ระวังการแสร้งทำดี

 

| إِيَّاكَ وَالرِّيَاءِ

وَإِيَّاكَ-بُنَيّ-وَالرِّيَاءِ، فَإِنَّهُ شِرْكٌ بِاللَّهِ الْعَظِيمِ، كَمَا نُطِقَ بِهِ الْأَخْبَارُ الْمُسْتَفِيضَةُ وَيُسَاعِدُهُ الِاعْتِبَارُ. وَقَدْ وَرَدَ أَنَّ مَنْ عَمِلَ لِغَيْرِ اللَّهِ تَعَالَى وَكَلَّهُ اللَّهُ إِلَى عَمَلِهِ يَوْمَ الْقِيَامَةِ، وَإِنَّ الْمُرَائِي يَوْمَ الْقِيَامَةِ يُدْعَى بِأَرْبَعَةِ أَسْمَاءٍ:

โอ้ลูกรักเอ๋ย — จงหลีกเลี่ยงการแสร้งทำความดี(ทำเพื่อหวังให้คนอื่นชมเชย)เพราะนี่คือการทำชิริกกับพระเจ้าอย่างใหญ่หลวง เรื่องนี้ถูกเล่าผ่านหลายรายงายที่น่าเชื่อถือ
ผู้ใดทำงานเพื่อคนอื่น มิได้ทำเพื่อพระเจ้า พระเจ้าจะมอบงานนั้นให้เขาในวันกิยามะห์
ผู้ทำริยาจะถูกเรียกด้วยสี่ชื่อในวันนั้น:

يَا فَاجِرُ، يَا كَافِرُ، يَا غَادِرُ، يَا خَاسِرُ، حُبِطَ عَمَلُكَ، وَبَطُلَ أَجْرُكَ، فَلَا خَلَاصَ لَكَ الْيَوْمَ، فَالْتَمِسْ أَجْرَكَ مِمَّنْ كُنْتَ تَعْمَلُ لَهُ .

โอ้เจ้าคนชั่ว!
โอ้เจ้าคนปฏิเสธศรัทธา!
โอ้เจ้าคนทรยศหักหลัง!
โอ้เจ้าผู้ขาดทุนย่อยยับ!
การงานของเจ้าสูญเปล่าแล้ว ผลบุญของเจ้าก็ไร้ค่า วันนี้ไม่มีทางหลีกหนีรอดไปได้ จงไปแสวงหาผลตอบแทนเอาจากผู้ที่เจ้าเคยกระทำการเพื่อเขาเถิด!

مَضَافًا إِلَى مَا وَرَدَ مِنْ أَنَّ مَنْ أَرَادَ اللَّهَ عَزَّ وَجَلَّ بِالْقَلِيلِ مِنْ عَمَلِهِ أَظْهَرَهُ اللَّهُ لَهُ أَكْثَرَ مِمَّا أَرَادَ بِهِ، وَمَنْ أَرَادَ النَّاسَ بِالْكَثِيرِ مِنْ عَمَلِهِ فِي تَعَبٍ مِنْ بَدَنِهِ، وَسَهَرٍ مِنْ لَيْلِهِ، أَبَى اللَّهُ إِلَّا أَنْ يُقَلِّلَهُ فِي عَيْنِ مَنْ سَمِعَهُ .

อีกทั้งได้มีถ้อยคำบอกไว้ว่า — ผู้ใดประกอบการงานเพียงน้อยนิด แต่ทำด้วยใจเพื่อพระผู้เป็นเจ้า ผู้ทรงเกริกเกียรติ พระองค์จะทรงเผยให้ผลบุญนั้นปรากฏแก่เขามากกว่าที่เขาตั้งใจไว้ แต่ผู้ใดทำการงานมากมาย อ่อนแรงกายด้วยความเหนื่อยยาก ตรากตรำตื่นค่ำกลางราตรี เพื่อหวังให้ผู้คนได้เห็นและสรรเสริญ พระผู้เป็นเจ้าจะทรงทำให้สิ่งนั้นกลายเป็นน้อยนิดในสายตาของผู้ที่ได้รับฟัง

وَإِلَى اسْتِقْبَاحِ الْعَقْلِ التَّدْلِيسُ بِعِبَادَةِ اللَّهِ ظَاهِرًا، وَعِبَادَةِ مُخْلُوقٍ بَاطِنًا، وَإِلَى أَبَاءِ الْعَقْلِ أَنْ يَعْبُدَ الْإِنْسَانُ مِثْلَهُ، أَوْ أَدْنَى مِنْهُ مِنَ الْمَخْلُوقِينَ الْعَاجِزِينَ عَنْ دَفْعِ ضَرَرِ الْبَعُوضَةِ وَالْبَرْغُوثِ عَنْ أَنْفُسِهِمْ، الْقَاصِرِينَ عَنْ اسْتِرْجَاعِ مَا اسْتُلِبَ الْذُّبَابُ مِنْهُمْ .

และตามเหตุผลอันตรงแท้แล้ว เป็นที่น่ารังเกียจของสติปัญญาที่มนุษย์จะแสร้งบำเพ็ญภักดีต่อพระเจ้าในเบื้องหน้า แต่ในเบื้องหลังกระทำการภักดีต่อสิ่งถูกสร้าง และตามที่เหตุผลปฏิเสธยิ่งนัก คือ มนุษย์จะไปกราบไหว้มนุษย์ด้วยกันเอง หรือสิ่งถูกสร้างที่ต่ำต้อยกว่า ซึ่งไร้พลังแม้เพียงจะปัดป้องตนเองจากอันตรายเล็กน้อย เช่น ยุงหรือหมัดกัดกิน และไม่สามารถทวงคืนสิ่งที่แมลงวันได้ฉกฉวยไปจากพวกเขาได้เลย

 

 

 คัดลอกมาจากหนังสือ : โอวาทแด่บุตรในวิถีธรรม | แปลโดยเชคอันซอร เหล็มปาน