ถาม~ ตอบ

เรื่องที่ 3

มีคนถามท่านอิมามฮุเซน(อฺ)ว่า

“ เพราะเหตุใดท่านจึงได้เกรงกลัวอัลลอฮฺมากนัก ?”

ท่านอิมาม(อฺ) ตอบว่า

“ เพราะในวันกิยามัตนั้น จะไม่มีใครปลอดภัย นอกจากคนที่เกรงกลัวอัลลอฮฺตั้งแต่อยู่ในโลกนี้ ” ( 3)

(3) บิฮารุล-อันวาร เล่ม 10 หน้า 144

ถาม~ ตอบ

เรื่องที่ 4

ท่านอิมามฮุเซน(อฺ)ถูกถามในครั้งหนึ่งว่า

“ โอ้บุตรของศาสนทูตแห่งอัลลอฮฺ เช้านี้ท่านมีความเป็นอยู่อย่างไร ?”

ท่านอิมาม(อฺ)ตอบว่า

“ ในเช้านี้ ฉันอยู่โดยมีพระผู้เป็นเจ้า(ทรงมองเห็น)อยู่เบื้องบน มีไฟนรกอยู่เบื้องหน้า มีความตายมาเชื้อเชิญ มีบัญชีบันทึกกางแผ่อยู่และฉันกำลังถูกจองจำไว้กับการทำงาน ฉันไม่มีสิ่งที่ฉันรัก รักไม่ผลักไสสิ่งที่ฉันรังเกียจภารกิจต่างๆ อยู่ในอำนาจของผู้อื่น นอกเหนือจากฉัน

ดังนั้นถ้าหากทรงประสงค์พระองค์ก็จะลงโทษฉันได้ และถ้าหากทรงประสงค์ก็จะทรงอภัยฉันได้ ดังนั้นคนยากไร้ที่ไหนอีกเล่าจะยากไร้ยิ่งกว่าฉัน ” ( 4)

(4) อะมาลี ชองเชคศอดูก หน้า 488

ถาม ~ ตอบ

เรื่องที่ 5

มีชายคนหนึ่งถามท่านอิมามฮุเซน(อฺ)เกี่ยวกับความหมายของโองการหนึ่งความว่า

“ และสำหรับความโปรดปรานจากพระผู้อภิบาลของเจ้านั้น เจ้าจงเปิดเผยออกไป ” ( อัฏ-ฏอฮา: 11)

ว่ามีความหมายอย่างไร ?”

ท่านอิมาม(อฺ)ตอบว่า

“ พระองค์ทรงบัญชาท่านศาสดา ให้พูดออกไปเกี่ยวกับเรื่องต่างๆ ที่อัลลอฮฺทรงโปรดปรานมาในศาสนาของพระองค์ ” ( 5)

(5) อะอฺยานุช-ชีอะฮฺ เล่ม 4 หน้า 364

ถาม ~ ตอบ

เรื่องที่ 6

ท่านอิมามฮุเซน(อฺ)ถูกตั้งคำถามในครั้งหนึ่งว่า

“ ทำไมอัลลอฮฺ(ซ.บ.)จึงทรงวางบัญญัติแก่บาวของพระองค์ให้ทำการถือศีลอด ?”

ท่านอิมาม(อฺ)ตอบว่า

“ เพื่อให้คนร่ำรวยสัมผัสกับความหิวโหยเพื่อเขาจะได้มีความกรุณาปรานีแก่คนยากจน ” ( 6)

(6) อัล-มะนากิบ เล่ม 2 หน้า 193

ถาม~ ตอบ

เรื่องที่ 7

กษัตริย์แห่งโรมได้ถามเกี่ยวกับ ‘ สรรพสิ่ง 7 ประการที่อัลลอฮฺ (ซ.บ.) มิได้ทรงสร้างมาให้อยู่ในครรภ์ ?’

ท่านอิมามฮุเซน(อฺ)ตอบว่า :

“ 1-คือนบีอาดัม

2-คือนางเฮาวาอ์

3-คืออีกา(ที่ทำตัวอย่างในการฝังคนตายให้ลูกนบีอาดัมได้ดู-ผู้แปล)

4-แกะของนบีอิบรอฮีม (ตัวที่ถูกส่งมาให้เชือดแทนนบีอิซมาอีล)

5-อูฐของอัลลอฮฺ(ในสมัยของนบีศอลิฮฺ-ผู้แปล)

6-ไม้เท้าของนบีมูซา

7- นกที่นบีอีซาสร้างขึ้นมา ” ( 7)

ถาม~ ตอบ

เรื่องที่ 8

มีชายคนหนึ่งจากเมืองกูฟะฮฺ เขียนคำถามส่งมายังท่านอิมามฮุเซน(อฺ) ความว่า

“ โอ้ท่านผู้เป็นนาย โปรดแจ้งให้ฉันทราบด้วยว่า อะไรคือสิ่งที่ดีที่สุดทั้งในโลกนี้และปรโลก ?”

