيد ذهب ابوه

3 - جمله مفعولا به ، مانند قال انى عبدالله

4- جمله مضاف اليه مانند: (( والسلام على يوم ولدت ))

5 - جمله جواب شرط مانند ان تقم فاقم

6 - جمله تابع مفرد، مانند: واتقوا يوما ترجعون فيه الى الله

7 - جمله تابع مانند: زيد قام فقعد عمرو.

حروف ابجد

در كتاب انوار نعمانيه مرحوم جزائرى روايتى از حضرت رسولصلى‌الله‌عليه‌وآله‌وسلم نقل شده كه حضرت رسول فرموده : (( تعلموا تفسير الابجد فان فيها الاعاجيب ويل لعالم جهلها: )) حروف ابجد و تفسير و توضيح آن را ياد بگيريد، زيرا كه در معانى آن چيزهاى عجيب وغريب است واى بر عالمى كه آن را نداند(157)

توضيح تشريح حروف ابجد:

1- ا

2- ب

3- ج

4- د

5- ه‍

6- و

7- ز

8- ح

9- ط

10- ى

20- ك

30- ل

40- م

50- ن

60- س

70- ع

80- ف

90- ص

100- ق

200- ر

300- ش

400- ت

500- ث

600- خ

700- ذ

800- ض

900- ظ

1000- غ

معنى كلمات ابجد

ابجد، يعنى بدان ، هوز يعنى درياب ، حطى يعنى خوب بفهم ، كلمن يعنى نگهدار، سعفص يعنى فرومگذار، قرشت يعنى دانا باش ، ثخذ يعنى واقف باش ، ضظغ يعنى از پيش بدان

زكات شتر به حروف ابجد

(( ههشكو بم لون بل مو حق )) 5 - 5 گوسفند، 20 - 6 بنت مخاض ، 30 - 6 بنت ليون 40 - 6 حقه كه شتر ماده است

(( ساجذ )) 60 - 1 جذعه شتر ماده ، (( عو ببل )) 70 - 6 دو بنت لبون ، (( صابحق )) 90 - 1 دو حقه كه دو شتر ماده است

(( فى قكا )) در 100 - 20 و يك در، (( كل ميم )) چهل يك شتر كه دو سالش تمام شده

(( اخرج )) خارج كن از مالت ، (( او فى كل )) يا در هر، (( نون حقق )) 50 يكه حقه يعنى يك شتر سه ساله

توضيح : شتر 12 نصاب دارد اول 5 شتر است كه زكاتش يك گوسفند است دوم 10 شتر، سوم 15 شتر، چهارم 20 شتر، پنجم 25 شتر در حروف ابجد (ه ) مساوى با پنج است هر پنج شتر يك گوسفند زكات دارد تا برسد به بيست و پنج شتر كه پنج گوسفند براى بيست و پنج شتر بايد بدهد.

نصاب ششم : اگر تعداد شترها به 26 راءس برسد بايد بنت مخاض كه يك شتر ماده است زكات بدهد.

نصاب هفتم : 36 شتر است كه زكات آن يك بنت لبون يعنى يك شتر ماده است كه دو سالش تمام شده باشد.

نصاب هشتم : 46 راءس شتر است كه زكاتش يك حقه يعنى يك شتر ماده كه سه سال آن تمام شده باشد.

نصاب نهم : اگر به 61 راءس شتر برسد زكاتش يك جذعه يعنى يك شتر ماده است كه چهار سال آن تمام شده باشد.

نصاب دهم : اگر به 76 راءس برسد زكاتش دو بنت لبون يعنى دو شتر ماده كه دو سال آنها تمام شده باشد.

نصاب يازدهم : اگر به 91 راءس برسد زكاتش دو حقه يعنى دو شتر ماده كه سه سال آنها تمام شده باشد.

