โองการที่ 260 ซูเราะฮ์อัลบะเกาะเราะฮ์

وَإِذْ قَالَ إِبْرَاهِيمُ رَبِّ أَرِنِي كَيْفَ تُحْيِي الْمَوْتَى قَالَ أَوَلَمْ تُؤْمِن قَالَ بَلَى وَلَكِن لِّيَطْمَئِنَّ قَلْبِي قَالَ فَخُذْ أَرْبَعَةً مِّنَ الطَّيْرِ فَصُرْهُنَّ إِلَيْكَ ثُمَّ اجْعَلْ عَلَى كُلِّ جَبَلٍ مِّنْهُنَّ جُزْءًا ثُمَّ ادْعُهُنَّ يَأْتِينَكَ سَعْيًا وَاعْلَمْ أَنَّ اللّهَ عَزِيزٌ حَكِيمٌ (260)

ความหมาย

260. และจงรำลึกถึงเมื่ออิบรอฮีม กล่าวว่า โอ้พระผู้อภิบาลของฉัน โปรดแสดงแก่ฉันว่า พระองค์ให้บรรดาที่ตายแล้วมีชีวิตขึ้นใหม่ได้อย่างไร พระองค์ตรัสว่า เจ้าไม่เชื่อหรือ อิบรอฮีม กล่าวว่า หามิได้ แต่เพื่อทำให้หัวใจของฉันสงบ พระองค์ตรัสว่า เจ้าจงเอานกมาสี่ตัว (หลังจากเชือดแล้ว) จงสับให้ละเอียด (จนเนื้อมันผสมเข้าด้วยกัน) หลังจากนั้นจงนำแต่ละหน่วยไปวางบนภูเขาแต่ละลูก แล้วจงเรียกมัน แล้วมันจะมายังเจ้าอย่างรีบเร่ง และจงรู้ไว้เถิดว่า แท้จริงอัลลอฮฺ เป็นผู้ทรงเดชานุภาพ ผู้ทรงปรีชาญาณ

คำอธิบาย ขั้นตอนหนึ่งของการฟื้นคืนชีพแห่งโลก

ก่อนที่จะกล่าวถึงเรื่องราวที่เกิดขึ้น โองการกล่าวถึงการพิสูจน์การฟื้นคืนชีพ เรื่องราวทั้งหมดเกี่ยวข้องกับศาสดาอิบรอฮีม (อ.) ซึ่งท่านขอร้องให้พระเจ้าแสดงการให้ชีวิตแก่สิ่งที่ตายแล้ว เพื่อความมั่นใจ และพระองค์ได้แสดงให้ท่านประจักษ์แก่สายตา แม้ว่าเรื่องราวของท่านศาสดาอิบรอฮีม (อ.) จะถูกกล่าวไว้หลายโองการด้วยกัน แต่เรื่องราวเหล่านั้นก็มิได้ซ้ำกันแม้แต่เล็กน้อย ดังเช่นโองการที่กำลังกล่าวถึง