ท่านอิมาม(อฺ)เขียนตอบไปว่า

“ ด้วยพระนามแห่งอัลลอฮฺ ผู้ทรงกรุณาปรานี ผู้ทรงเมตตาเป็นนิรันดร์แท้จริงบุคคลใดที่แสวงหาความพอพระทัยจากอัลลอฮฺ(ซ.บ.) ท่ามกลางความชิงชังของมนุษย์ พระองค์จะคุ้มครองเขาให้พ้นจากการงานของมนุษย์เหล่านั้นและบุคคลใดที่แสวงหาความพอใจของมนุษย์ท่ามกลางความชิงชังของอัลลอฮฺพระองค์จะทรงบันดาลให้เขาต้องพึ่งพิงมนุษย์เหล่านั้นตลอดกาล

วัสลาม ” (8)

ถาม ~ ตอบ

เรื่องที่ 9

ชายคนหนึ่งเขียนจดหมายถามท่านอิมามฮุเซน(อฺ)ว่า

“ โปรดสอนฉันสักสองเรื่อง ?”

ท่านอิมาม(อฺ)เขียนตอบไปว่า

“ ใครก็ตามที่พยายามจะทำการใดๆ ในทางที่ละเมิดอัลลอฮฺเขาย่อมจะพลาดจากสิ่งที่เขาหวังจนสิ้น และสิ่งที่เขาหวั่นกลัวจะมาถึงเขาอย่างรวดเร็ว ” ( 9)

(7) ตะฮัฟฟุล-อุกูล หน้า 174

(8) บิฮารุล-อันวาร เล่ม 17 หน้า 151

(9) วะซาอิลุซ-ซีอะฮฺ เล่ม 11 หน้า 421

ดุอาอ์ของอิมามฮุเซน(อฺ)มรดกที่สูงค่าของอิสลาม

จากหน้าหนังสือเกี่ยวกับประวัติศาสตร์และบรรณานุกรมต่างๆ ถ้าใครได้สัมผัสแล้ว ข้าพเจ้าเชื่อเหลือเกินว่าจะต้องประกอบด้วยบทดุอาอ์ต่างๆ ของบรรดาอิมามแห่งอะฮฺลุลบัยตฺ(อฺ)และ ถ้าหากได้มีการนำบทดุอาอ์ของบคคลอื่นๆ มาเปรียบเทียบกับดุอาอ์ของบรรดาอิมามแห่งอะฮฺลุลบัยตฺ(อฺ)แล้วก็จะพบเห็นความแตกต่างอย่างชัดเจน แน่นอนแสงประกายจากดวงดาวที่อยู่บนฟ้าย่อมเหนือกว่าความแวววาวของหินที่ถูกขัดให้แวว

ดาบอันคมกริบย่อมเหนือเหล็กธรรมดที่ไร้คม

มีบันทึกบทดุอาอ์จากท่านอิมามฮุเซน(อฺ)ไว้มากมาย สำหรับเราถือว่าเพียงดุอาอ์ของท่าน(อฺ)ที่ให้อ่าน ‘ วันอะร่อฟะฮฺ ’ ก็เพียงพอแล้ว เพราะนั่นถือว่าเป็นมรดกที่สูงค่าของอิสลามและเป็นคลังแห่งวิชาการอันยิ่งใหญ่ในเรื่องของพระผู้เป็นเจ้า

ท่านมิรซา มุฮัมมัดฮุเซน ชะฮฺริสตานีได้รวบรวมดุอาอ์ของท่านอิมาม

ฮุเซน(อฺ)ไว้เป็นตำราเล่มหนึ่ง ซึ่งในบทนี้เราจะคัดมาเสนอเพียงบางบท

ดุอาอ์

บทที่ 1

“ ข้าแต่อัลลอฮฺ โปรดประทานความปรารถนาในปรโลกให้แก่ข้าฯ เพื่อให้ข้าได้ประจักษ์ความจริงในข้อนี้ในหัวใจของข้าด้วยความสมถะในโลกดุนยาแห่งนี้ของข้าฯ ข้าแต่อัลลอฮฺโปรดประทานความรู้แจ้งในเรื่องราวของ ปรโลกให้แก่ข้าฯ จนกระทั่งข้าฯได้แสดงหาความดีงามด้วยความปรารถนา และให้ข้าฯหลีกหนีจากความชั่วร้ายต่างๆ ด้วยความกลัวเถิด โอ้พระผู้อภิบาล ” ( 1)