نصاب دوازدهم : اگر به 121 راءس و بالاتر برسد زكاتش براى هر چهل شتر يك بنت لبون يعنى يك شتر كه دو سالش تمام شده باشد بدهد يا براى هر پنجاه شتر يك حقه بدهد كه يك شتر سه ساله باشد.

زكات گوسفند به حروف ابجد

در زكات گوسفند خارج كن اى برادر محترم

40- شاة (گوسفند) 20-100-1 دو شاة 200-1 سه

شاة 300-1 چهار شاة از 400 به بالا هر 100 يك گوسفند

توضيح : گوسفند پنج نصاب دارد اول چهل راءس است كه زكاتش يك گوسفند است دوم : صدوبيست و يك راءس كه زكاتش دو گوسفند است

سوم : دويست و يك راءس كه زكاتش سه گوسفند است

چهارم : سيصدو يك راءس گوسفند كه زكاتش چهار گوسفند است

پنجم : چهار صد راءس گوسفند به بالا كه براى هر صد گوسفند يك گوسفند بايد زكات داد

عمر پيامبر اسلام به حروف ابجد

عمر پيامبر اكرمصلى‌الله‌عليه‌وآله‌وسلم : س به حروف ابجد 60و ج به حروف ابجد 3است پس عمر شريف آن حضرت 63 سال است نبوتش 23 سال (ك : 20، ج : 3) در مكه (يا) يعنى 11 سال و در مدينه (ط) يعنى 9 و (ج ) يعنى 3 سال كه جمع آنها 12 سال مى شود يعنى در مدينه 12 سال البته در هنگام رسالتش زندگى كرده است

على به شماره حروف ابجد از هر لفظ

و يا اينكه

در چهره هر كس نام على مكتوب است

توضيح : يعنى خداوند بر چهره و صورت هر كس دو نام على را به زيبائى نوشته است كه يك لام و دو عين و دو يا عكس از حاجب كه همان ابرو است و دو عين كه همان دو چشم است و انف كه همان بينى است كه آشكارا بر صورت همه نقش بسته است

بحث حجيت قطع رسائل در يك رباعى

يعنى قطع و يقين حجيتش ذاتى است و نيازى به جعل شارع ندارد و اصلا قطع و يقين جهل شارع را نمى پذيرد كه بگويد قطع و يقين تو را حجت قرار دادم و يا بگويد قطع تو را حجت شرعى برايت قرار ندادم چون اگر بگويد قطعت را حجت برايت قرار دادم تحصيل حاصل مى شود.

احكام حج و عمره در يك بيت

توضيح : اطرست براى عمره قرار بده ((ا)) يعنى احرام و ((ط)) يعنى طواف ((ر)) يعنى ركعتى الطواف ، دو ركعت نماز طواف ((س )) سعى بين صفا و مروه ((ت )) تقصير يا كوتاه كردن مو و ناخن كه اين اعمال مخصوص عمره است

اما حج تمتع : ((ا)) يعنى احرام ((و)) وقوف به عرفات ((و)) وقوف به مشعر ((ر)) رمى جمره ((ن )) نحر كه همان قربانى كردن است ((ح )) حلق يعنى تراشيدن سر ((ط)) طواف زيارت ((ر)) ركعتى الطواف همان دو ركعت نماز طواف است ((س )) سعى بين صفا و مروه ((ط)) طواف نساء ((ر)) دو ركعت نماز طواف نساء ((م )) مبيت و بيتوته كردن و ماندن در منى كه ماندن در منى از اعمال حج است ((ر)) رمى جمرات سه گانه كه اين اعمال حج تمتع بجا آور.(و يا قرار بده ).

گريه بى حاصل

گر حق طلبى

اجابت نكنم

مى بايد رفت

زين بحر هرآنكه سر بدون زد چو حباب

او حدى

لطيفه

شخص داش منشى در يكى از پياده روهاى تهران حركت مى كرد با عصاى خود به پشت شخصى زد و گفت : آقا اينجا چهار راه مخبرالدوله است ؟ او گفت : نه آقا اينجا ستون فقرات بنده است

لطيفه

شخصى به نزد دوستش رسيد، از او پرسيد مدتى است تو را نمى بينم در جواب گفت : مريضم گفت : ناراحتى شما چيست ؟ دوستش گفت : چند روزى است كه غذايم هضم نمى شود دوستش گفت : آقا كارى ندارد غذاى هضم شده بخوريد.

