ตัฟซีรอัลกุรอาน โองการที่ 44 และโองการที่ 45 บทยูนุส

 

อัลกุรอาน โองการนี้กล่าวถึงการกดขี่ข่มเหงของประชาชาติ และการไม่อธรรมของพระเจ้า โองการ กล่าวว่า

 

 إِنَّ اللَّهَ لَا يَظْلِمُ النَّاسَ شَيْئاً وَلكِنَّ النَّاسَ أَنفُسَهُمْ يَظْلِمُونَ‏

 

คำแปล :

 

44. แท้จริงอัลลอฮ์ ไม่ทรงอธรรมแก่มวลมนุษย์แต่อย่างใด แต่ทว่ามนุษย์อธรรมต่อตัวพวกเขาเอง

 

คำอธิบาย :

 

แต่จำเป็นต้องรับรู้และพวกเขาก็ต้องรับรู้ด้วยเช่นกันว่าความล้มเหลวในการคิด การขาดวิสัยทัศน์ และตาบอดมองไม่เห็นความสัจจริง การสูญเสียการได้ยินในคำพูดของพระเจ้า ไม่ใช่สิ่งที่เขาได้รับจากมารดาตั้งตั้งแต่กำเนิด หรือพระเจ้าได้อธรรมต่อพวกเขา แต่ทว่าพวกเขาเองที่ได้ปฏิบัติสิ่งที่ไม่มีความเหมาะสมและไม่ถูกต้อง, การแสดงความปฏิปักษ์และหลงลืมความจริง, จิตวิญญาณมืดมิด, วิสัยทัศน์ดวงตาและหูของเขาได้ยุติการทำงาน เนื่องจาก พระเจ้าไม่ทรงอธรรมผู้ใดแต่ทว่ามนุษย์ต่างหากที่อธรรมตนเอง

 

โองการที่ 45 บทยูนุส

 

อัลกุรอาน โองการนี้กล่าวถึงสถานการณ์วันแห่งการฟื้นคืนชีพ และสภาพของบรรดาผู้ตั้งภาคีในวันวันนั้น โองการกล่าวว่า

 

 وَيَوْمَ يَحْشُرُهُمْ كأَن لَمْ يَلْبَثوا إِلَّا سَاعَةً مِنَ النَّهَارِ يَتَعَارَفُونَ بَيْنَهُمْ قَدْ خَسِرَ الَّذِينَ كَذَّبُوا بِلِقَاءِ اللَّهِ وَمَا كَانُوا مُهْتَدِينَ‏

 

 

คำแปล :

 

45. และ (จงรำลำถึง) วันที่พระองค์ทรงชุมนุมพวกเขา ประหนึ่งว่าพวกเขาไม่ได้พำนักอยู่นาน (ในโลกนี้) เว้นแต่เพียงครู่ยามเดียวของวัน พวกเขาต่างรู้จักกันและกัน  แน่นอน บรรดาผู้ปฏิเสธต่อการพบอัลลอฮฺ (และวันฟื้นคืนชีพ) ย่อมขาดทุน และพวกเขาไม่ได้อยู่ในหมู่ผู้ถูกชี้นำ

 

คำอธิบาย :

 

ผู้ขาดทุน

 

เนื้อความต่อเนื่องของโองการ ซึ่งอธิบายถึงคุณลักษณะบางประการของบรรดาผู้ตั้งภาคีเทียบเคียงพระเจ้าจากโองการก่อนหน้านี้ ในโองการนี้จึงกล่าวเน้นถึงสถานภาพของพวกเขาบนโลก และในวันแห่งการฟื้นคืนชีพ

 