(1) กัชฟุล-ฆ็อมมะฮฺ หน้า 194

ดุอาอ์

บทที่ 2

ดุอาอฺในยามเช้าและยามเย็นของท่านอิมามฮุเซน(อฺ)

“ ด้วยพระนามแห่งอัลลอฮฺ ผู้ทรงกรุณา ผู้ทรงเมตตาเป็นนิรันดร์ด้วยพระนามของอัลลอฮ์

โดยอัลลอฮฺ ยังอัลลอฮฺ และในวิถีทางของอัลลอฮฺและอยู่กับแนวทางของศาสนทูตแห่งอัลลอฮฺ ไม่มีพลังไม่มีอำนาจใดๆ นอกจากโดยอัลลอฮฺ ผู้ทรงยิ่งใหญ่ ข้าแต่อัลลอฮฺ แท้จริงข้าฯขอมอบหมายตัวของข้าต่อพระองค์ และขอผินหน้าของข้ายังพระองค์ และขอมอบอำนาจในกิจการของข้าแด่

พระองค์ และข้าขอการอภัยจากความชั่วทุกประการในโลกนี้และปรโลก

ข้าแต่อัลลอฮฺ แท้จริงพระองค์ทรงเป็นผู้ให้แก่ข้าฯเหนือกว่าบุคคลใดและไม่มีใครให้ข้าฯได้มากกว่าพระองค์ โปรดคุ้มครองข้าฯให้พ้นจากทุกสิ่งทุกประการที่ข้ากลัวและหวาดกลัว และทรงบันดาลให้ข้าฯปลอดภัยในกิจการของข้าและให้มีทางออก แท้จริงพระองค์ทรงรู้แต่ข้าไม่รู้ พระองค์ทรงสามารถแต่ข้าไร้ความสามารถ และพระองค์ทรงมีความสามารถเหนือทุกสิ่ง ด้วยความเมตตาของพระองค์ โอ้ ผู้ทรงเมตตาเหนือกว่าใครทั้งปวง ” ( 2)

(2) อัศ-ศ่อฮีฟะฮฺ อัล-ฮฺซัยนียะฮฺ หน้า 86

ดุอาอ์

บทที่ 3

ดุอาอ์ของท่านอิมามฮุเซน(อฺ)ที่ขอให้ได้มีความสมประสงค์

“ ข้าแต่อัลลอฮฺ แท้จริงขอต่อพระองค์ให้ได้รับความสมประสงค์แห่งผู้ได้รับทางนำ ให้ได้มีผลงานของผู้มีความตักวา ให้ได้มีความจริงใจของคนขออภัยโทษ ให้ได้รับความยำเกรงของผู้มีความเกรงกลัวต่อพระองค์ ให้ได้มีความมานะของคนมีความรู้ ให้มีเจตนาของคนสำรวมตน ให้มีความเกรงกลัวของคนหวาดกลัวเพื่อให้ข้าฯได้กลัวพระองค์ ข้าแต่อัลลอฮฺให้ข้าพระองค์มีความยำเกรงต่อการที่จะละเมิดพระองค์ และจนกระทั่งข้าฯมีความจริงใจต่อพระองค์ในห้วงอำนาจด้วยความยำเกรงต่อพระองค์ และจนกระทั่งข้าฯมีความจริงใจต่อพระองค์ในห้วงอำนาจด้วยความยำเกรงต่อพระองค์ และจนกระทั่งข้าฯมีความบริสุทธิ์ใจต่อพระองค์ในการแสดงความจริงใจด้วยความรักต่อพระองค์และจนกระทั่งข้าฯได้มอบตนยังพระองค์ในกิจการต่างๆ ด้วยความนึกคิดที่ดีต่อพระองค์ มหาบริสุทธิ์แด่พระองค์ ผู้ทรงสร้างรัศมี มหาบริสุทธิ์ของอัลลอฮฺผู้ทรงยิ่งใหญ่และด้วยการสรรเสริญต่อพระองค์ ” ( 3)