لطيفه

يكى دوست خود را در خيابان ديد كه با بچه اش مى آيد، از او پرسيد كه نام پسرت چيست ؟ گفت : غلام شما، قنفذ تو عمرى و او غلام توست

لطيفه

فردى رفت در مغازه ميوه فروشى ، خواست بگويد: آقا ليموبم داريد زبانش بر عكس چرخيد و گفت : آقا بيمولم داريد؟

لطيفه

يكى مشغول سخنرانى بود، خواست شعرى را به آواز بخواند فراموش ‍ نمود چند مرتبه گفت : صاحبدلى به مدرسه آمد، زخانقاه ، هر چه خواند، بقيه اش را يادش نيامد، آخر الامر گفت : چكار داريد آن شعر چيست حاصلش را برايتان مى گويم

لطيفه

شخصى زمان شاه در داخل مسجدى مشغول سخنرانى بود، خواست به آية الله خمينى دعا كند، دست پاچه شد و به آية الله بروجردى (ره ) دعا كرد بعد كه ديد خيلى خيط كرده است خواست بگويد صلوات بلند ختم كنيد، بر عكس گفت : بلوات صلند ختم كنيد.

لطيفه

مداحى داخل دسته عزادارى بر روى چهار پايه ايستاد بود و شعرى مى خواند ((ديدى كه شجاعت به جهان شد زكه ظاهر)) اين مصرع اول شعر بود هر چه خواند مصرع بعد را يادش نيامد، فقط مى دانست آخرش حبيب بن مظاهر است سرانجام گفت :

لطيفه

يكى از دوستان نقل مى كرد در خانه اى مشغول روضه خوانى بودم مى خواستم اين شعر را بخوانم :

شعر را فراموش كرده بودم و مصرع اول را اشتباهى خواندم لذا هول شدم و گفتم :

لطيفه

با يكى از دوستان تمرين منبر داشتيم ، او يزدى يود، يك مقدارى صبحت نمود و بعد خواست روضه بخواند، روضه ذوالجناح را شروع كرد و با لهجه يزدى گفت : حضرت زينب به ذوالجناح گفت : ذوالجناح راستش بگو حسين را چه كردى ؟

گر غم نبود

يار در كنار من

سرود زيباى امام زمان

پاينده قرآن پاينده قرآن

از حيله اعدا

براى صاحب فرزند شدن

جوز بويا، يك مثقال ، كندر يك مثقال ، دارچين يك مثقال ، هل مكه يك مثقال ، مصطكى سه مثقال ، تخم زردك سه مثقال ، خارخسك سه مثقال بگيرد و همه اين گياهان داروئى نامبرده را خوب با هم بكوبد و نرم كند و به پنج قسمت كند و هر قسمت را با دو عدد زرده تخم مرغ مخلوط كند و پنج روز پشت سر هم صبح ناشتا يك قسمت آن را بخورد و وقتى پنج روز تمام شد سه شب يا سه روز پشت سرهم با همسر خود همبستر شود ان شاء الله داراى فرزند خواهد شد

نسخه نوشتنى براى فرزند دار شدن

حروف زير را بر پهلوى راست زن بنويسد و بعد يك گوسفند سياه فربه در زير سقف بكشد و به چهل مؤ من بدهد

و ل و ان رانا س ى ر ت ب ه ال ج ب ال او ق ط ت ب ه ال ارض او ك ل م ب ه ال م و ت ى ب ل ل ال ه ال ام ر ج م ى عا

پاداش زيارت حضرت علىعليه‌السلام