โองการที่ 128,129 ซูเราะฮ์อาลิอิมรอน

لَيْس لَك مِنَ الاَمْرِ شىْءٌ أَوْ يَتُوب عَلَيهِمْ أَوْ يُعَذِّبَهُمْ فَإِنَّهُمْ ظلِمُونَ (128)وَ للَّهِ مَا فى السمَوَتِ وَ مَا فى الاَرْضِ يَغْفِرُ لِمَن يَشاءُ وَ يُعَذِّب مَن يَشاءُ وَ اللَّهُ غَفُورٌ رَّحِيمٌ (129)

ความหมาย

128. ไม่มีการเลือกสรรใดในกิจการนี้ (อภัยแก่ผู้ปฏิเสธ หรือผู้ศรัทธาที่หนีสงคราม) สำหรับเจ้า เว้นเสียแต่ว่า (พระเจ้า) ทรงประสงค์อภัยโทษแก่พวกเขา หรือลงโทษพวกเขา เพราะพวกเขาเป็นผู้อธรรม

129. และสิ่งที่อยู่ในชั้นฟ้าทั้งหลายและแผ่นดิน เป็นสิทธิของอัลลอฮฺ พระองค์ทรงอภัยแก่ผู้ที่พระองค์ทรงประสงค์ (และเหมาะสม) และทรงลงโทษผู้ที่พระองค์ทรงประสงค์ อัลลอฮฺ เป็นผู้ทรงอภัย ผู้ทรงเมตตาเสมอ

คำอธิบาย

โองการข้างต้นถูกประทานหลังจากสงครามอุฮุด เกี่ยวกับเหตุการณ์ของสงคราม อันดับแรก ประโยคที่กล่าวว่า หรือทรงอภัยแก่พวกเขา หมายถึง พระองค์จะอภัยแก่เขาหรือในความหมายก็คือ การอภัยแก่พวกเขาไม่ใช้หน้าที่ของเจ้า เว้นเสียแต่ว่าพระเจ้าทรงประสงค์ที่จะอภัยแก่พวกเขา หรือพระองค์จะลงโทษเนื่องจากการกดขี่ของพวกเขา หมายถึงบรรดาผู้ปฏิเสธที่ร่วมสงคราม และสร้างความเสียหายอย่างยิ่งแก่บรรดามุสลิม ซึ่งฟันของท่านศาสดา (ซ็อล ฯ) ได้หักในสงครามนี้ หรือมุสลิมที่หนีทัพออกไป หลังจากสงครามสิ้นสุดลงพวกเขาสำนึกผิดและขอการอภัยบาปจากท่านศาสดา (ซ็อล ฯ) โองการกล่าวว่า การอภัยหรือการลงโทษเป็นสิทธิ์ของพระเจ้า ท่านศาสดามิอาจกระทำการอันใดได้ ถ้าปราศจากการอนุญาตจากพระองค์

โองการข้างต้นกล่าวว่า การอภัยผิด หรือการลงโทษมิได้อยู่ในอำนาจของท่านศาสดา (ซ็อล ฯ) การกล่าวเช่นนี้ มิได้ขัดแย้งกับคำขอพรของท่านศาสดา (ซ็อล ฯ) หรือการอภัย การให้ชะฟาอะฮฺ หรือสิ่งที่คล้ายคลึงกันของท่านในอดีตที่ผ่านมาตามที่โองการอื่นได้กล่าวไว้ เนื่องจากจุดประสงค์ของโองการข้างต้นที่กล่าวว่า ท่านศาสดาไม่มีสิทธิ์กระทำการอันใดโดยพละการ แต่ถ้าได้รับอนุญาตจากพระเจ้าก็สามารถกระทำได้ทุกอย่าง ไม่ว่าจะเป็นการลงโทษ การอภัย การจัดสรรปัจจัยเพื่อชัยชนะในสงคราม หรือกระทำสิ่งที่เป็นอภินิหาร เฉกเช่นศาสดาอีซา (อ.) ที่ทำให้คนตายฟื้นคืนชีพ อย่างไรก็ตามสรุปได้ว่าทุกกิจการงานของท่านศาสดา (ซ็อล ฯ) ที่กระทำต้องได้รับอนุญาตจากพระเจ้าทั้งสิ้น ท่านไม่มีสิทธิ์กระทำการใด ๆ โดยพละการ

โองการสุดท้าย เน้นความหมายให้กับโองการก่อนหน้า ด้วยเหตุนี้ พระองค์เท่านั้นที่สามารถอภัยบาปแก่บุคคลใดก็ได้ตามที่พระองค์ทรงประสงค์ และคู่ควรต่อการอภัย โองการสาธยายอำนาจภายนอกของพระเจ้า อันดับแรก กล่าวว่า สิ่งที่อยู่ในชั้นฟ้าทั้งหลายและแผ่นดิน เป็นสิทธิของอัลลอฮฺ

อันดับที่สอง กล่าวว่า พระองค์ทรงอภัยแก่ผู้ที่พระองค์ทรงประสงค์ (และเหมาะสม) และทรงลงโทษผู้ที่พระองค์ทรงประสงค์ ขณะเดียวกัน พระองค์ เป็นผู้ทรงอภัย ผู้ทรงเมตตาเสมอ หมายถึง ความเมตตาของพระองค์ยิ่งใหญ่กว่าความกริ้วและการลงโทษของพระองค์ ความประสงค์ของพระองค์คือ หลักการของพระองค์ หมายถึง ถ้าทรงประสงค์จะลงโทษหรืออภัยแก่ผู้ใด พระองค์จะกระทำไปตามหลักการของพระองค์ ซึ่งเหมาะสมกับการกระทำ