ตัหซีรอัลกุรอาน โองการที่ 47 บทยูนุส

 

อัลกุรอาน โองการนี้กล่าวถึงกฎเกณฑ์ทั่วๆ ไป ที่ว่า พระองค์จำเป็นต้องส่งบรรดาศาสนทูตไปยังประชาชาติทั้งหลาย

 

وَلِكُلِّ أُمَّةٍ رَسُولٌ فَإِذَا جَاءَ رَسُولُهُمْ قُضِيَ بَيْنَهُم بِالْقِسْطِ وَهُمْ لَا يُظْلَمُونَ‏

 

คำแปล :

 

47. สำหรับทุกประชาชาติมีศาสนทูต ดังนั้น เมื่อศาสนทูตของพวกเขาได้มาแล้ว ระหว่างพวกเขาก็ถูกตัดสินโดยเที่ยงธรรม ขณะที่พวกเขาจะไม่ถูกอยุติธรรม

 

คำอธิบาย :

 

โองการนี้กล่าวถึงกฎเกณฑ์ทั้วไปเกี่ยวกับบรรดาศาสนทูต เช่น ท่านศาสดามุฮัมมัด (ซ็อล ฯ) และทุกประชาชาติโดยเฉพาะประชาชาติในยุคของท่านศาสดา (ซ็อล ฯ) ว่า สำหรับทุกประชาชาตินั้นย่อมมีศาสนทูต ครั้นเมื่อเราะซูลได้มายังพวกเขาแล้วเพื่อประกาศสาส์น จะมีบางกลุ่มให้การตอบรับและยอมจำนน และอีกกลุ่มหนึ่งจะปฏิเสธและตั้งตนเป็นปรปักษ์ พร้อมกับปฏิเสธท่านศาสดา ซึ่งพระองค์ได้ยืนยันว่า ในหมู่พวกเขาจะมีการพิพากษาด้วยความยุติธรรมและจะไม่มีผู้ใดได้รับความอยุติธรรมอย่างแน่นอน

 

ดังที่เราได้เห็นแล้วในสมัยของท่านศาสดา (ซ็อล ฯ) เมื่อผู้เป็นปรปักษ์ได้พ่ายแพ้ในสงคราม และถูกขับไปจากสังคมแล้วบรรดาผู้ศรัทธาก็ได้รับผิดชอบภารกิจของสังคมแทน

 

ดังนั้น วัตถุประสงค์ของการตัดสินในโองการข้างต้น จึงหมายถึงการตัดสินทางโลกนี้ ซึ่งบรรดานักตัฟซีรบางท่านกล่าวว่าหมายถึงการตัดสินในวันกิยามะฮฺ นั้นขัดแย้งกับความหมายภายนอกของโองการ

 

โองการข้างต้นกล่าวว่า สำหรับทุกๆ ประชาชาติจะมีศาสนทูตถูกประทานลงมาสั่งสอน แต่หลังจากท่านศาสดามุฮัมมัด (ซ็อล ฯ) ได้จากไปแล้วไม่มีศาสนทูตท่านใดถูกส่งลงมาอีก ดังนั้น วัตถุประสงค์ของโองการก็คือ บางครั้งจะมีเราะซูลลงมาเผยแพร่โดยตรง และบางครั้งท่านศาสดาจะส่งตัวแทนไป หรือส่งสาส์นหรือคัมภีร์ไปยังพวกเขา

 

บทเรียนจากโองการ :

 

1. หนึ่งในแบบฉบับของพระเจ้าคือ จะไม่มีประชาชาติใด้ปราศจากศาสนทูตหรือผู้นำแห่งพระเจ้าอย่างแน่นอน

 

2. ประวัติศาสตร์ของประชาชาติยุคต่างๆนั้น มีความผูกพันอยู่กับศาสนาทั้งสิ้น

 

3. ผู้นำแห่งพระเจ้าจะพิพากษาประชาชนตามความยุติธรรม

 

ที่มา เว็บไซต์อัชชีอะฮ์