วันหนึ่งท่านศาสดานั่งอยู่ริมน้ำแห่งหนึ่ง ท่านเห็นซากสัตว์ที่ตายแล้วขณะนั้นมีทั้งนกและสัตว์น้ำบางประเภทกำลังกินซากสัตว์อยู่ร่างของมันถูกฉีกขาด ท่านคิดว่าถ้าวันหนึ่งร่างของมนุษย์ถูกทำเช่นนี้บ้าง และร่างกายของเขากระจัดกระจายไปอยู่ในตัวสัตว์ประเภทต่าง ๆ และวันฟื้นคืนชีพพระเจ้าจะรวบรวมชิ้นส่วนร่างกายของเขามาจากที่ใด เพื่อให้เขาฟื้นอีกครั้งหนึ่ง อิบรอฮีม (อ.) เป็นศาสดาผู้ยิ่งใหญ่ท่านมีความเชื่อเรื่องการคืนร่างของมนุษย์ ขณะเดียวกันเพื่อการยกระดับความมั่นใจ ท่านจึงวอนต่อพระเจ้าให้แสดงการฟื้นคืนชีพ ในวันแห่งการฟื้นชีพให้เป็นที่ประจักษ์แก่สายตาท่าน พระเจ้าตรัสกับอิบรอฮีมว่า เจ้ามิได้ศรัทธาดอกหรือ อิบรอฮีม กล่าวว่า แน่นอนข้าฯศรัทธา แต่ต้องการความมั่นใจยิ่งกว่า เพื่อไปสู่ขั้นของการมั่นใจสูงสุด อิบรอฮีมมีความมั่นใจอยู่แล้ว แต่ต้องการเสริมความมั่นใจของตน เนื่องการมั่นใจ (ยะกีน) นั้นมีระดับชั้น ซึ่งอิบรอฮีมต้องการก้าวไปที่ละขั้นจากอิลมุลยะกีน (มีความรู้) ไปสู่อัยนุลยะกีน (มองเห็น) และฮักกุลยะกีน (บรรลุสัจธรรม) พระเจ้าทรงตอบรับคำขอของอิบรอฮีม จึงมีบัญชาแก่อิบรอฮีมว่า ให้จับนกมาสี่ตัวรายงานกล่าวว่านกทั้งสี่ได้แก่ นกยูง นกเหยี่ยว นกพิราบ และนกอีกา ซึ่งนกแต่ละประเภทมีลักษณะเฉพาะตัวกล่าวคือ นกยูงสัญลักษณ์ของความสวยงามและความ ทระนง นกเหยี่ยวสัญลักษณ์ของกิเลสตัณหา นกพิราบสัญลักษณ์ของมิตรภาพ และนกอีกาสัญลักษณ์ของความหวังที่ยาวไกล

หลังจากนั้นมีบัญชาให้เชือดนกทั้งสี่ สับรวมกันให้ละเอียด และแบ่งเนื้อออกเป็นหน่วยนำไปวางบนเขาแต่ละลูก (รายงานกล่าวว่ามีภูเขา 10ลูก) หลังจากนั้นให้เรียกชื่อนกแต่ละประเภท ซึ่งเจ้าจะเห็นชิ้นส่วนต่าง ๆ ของนกมารวมกัน มีชีวิตขึ้นมาใหม่อีกครั้ง และบินกลับมาหาเจ้า

อิบรอฮีมกระทำตามบัญชา และเมื่อท่านเรียกชื่อนกเหล่านั้นชื้นส่วนต่าง ๆ ของนกทั้งเนื้อ ขน กระดูก ที่ผสมกันอยู่ได้ออกมาจากที่ต่าง ๆ มารวมกันและกลับไปสู่สภาพเดิม อัลกุรอาน กล่าวว่า เจ้าจงเอานกมาสี่ตัว (หลังจากเชือดแล้ว) จงสับให้ละเอียด (จนเนื้อมันผสมเข้าด้วยกัน) หลังจากนั้นจงนำแต่ละหน่วยไปวางบนภูเขาแต่ละลูก แล้วจงเรียกมัน แล้วมันจะมายังเจ้าอย่างรีบเร่ง

ประโยคที่กล่าวว่า ซุรฮุนนะ มาจากรากศัพท์คำว่า ซูร หมายถึง การตัดให้เป็นชิ้น การมีอารมณ์โน้มเอียง และการกระพือปีก ซึ่งจุดประสงค์ของโองการคือความหมายแรก หมายถึงจงเลือกนกมาสี่ตัว เชือดและสับรวมกัน

และนี่เป็นหนึ่งในตัวอย่างของอำนาจที่ไร้ที่สิ้นสุดของพระเจ้า ซึ่งเป็นการขอของอิบรอฮีมให้พระองค์แสดงการให้ชีวิตแก่สิ่งที่ตายไปแล้ว ซึ่งถือว่าเป็นหนึ่งในความมหัศจรรย์ของอิบรอฮีม และสุดท้ายของโองการ พระเจ้าตรัสแก่อิบรอฮีมว่า จงรู้ไว้เถิดว่า แท้จริงอัลลอฮฺ เป็นผู้ทรงเดชานุภาพ ผู้ทรงปรีชาญาณ สิ่งที่อิบรอฮีมเห็นเมื่อเทียบกับอำนาจของพระองค์แล้ว นับว่าไม่มีความสลักสำคัญแต่อย่างใด เนื่องจากพระองค์ทรงเดชานุภาพเหนือทุกสรรพสิ่ง และทรงกระทำทุกอย่างบนพื้นฐานของวิทยปัญญา