ตัฟซีรอัลกุรอานโองการที่ 40 บทยูนุส

 

อัลกุรอาน โองการนี้กล่าวถึงการแบ่งผู้ตั้งภาคีเทียบเคียงออกเป็น 2 กลุ่ม โดยกล่าวว่า

 

 وَمِنْهُم مَّن يُؤْمِنُ بِهِ وَمِنْهُم مَن لَا يُؤْمِنُ بِهِ وَرَبُّكَ أَعْلَمُ بِالْمُفْسِدِينَ‏

 

คำแปล :

 

40. และในหมู่พวกเขา (ผู้ตั้งภาคี) มีศรัทธาในอัลกุรอาน และในหมู่พวกเขามีผู้ไม่ศรัทธาต่อกุรอาน พระผู้อภิบาลของเจ้าทรงทราบดีถึงผู้บ่อนทำลายทั้งหลาย

 

คำอธิบาย :

 

โองการที่กำลังกล่าวถึงเน้นย้ำว่าบรรดาผู้ตั้งภาคีเทียบเคียงพระเจ้า (มุชริก) ได้แบ่งออกเป็น 2 กลุ่มใหญ่ ซึ่งนั่นหมายถึงว่า พวกเขาไม่ได้คงสภาพเดิมของพวกเขาตลอดไป ทว่ากลุ่มหนึ่งจากพวกเขาที่จิตวิญญาณยังถวิลหาความจริงซึ่งยังไม่ได้ตายไปจากพวกเขา สุดท้ายแล้วพวกเขาได้ศรัทธาต่ออัลกุรอาน ส่วนอีกกลุ่มหนึ่งยังคงดำรงสภาพการปฏิเสธและดื้อรั้นต่ออัลกุรอานต่อไป พวกเขาไม่ยอมศรัทธา

 

ทำให้รู้ว่า ผู้ตั้งภาคีกลุ่มที่สองนั้น คือพวกก่อความเสียหายและเป็นพวกบ่อนทำลาย ตอนท้ายของโองการจึงกล่าวว่า “พระผู้อภิบาลของเจ้าทรงทราบดีถึงผู้บ่อนทำลายทั้งหลาย”

 

ซึ่งบ่งชี้ให้เห็นว่า กลุ่มชนที่ไม่ยอมรับความจริง คือกลุ่มชนที่บ่อนทำลายและทำให้ระบบสังคมต้องสูญเสียไป พวกเขามีบทบาทสำคัญต่อการทำลายสังคม

 

บทเรียนจากโองการ :

 

1. ผู้ปฏิเสธไม่ยอมรับความจริงคือ ผู้ก่อความเสียหายและทำลายสังคม

 

2. โองการได้ชี้ให้ถึงเจตคติเสรีในการเลือกสรรของมนุษย์ว่าจะเลือกเป็นผู้ศรัทธา หรือเป็นพวกปฏิเสธ

 

3. ไม่จำเป็นต้องมีความหวังว่าผู้ปฏิเสธอิสลามทั้งหลายจะมีศรัทธา

 

4. บุคคลที่ไม่มีศรัทธา ส่วนใหญ่มักเป็นผู้ก่อความเสียหาย พึงระวังตนให้ดี

 

5. พระเจ้าทรงทราบถึงสภาพของมนุษย์ตลอดเวลา ฉะนั้น บรรดาผู้ก่อความเสียหายทั้งหลายถึงระวังตนไว้ให้ดี

 

ที่มา เว็บไซต์อัชชีอะฮ์