( 2) อัศ-ศ่อฮีฟะฮฺ อัล-ฮฺชัยนียะฮฺ หน้า 86

( 3) อัศ-ศ่อฮีฟะฮฺ อัล-ฮฺชัยนียะฮฺ หน้า 88

ดุอาอ์

บทที่ 4

ดุอาอ์ของท่านอิมามฮุเซน(อฺ)หลังนมาซฟัรฎูประจำวัน

“ ข้าแต่อัลลอฮฺ ข้าขอต่อพระองค์โดยพจนารถทั้งหลายของพระองค์ และหลักชัยแห่งบัลลังก์ของพระองค์ และด้วยอำนาจที่ค้ำจุนฟ้าดินของพระองค์และโดยบรรดานบี บรรดาศาสนทูตของพระองค์ ให้พระองค์ทรงตอบรับข้าฯ เพราะแท้จริงข้าฯกำลังประสบความกันดารอย่างสาหัส

ดังนั้นข้าฯจึงขอต่อพระองค์ได้โปรดประทานพรแด่ศาสดามุฮัมมัดและวงศ์วานของมุฮัมมัดและได้โปรดบันดาลให้งานที่มีอุปสรรคของข้าฯเป็นงานที่สะดวกด้วยเถิด ” ( 4)

ดุอาอ์

บทที่ 5

ดุอาอ์ที่ท่านอิมามฮุเซน(อฺ)วอนขอที่อัล-กะอฺยะฮฺ

“ ข้าแต่อัลลอฮฺ ให้ความโปรดปรานแก่ข้า แต่ไม่ทรงพบข้าฯในฐานะผู้ขอบพระคุณ และทรงทดสอบข้าฯแต่ไม่ทรงพบข้าในฐานะผู้อดทน

ขอพระองค์ทรงอย่างลบเลือนความโปรดปรานแก่คนที่ทอดทิ้งการขอบพระคุณ

และอย่าได้ทรงบันดาลให้ความรุนแรงมีอย่างต่อเนื่องสำหรับคนที่

ทอดทิ้งความอดทน พระเจ้าของข้าฯไม่มีผู้ใดเอื้อเฟื้อเผื่อแผ่อีกแล้ว นอกจากพระองค์ผู้ทรงเผื่อแผ่ ”

( 5)

ดุอาอ์

บทที่ 6

ดุอาอฺที่ท่านอิมามฮุเซน(อฺ)วอนขอในวันอาชูรออ์ ก่อนจะออกรบ

“ ข้าแต่อัลลอฮฺ พระองค์ทรงเป็นที่ยึดเหนี่ยวของข้าฯในยามอุปสรรคทั้งปวงเป็นที่ตั้งความหวังของข้าฯในยามเดือนร้อนทั้งปวง และในทุกครั้งพระองค์จะประทานความเข้มแข็งและเปลี่ยนสภาพให้ข้าฯเสมอมา ในเรื่องนี้ได้ยังความระทมในจิตใจทั้งหลายมากมายเหลือคณานับ

หนทางในการแก้ไขถูกลิดรอนเหลือเพียงน้อยนิดและความสัจจริงถูกบั่นทอน ในเรื่องนี้ฝ่ายศัตรูเหยียบย่ำทำลาย ในเรื่องนี้ข้าฯจึงโน้มตัวยังพระองค์ด้วยความปรารถนาจากข้าฯที่มีต่อพระองค์อย่างไม่มีผู้ใดเสมอเหมือน ขอให้ช่วยเหลือและปลดปล่อย เพราะพระองค์คือเจ้าของความโปรดปรานทั้ง

มวลและเป็นจุดสุดยอดของความปรารถนา ” ( 6)

( 4) อัศ-ศ่อฮีฟะฮฺ อัล-ฮุซัยนียะฮฺ หน้า 29

(5) อัล-ฮะซัน วัล-ฮุเซนซิบฏอร่อซูลิลลาฮฺ หน้า 134

( 6) เยามุล-ฮุเซน หน้า 17

ดุอาอ์

บทที่ 7

ดุอาอ์ของท่านอิมามฮุเซน(อฺ)วอนขอเมื่อครั้งที่ท่านอะลี อักบัร บุตรชายออกไปรบกับพวกกูฟะฮฺ

