ตัฟซีรอัลกุรอาน โองการที่ 32 บทยูนุส

 

อัลกุรอาน โองการนี้กล่าวถึงความสัจจริงของพระผู้อภิบาล โดยกล่าวว่า

 

 فَذلِكُمُ اللَّهُ رَبُّكُمُ الْحَقُّ فَمَاذَا بَعْدَ الْحَقِّ إِلَّا الضَّلَالُ فَأَنَّى‏ تُصْرَفُونَ‏

 

คำแปล :

 

32. นั่นแหละอัลลอฮ์ พระผู้อภิบาลที่แท้จริงของสูเจ้า แล้วจะมีค่าอันใดเล่าหลังจากความจริง นอกจากความหลงผิด แล้วสูเจ้าถูกหันเหออก (จากสัจธรรม) ได้อย่างไร

 

คำอธิบาย :

 

1. หลังจากได้ยกตัวอย่างและร่องรอยอันยิ่งใหญ่ในการบริบาลของพระเจ้า ทั้งในฟากฟ้าทั้งหลายและแผ่นดินแล้ว ได้เชิญชวนสติสัมปชัญญะและฝ่ายขัดแย้งมาตัดสินความจริง และแนะนำสิ่งนั้นให้ถูกรู้จัก โองการนี้จึงได้กล่าวด้วยความมั่นใจว่า นั่นแหละคืออัลลอฮฺ พระผู้อภิบาลที่แท้จริงของสูเจ้า

 

2.โองการนี้ได้นำเสนอแนวทางและเหตุผลในการรู้จักความเท็จ ซึ่งสิ่งนั้นคือการรู้จักสัจธรรมก่อนอันดับแรก เวลานั้นทุกสิ่งที่ขัดแย้ง หรือตรงกันข้ามกับสัจธรรมคือ ความเท็จจำเป็นต้องปล่อยวางและละทิ้งเสีย ซึ่งเกี่ยวกับสัจธรรมและความเท็จนั้น จะกล่าวอธิบายต่อไปในโองการที่ 35 ของบทนี้

 

3. โองการนี้เมื่อเทียบสาระกับโองการก่อนหน้านี้เข้าใจได้ว่า พระผู้อภิบาลที่แท้จริงคือ อัลลอฮ์ พระองค์คือพระผู้ทรงประทานเครื่องยังชีพ ทรงเป็นเจ้าของทุกสรรพสิ่ง และทรงบริบาลโลก ความตายและชีวิตอยู่ในพระหัตถ์ของพระองค์ ดังนั้น เทวรูปและพระเจ้าจอมปลอมทั้งหลาย ไม่ใช่พระผู้อภิบาลที่แท้จริงของท่าน

 

4. ระหว่างความจริงกับความเท็จนั้น ไม่มีแนวทางที่สาม ดังนั้น ทุกสิ่งที่ไม่ใช่สัจธรรมก็คือ ความเท็จนั่นเอง

 

บทเรียนจากโองการ :

 

1. เฉพาะการอภิบาลของพระเจ้าเท่านั้นเป็นสัจธรรม แน่นอน ทุกสิ่งที่นอกเหนือจากนั้นคือความเท็จและทางหลงผิด

2. จงอย่าหันเหออกจากสัจธรรม เพราะทุกสิ่งที่หันไปสู่ความคือเท็จ

 

ที่มา เว็บไซต์อัชชีอะฮ์