1. การดำรงชีวิตเพียงเล็กน้อยในโลก อาจเป็นเพราะความยิ่งใหญ่ของวันแห่งการฟื้นคืนชีพ หรืออาจเป็นเพราะว่าโลกมีอายุขัยสั้นเพียงน้อยนิดและผ่านพ้นไปอย่างรวดเร็ว หรือไม่ก็เป็นเพราะว่าการใช้อายุขัยที่ไม่ถูกต้อง นั่นหมายถึงว่าอายุขัยของโลกสำหรับพวกเขาแล้วสั้นเพียงแค่ชั่วโมงยาม และมีค่าเพียงเท่านั้น

 

2. ประโยคที่กล่าวว่า “พวกเขาต่างรู้จักกันและกัน”  บ่งบอกให้เห็นถึงระยะเวลาสั้นเพียงเล็กน้อยที่พวกเขาได้มีชีวิตอยู่บนโลก กล่าวคือพวกเขาจะรู้สึกว่าชีวิตของเขาสั้นจริงๆ ความสั้นของมันประหนึ่งว่าคนสองคนได้พบกัน เขาได้ทักทายกันแลว้วก็จากกันไป หรืออาจเป็นเพราะว่าโลกบัรซัคมีสภาพคล้ายการนอนหลับของมนุษย์ เนื่องจากมนุษย์คิดว่าเขาได้นอนหลับไปอย่างยาวนาน ทั้งที่ความเป็นจริงแล้ว เขาไม่ได้นอนหลับนานเกินชั่วโมงยาม(1)

 

3. จุดประสงค์ของประโยคที่กล่าวว่า “พวกเขาต่างรู้จักกันและกัน” หมายถึงพวกเขาได้อยู่ในโลกบัรซัค ซึ่งมีสภาพคล้ายการนอนหลับที่ผ่านไป ทั้งที่เขาไม่มีความรู้สึกใดๆ ทั้งสิ้น ในลักษณะที่ว่าเมื่อคิดถึงวันแห่งการฟื้นคืนชีพแล้ว เขาคิดว่ามันคงจะนานเป็นพันปี หรือมากกว่านั้น ทั้งที่ในความเป็นจริงแล้วมันไม่ได้นานเกินหนึ่งชั่วโมงยาม

 

4. จุดประสงค์ของการได้พบกับอัลลอฮฺ ไม่ได้เป็นการพบในลักษณะของการสัมผัสด้วยประสาทสัมผัส เนื่องจาก พระเจ้าไม่ทรงมีกายภาพ ทว่าเป็นการพบด้วยความรู้สึกหรือการรับรู้ หรืออาจหมายถึงการได้พบกับผลบุญและการลงโทษของพระองค์ในวันแห่งการฟื้นคืนชีพ

 

5. บรรดาผู้ศรัทธาทั้งหลายต่างมีความสุขร่าเริงกับชีวิต ทั้งชีวิตทางโลกนี้และชีวิตในปรโลก ตลอดจนการได้พบกับพระเจ้า ส่วนบรรดาพวกปฏิเสธศรัทธา หรือบรรดาผู้ปฏิเสธการได้พบกับพระเจ้าในวันแห่งการฟื้นคืนชีพ เขาจะได้รับความสุชจากชีวิตแห่งวัถุเพียงเล็กน้อยทางโลกนี้เท่านั้น แน่นอน สิ่งนี้แสดงให้เห็นถึงความสูญเสียและการขาดทุนของพวกเขา

 

บทเรียนจากโองการ :

 

1.การดำรงชีวิตก่อนวันกิยามะฮฺเมื่อเทียบกับวันแห่งการฟื้นคืนชีพแล้วสั้นเพียงเล็กน้อยเท่านั้น

 

2. จงอย่าปฏิเสธการได้พบกับพระเจ้าในวันแห่งการฟื้นคืนชีพ เพราะจะทำให้ท่านพบกับความสูญเสียและการขาดทุน

 

เชิงอรรถ

 

1. ตัวอย่างการตัฟซีรอัลกุรอาน โองการที่ 55 และ 56 บทโรม

 

ที่มา เว็บไซต์อัชชีอะฮ์