“ ข้าแต่อัลลอฮฺ ขอให้พระองค์ทรงเป็นพยานต่อพวกเขา บัดนี้เด็กหนุ่มที่มีลักษณะคล้ายคลึงกับศาสนทูตของพระองค์มากที่สุด ตั้งแต่เรือนร่าง จริยธรรมและคำพูดได้ออกไปรบกับพวกเขาแล้ว

พวกเรานั้นยามใดที่คิดถึงอยากจะเห็นหน้านบีของพระองค์เราจะจ้องมองไปที่เขา โอ้อัลลอฮฺโปรดยับยั้งความจำเริญของแผ่นดินจากคนเหล่านั้นและจงทำให้พวกเขาแตกแยกกันเป็นเสี่ยงๆ และจงบันดาลให้พวกเขาเป็นผู้ที่ได้รับความอับโชคตลอดไป และอย่าได้พอพระทัยอำนาจการปกครอง

ของพวกเขาตลอดกาล เพราะพวกเขาเรียกร้องพวกเราเพื่อช่วยเหลือพวกเรา แต่กลับมาเป็นศัตรูกับเราแล้วเข่นฆ่า......

หลังจากนั้นท่าน(อฺ)ได้อ่านโองการหนึ่งของอัลลอฮฺ ความว่า

“ แท้จริงอัลลอฮฺทรงคัดเลือกอาดัม นูฮฺ วงศ์วานของอิบรอฮีม และวงศ์วานของอิมรอนไว้สำหรับสากลโลก เชื้อสายส่วนหนึ่งเป็นของอีกส่วนหนึ่งและอัลลอฮฺทรงได้ยิน ทรงรอบรู้เสมอ ”

( อาลิอิมรอน: 34)

ท่านอิมาม(อฺ)ได้เรียกอุมัร บินซะอัด แล้วกล่าวว่า

“ อัลลอฮฺได้ตัดขาดความเมตตาต่อเจ้าแล้ว เหมือนดังที่เจ้าตัดขาดความเมตตาต่อฉัน และเจ้ามิได้รักษาเครือญาติของฉันจากท่านศาสนทูตแห่งอัลลอฮฺ และเจ้าจะต้องถูกคนที่เป็นผู้ปกครองเจ้าเชือดเจ้าบนที่นอน ” ( 7)

(7) เยามุล-ฮุเซน หน้า 57

ดุอาอ์

บทที่ 8

ฮัรมะละฮฺ บิน กาฮิล อัล-อะซะดี ได้ยิงธนูเข้าใส่ท่านอับดุลลอฮฺ (ขณะที่ยังเป็นทารกและยังไม่อดนม)ถูกที่ซอกคอจนถึงกับเสียชีวิต ท่านอิมามฮุเซน(อฺ) ได้วางมือเข้ารองรับใต้ซอกคอจนเลือดไหลออกมาเต็มอุ้งมือแล้วท่าน(อฺ)ได้ขว้างขึ้นสู่ฟากฟ้า พลางกล่าวว่า

“ นี่คือสิ่งเล็กๆน้อยๆ ที่เกิดขึ้นกับตัวของฉันต่อการทรงประจักษ์ของอัลลอฮฺ ข้าแต่อัลลอฮฺ โปรดอย่าให้มันเป็นเรื่องเล็กๆ น้อยๆ สำหรับพระองค์ในวันตัดสินเลย พระผู้เป็นเจ้าของข้าฯ

ถึงแม้พระองค์จะทรงปิดกั้นความช่วยเหลือต่อเราก็ตามที แต่โปรดบันดาลให้สิ่งที่เกิดขึ้นดีกว่านี้ และได้โปรดแก้แค้นต่อพวกอธรรมให้เราด้วย และโปรดบันดาลให้สิ่งที่สูญเสียไปจากเราในโลกนี้เป็นเสบียงของเราในวันปรโลกด้วยเถิด ข้าแต่อัลลอฮฺ พระองค์ทรงเป็นพยานว่าคนพวกนั้นได้ฆ่าคนที่คล้ายศาสนทูตของพระองค์มุฮัมมัด(ศ)มากที่สุด ” ( 8)

( 8) เยามุล-ฮุเซน หน้า 66

ดุอาอ์

บทที่ 9

อะบุลฮะตูฟได้ยิงดอกธนูไปที่หน้าผากของท่านอิมามฮุเซน(อฺ)

