คำอธิบายโองการที่ 13-14 จากบทอัลบะกอเราะฮ์
คำอธิบายโองการที่ 13-14 จากบทอัลบะกอเราะฮ์
وَإِذَا قِيلَ لَهُمْ آمِنُواْ كَمَا آمَنَ النَّاسُ قَالُواْ أَنُؤْمِنُ كَمَا آمَنَ السُّفَهَاء أَلا إِنَّهُمْ هُمُ السُّفَهَاء وَلَكِن لاَّ يَعْلَمُونَ (13) وَإِذَا لَقُواْ الَّذِينَ آمَنُواْ قَالُواْ آمَنَّا وَإِذَا خَلَوْاْ إِلَى شَيَاطِينِهِمْ قَالُواْ إِنَّا مَعَكْمْ إِنَّمَا نَحْنُ مُسْتَهْزِؤُونَ (14)
ความหมาย :
13.และเมื่อได้กล่าวกับพวกเขาว่า จงศรัทธาเหมือนที่ปวงชนศรัทธา พวกเขากล่าวว่า จะให้เราศรัทธาเหมือนผู้โฉดเขลาศรัทธากระนั่นหรือ จงรู้ไว้เถิด แท้จริงพวกเขาเป็นผู้โฉดเขลา แต่พวกเขาไม่รู้
14.และเมื่อพวกเขาได้พบบรรดาผู้ศรัทธา พวกเขากล่าวว่า เราศรัทธาแล้ว และเมื่อพวกเขาอยู่ตามลำพังกับมารร้ายของพวกเขา พวกเขากล่าวว่า ที่จริงเราอยู่กับพวกท่าน เราแค่เยาะเย้ยพวกเขาเท่านั้น
คำอธิบาย :
อีกสัญลักษณ์หนึ่งของพวกกลับกลอกคือ พวกเขามักแสดงตนว่าเป็นผู้ที่มีความฉลาด มีไหวพริบ ส่วนผู้ศรัทธานั้นเป็นพวกโง่เขลาเบาปัญญาคิดอะไรไม่เป็น อัลกุรอานกล่าวว่า เมื่อได้กล่าวกับพวกเขาว่า จงศรัทธาเหมือนที่ปวงชนศรัทธา พวกเขากล่าวว่า จะให้เราศรัทธาเหมือนผู้โฉดเขลาศรัทธากระนั่นหรือ ด้วยเหตุนี้จะเห็นว่าบุคคลที่มีจิตใจสะอาดบริสุทธิ์ และแสวงหาความจริงเมื่อได้พบความสัตย์จริงจากคำเชิญชวนของท่านศาสดา (ซ็อล ฯ) พวกเขาจึงยอมจำนนและถูกกล่าวหาว่าเป็นพวกโง่เขลาเบาปัญญา ขณะที่ผู้ที่กล่าวหาถือว่าความกลับกลอกเป็นเหตุผลของผู้ที่มีสติปัญญาและความฉลาด พวกเขาได้แทนที่สติปัญญาด้วยความโง่เขลา อัลกุรอานจึงตอบพวกเขาว่า จงรู้ไว้เถิด แท้จริงพวกเขาเป็นผู้โฉดเขลา แต่พวกเขาไม่รู้
สำหรับพวกที่ไม่กำหนดแนวทางในการดำเนินชีวิตให้กับตนเอง ไม่ถือว่าเป็นคนโง่เขลาแล้วจะเรียกว่าอะไร ซึ่งโดยปกติแล้วทุกกลุ่มชนจะถูกย้อมด้วยสีของกลุ่มนั้น พวกเขาได้ใช้ความสามารถและพลังที่มีอยู่ไปบนหนทางมารร้าย ใช้เล่ห์เพทุบายเพื่อการทำลายล้าง แล้วยังถือว่าพวกเขาเป็นคนฉลาดอีกหรือ
สัญลักษณ์ที่สามของพวกกลับกลอกคือ พวกเขาจะเปลี่ยนสีสันไปตามกลุ่มชนที่ได้พบเจอ และจะปรับตัวเองให้เข้ากับคนพวกนั้น อัลกุรอานกล่าวว่า และเมื่อพวกเขาได้พบบรรดาผู้ศรัทธา พวกเขากล่าวว่า เราศรัทธาแล้ว
เมื่อพวกเขาได้พบกับพรรคพวกที่เป็นมารร้ายก็ปรับตัวเองให้เข้ากับพวกมาร โดยกล่าวว่า ที่จริงเราอยู่กับพวกท่าน ชัยฏอนมาจากคำว่า ชะเฏาะนะ หมายถึง การห่างไกลจากความดีงามซึ่งบุคคลที่หลงทางก็จะหลงทางห่างออกไป ส่วนบุคคลที่กระทำความชั่วสามารถกล่าวได้ว่าได้ออกห่างจากความจริง