จากริวายะฮ์ คำรายงาน ทั้งซุนนีและชีอะฮ์ได้รายงานว่า จุดประสงค์ของถ้อยคำที่ท่านศาสดาอาดัม ได้เรียนรู้และได้ทำการเตาบะฮ์ด้วยกับถ้อยคำนั้นคือ การตะวัซซุลไปยังสิ่งถูกสร้างที่ดีและประเสริฐที่สุดของอัลลอฮ์ (ซบ.) นั้นคือท่านศาสดามุฮัมมัด (ศ็อลฯ) และอะฮ์ลุลบัยต์ของท่าน

 

โองการที่ 37 ซูเราะฮ์ อัลบะกอเราะฮ์ กล่าวถึงสิทธิในการดุอาและขอลุแก่โทษต่ออัลลอฮ์ (ซบ.) กล่าวว่า

 

فَتَلَقَّى آدَمُ مِن رَّبِّهِ كَلِمَاتٍ فَتَابَ عَلَيْهِ إِنَّهُ هُوَ التَّوَّابُ الرَّحِيمُ

 

“และอาดัมได้เรียนรู้ถ้อยคำจากพระผู้อภิบาลของเขา และพระองค์ทรงอภัยแก่เขา แท้จริงพระองค์ คือ ผู้ทรงนิรโทษ ผู้ทรงเมตตาเสมอ”

 

โองการดังกล่าวได้ระบุถึงเรื่องราวของท่านนบีอาดัม (อ.) ที่ไม่สมควรรับประทานอาหารบางอย่าง แต่ท่านได้รับประทานเข้าไปจึงเป็นสาเหตุทำให้ท่านต้องถูกห้ามจากเนียะอ์มัตต่างๆเหล่านั้น ต่อมาท่านศาสดาอาดัม (อ)  ได้สำนึกในความเพิกเฉยของท่าน และด้วยเหตุที่ท่านได้สำนึก ท่านจึงได้เรียนรู้ถ้อยคำบางอย่างจากอัลลอฮ์ (ซบ.) อันเป็นสาเหตุทำให้การกลับตัวของท่านอาดัม (อ.) นั้นถูกตอบรับ

 

จากริวายะฮ์ คำรายงาน ทั้งซุนนีและชีอะฮ์ได้รายงานว่า จุดประสงค์ของถ้อยคำที่ท่านศาสดาอาดัม ได้เรียนรู้และได้ทำการเตาบะฮ์ด้วยกับถ้อยคำนั้นคือ การตะวัซซุลไปยังสิ่งถูกสร้างที่ดีและประเสริฐที่สุดของอัลลอฮ์ (ซบ.) นั้นคือท่านศาสดามุฮัมมัด (ศ็อลฯ) และอะฮ์ลุลบัยต์ของท่าน ดังที่ริวายะฮ์ในตัฟซีร อัดดุรุลมันษูร ได้บันทึกริวายะฮ์จากท่านอิบนุ อับบาสว่า “ท่านศาสดาอาดัมได้ทำให้การขอขมาของท่านนั้นถูกตอบรับ โดยท่านได้สาาบานกับอัลลอฮ์ด้วยกับนามและสิทธิดังต่อไปนี้

 

بحق محمد وعلى وفاطمة والحسن والحسين

 

ด้วยสิทธิของมุฮัมมัด อะลี ฟาฏิมะฮ์ ฮะซัน และฮุเซน

 

บางคนเชื่อว่าจุดประสงค์ของถ้อยคำในโองการนั้นคือ ประโยคที่กล่าวไว้ในซูเราะฮ์ อัลอะอ์รอฟที่ว่า

 

رَبَّنَا ظَلَمْنَا أَنفُسَنَا وَإِن لَّمْ تَغْفِرْ لَنَا وَتَرْحَمْنَا لَنَكُونَنَّ مِنَ الْخَاسِرِينَ

 

“โอ้พระผู้อภิบาลของเรา พวกเราได้อธรรมแก่ตัวของพวกเราเอง และถ้าพระองค์ไม่ทรงอภัยโทษแก่พวกเรา ไม่เมตตาแก่พวกเรา แน่นอนพวกเราก็ต้องกลายเป็นพวกที่ขาดทุน”

 

โปรดอ่านตอนต่อไป

 

อะฮ์ลุลบัยต์ในอัลกุรอาน ตอนที่ 3

 

ขอขอบคุณ เว็บไซต์ทีวีชีอะฮ์