ท่าน(อฺ)รีบดึงออก พลันเลือดก็ทะลักออกมาจากใบหน้า แล้วท่านได้กล่าวว่า

“ ข้าแต่อัลลอฮฺ แท้จริงพระองค์ทรงแลเห็นว่าข้าฯต้องอยู่ในฐานะเช่นไรกับปวงบ่าวของพระองค์ที่เป็นพวกละเมิด ข้าแต่อัลลอฮฺ ได้โปรดคิดคำนวณพวกเขาให้ครบถ้วน จงฆ่าพวกเขาให้ราบคาบ และอย่าได้ ปล่อยพวกเขาให้เหลืออยู่บนหน้าแผ่นดินแม้สักคนเดียวและอย่าอภัยให้แก่

พวกเขาตลอดกาล ” ( 9)

( 9) เยามุล-ฮุเซน หน้า 70

ดุอาอ์

บทที่ 10

เมื่อบะฮฺรฺ บินกะอับได้ฟันท่านอับดุลลอฮฺบุตรของท่านอิมามฮะซันบินอะลี อะมีรุลมุอ์มินีน(อฺ) จนท่านพลัดตกมาอยู่ในตักของท่านอิมามฮุเซนผู้เป็นอา ท่านอิมาม(อฺ) ได้ประคองกอดไว้แนบอกแล้วกล่าวว่า

“ โอ้ หลายเอ๋ย จงอดทนกับสิ่งที่เกิดขึ้นกับเจ้าและจงถือเสียว่าในเรื่องนี้มีความดี แท้จริงอัลลอฮฺ(ซ.บ.)จะทรงนำเจ้าให้ได้พบกับบรรพบุรุษของเจ้าผู้มีคุณธรรม เจ้าจะได้พบกับท่านศาสนทูตแห่งอัลลอฮฺ

ท่านอะลี บินอะบีฏอลิบ ท่านฮัมซะฮฺ ท่านญะอฺฟัร และท่านฮะซัน บินอะลี ”

แล้วท่าน(อฺ)ได้ยกมือสองข้างขึ้นสู่ฟากฟ้า พลางกล่าวว่า

“ ข้าแต่อัลลอฮฺ โปรดหยุดหลั่งน้ำฝนแก่พวกเขาตลอดกาล โปรดหยุดยั้งความจำเริญในหน้าแผ่นดินแก่พวกเขาตลอดกาล ข้าแต่อัลลอฮฺ ถึงแม้พระองค์จะให้ความสุขแก่พวกเขาสักระยะหนึ่ง

แต่ขอให้ความแตกแยกเกิดขึ้นแก่พวกเขาและโปรดบันดาลให้พวกเขาอัปโชคตลอดไป ขออย่าทรงพอพระทัยต่ออำนาจการปกครองของพวกเขาตลอดกาล แท้จริงพวกเขาเชิญเรามาเพื่อให้ความช่วยเหลือเรา แต่พวกเขากลับมาเป็นศัตรูกับเรา แล้วเข่นฆ่าเรา ” ( 10)

(10) เยามุล-ฮุเซน หน้า 72

การตอบสนองดุอาอ์ของอิมามฮุเซน(อฺ)ประมุขชายหนุ่มแห่งสวรรค์

รายงานฮะดีษบทหนึ่งกล่าวไว้ว่า

“ จงเกรงกลัวดุอาอ์ของคนที่ได้รับความอธรรมเพราะมันจะถูกนำ(ไปสู่พระเจ้า)โดยปราศจากสิ่งปิดกั้นใดๆ ”

อีกทั้งคำตรัสของอัลลอฮฺ(ซ.บ.)ที่ว่า

“ ด้วยเกียรติและอำนาจของข้าแน่นอนข้าจะช่วยเหลือเจ้าในไม่ช้า ” ( 1)

(1) อะอฺยานุช-ชีอะฮฺ เล่ม 29 หน้า 240

จะเป็นอย่างไรอีก ในเมื่อผู้ได้รับความอธรรมคนนี่เป็นผู้สืบตระกูลของศาสนทูตผู้ทรงเกียรติ(ศ)และเป็นดวงใจของท่าน(ศ)ในโลกแห่งนี้และเป็นประมุขของชายหนุ่มชาวสวรรค์เป็นค่อลีฟะฮฺของมวลมุสลิมแท้จริงการถูกอธรรมของท่านอิมามฮุเซน(อฺ)ย่อมรุนแรงยิ่งกว่าการถูกอธรรมของคนทั้งปวง ฐานะของมันย่อมทำให้ฐานะของความอธรรมอื่นๆ มีความสำคัญลดน้อยลงเพราะทหารหาญที่มุ่งหมายเข้ามาเข่นฆ่าท่านอิมาม(อฺ)จำนวน30 , 000 คนนั้น ล้วนแต่เป็นฝ่ายของนักปกครองผู้อธรรม และพวกเขาบางคนพกพาความเคียดแค้นชิงชังท่าน (อฺ) ไว้ในจิตใจ แล้วพวกเขาสามารถบรรลุจุดสุดยอดของความแค้นที่สุมอยู่ในจิตใจอันโสมมได้ด้วยการลบหลู่ดูหมิ่นท่านอิมามฮุเซน (อฺ) ซึ่งท่านอิมาม (อฺ) ก็ได้อุทธรณ์ต่ออัลลอฮฺ (ซ.บ.) ในเรื่องของคนเหล่านั้น ในบทดุอาอ์ที่ขอให้พระองค์ ทรงชำระโทษและแก้แค้นแก่พวกเขา

ขณะเดียวกันท่านอิมามฮุเซน(อฺ)ก็ได้ขอดุอาอ์ให้แก่คนที่ช่วยเหลือท่าน(อฺ)ซึ่งก็ได้รับการตอบสนอง(2)

บทที่ 1

ก่อนจะลงมือรบกันระหว่างท่านอิมามฮุเซน(อฺ)กับชาวกูฟะฮฺนั้นอับดุลลอฮฺ บินเฮาซะฮฺ อัต-ตะมีมี ได้ตะโกนถามว่า

“ ฮุเซนอยู่ไหม ?”

สหายของท่านอิมาม(อฺ)ตอบว่า

“ ฮุเซนอยู่ที่นี่ เจ้าต้องการอะไรจากเขาหรือ ?”

อับดุลลอฮฺ ตอบว่า

“ โอ้ ฮุเซน จงรู้ไว้ว่า เจ้าต้องตกนรก ”

(2) เช่นท่านญูน คนรับใช้ของท่านอะบูซัร ฆ็อฟฟารี

ท่านอิมาม(อฺ)จึงกล่าวขึ้นว่า

“ เจ้าโกหกแท้ๆ ข้าเองเข้าหาพระผู้อภิบาล ผู้ทรงอภัย ผู้ทรงเกียรติด้วยความนอบน้อม เชื่อฟัง ส่วนเจ้าล่ะ เป็นใคร ?”

อับดุลลอฮฺ ตอบว่า

“ ข้าคือ อิบนุ เฮาซะฮฺ ”

ท่านอิมาม(อฺ)ยกมือขึ้นจนกระทั่งมองเห็นฝ่ามือของท่าน แล้วกล่าวว่า

“ ข้าแต่อัลลอฮฺ โปรดบันดาลให้เขาตกไปในกองไฟด้วยเถิด ”

อิบนุเฮาซะฮฺโกรธมาก เขาควบม้ามุ่งเข้าไปหาท่านอิมามฮุเซน(อฺ)ในเส้นทางระหว่างคนสองฝ่ายมีลำน้ำขวางกั้นอยู่ เขาจึงตกจากอานม้าแต่เท้าของเขายังติดอยู่กับเชือกผูก ม้าจึงตื่นตกใจจึงเร่งฝีเท้าเร็วขึ้นจนเท้าของเขาขาดไปถึงโคนเขา ยังเหลือเท้าอีกข้างหนึ่งที่ยังติดอยู่ ม้าได้ลากเขาไปกระทบกับโขดหินและต้นไม้จนกระทั่งถึงแก่ความตายอย่างทารุณ

มัซรูก บินวาอิล อัล-ฮัฏร่อมี เล่าว่า

ฉันเป็นทหารม้ากลุ่มแรกที่เดินทางมาเพื่อรบกับฮุเซนเพื่อหมายตัดศีรษะของฮุเซนให้ได้เพราะจะได้รับรางวัลอันยิ่งใหญ่จากอิบนุซิยาด ครั้นเมื่อฉันได้แลเห็นสภาพของอิบนุ เฮาซะฮฺ ฉันจึงรู้ทันทีว่า สำหรับคนในครอบครัวนี้มีเกียรติยศและมีฐานะสูงส่งสำหรับอัลลอฮฺ(ซ.บ.) ดังนั้นฉันจึงละทิ้งกองทัพแล้วกล่าวว่า

“ ฉันจะไม่ต่อสู้กับพวกเขาเพราะฉันกลัวจะตกนรก ” ( 3)

(3) เยามุล-ฮุเซน หน้า 18

บทที่ 2

ญูน คนรับใช้ของท่านอะบูซัร ฆ็อฟฟารี(ร.ฎ.) ยืนอยู่ตรงหน้าท่านอิมาม

ฮุเซน(อฺ)

ท่านอิมาม(อฺ)กล่าวกับญูนว่า

“ โอ้ญุนเอ๋ย ฉันอนุญาตให้ท่านออกไปได้ เพราะแท้จริงแล้วท่านคิดตามเราเพื่อแสวงหาความปลอดภัย ขออย่าได้มาพบกับความเสียหายในการร่วมทางกับเราเลย ”

ญูนซบลงที่เท้าของท่านอิมาม(อฺ)แล้วจูบเท้าทั้งสองพลางกล่าวว่า

“ โอ้บุตรของศาสนทูตแห่งอัลออฮฺ ฉันจะสุขสบายได้ก็ต่อเมื่อได้อยู่ร่วมกับท่าน ทั้งในยามเดือดร้อน ฉันก็จะยอมรับพร้อมกับพวกท่าน ฉันเป็นคนต่ำศักดิ์เป็นคนผิวดำ แต่ท่านได้ให้กลิ่นสวรรค์แก่ฉันซึ่งให้แต่ความหอมหวาน รู้สึกเป็นเกียรติแก่ฉันมากและได้ทำให้ฉันเป็นคนผิวขาว หามิได้ขอสาบานต่ออัลลอฮฺ ฉันจะไม่ออกห่างจากพวกท่านเลย จนกว่าฉันจะให้เลือดของฉันเคล้าเข้าด้วยกันกับเลือดของท่าน ”

ดังนั้น ท่านอิมามฮุเซน(อฺ)จึงอนุญาตให้เขาอยู่ต่อไป เขาจึงได้ออกรบ

ท่านอิมาม(อฺ)ได้กล่าวว่า

“ พระองค์ทรงประจักษ์แล้วว่า คนโฉดชั่วเหล่านั้นได้ฟาดฟันคนผิวดำด้วยดาบที่ฟาดฟันลูกหลานของศาสดามุฮัมมัด ขอพระองค์ทรงบันดาลให้พวกเขาได้รับการลงทัณฑ์โดยลิ้นและมือหวังว่าเขาจะได้เข้าสวนสวรรค์ในวันตอบแทน ”

ญูนได้สังหารศัตรูได้ถึง 25 คน ต่อจากนั้น เขาก็เพลี่ยงพล้ำเลยถูกฝ่ายศัตรูสังหาร ท่านอิมาม(อฺ)ได้ยืนขอพรให้แก่ศพของเขา พลางกล่าวว่า

“ ข้าแต่อัลลอฮฺ โปรดบันดาลให้ใบหน้าของเขาขาวนวลและให้มีกลิ่นและโปรดนำเขาไปรวมกับท่านศาสดามุฮัมมัด(ศ)และให้เป็นที่รู้จักกันระหว่างเขากับวงศ์วานของมุฮัมมัด(ศ) ”

ปรากฎว่า ใครก็ตามที่ได้ผ่านสถานที่รบแห่งนั้นจะต้องได้รับกลิ่นหอมของเขา ซึ่งมีความหอมบริสุทธิ์ยิ่งกว่าชะมดเชียง(4)

(4) เยามุล-ฮุเซน หน้า 53

บทที่ 3

เมื่อท่านอะลี อักบัร ได้ออกไปรบกับพวกกูฟะฮฺ ท่านอิมามฮุเซน(อฺ)ได้เรียกอุมัร บินซะอัดว่า

“ อัลลอฮฺได้ทรงตัดขาดความเมตตาต่อท่านเหมือนอย่างที่ท่านตัดขาดความเมตตาต่อฉัน และมิได้รักษาญาติสนิทของฉันจากสายเลือดของท่านศาสนทูตแห่งอัลลอฮฺ และพระองค์จะทรงบันดาลให้ผู้ปกครองของท่านสังหารท่านบนที่นอนของท่านเอง ” ( 5)

(5) เยามุล-ฮุเซน หน้า 57

ปรากฏว่าดุอาอ์ของท่านอิมาม(อฺ)ได้รับการตอบสนอง ท่านมุคตารบินอะบีอุบัยดฺ อัษ-ษะก่อฟี(ร.ฏ.)ได้สังหารอุมัร บินซะอัดบนที่นอนของเขาดังเช่นที่เขาได้สังหารบุตรชายของท่าน(อฺ)ขณะที่ยังนอนอยู่บนแปล