ตัฟซีรอัลกุรอาน โองการที่ 62,63 บทยูนุส

 

อัลกุรอาน ทั้งสองโองการนี้ กล่าวถึงความสงบและหมู่มวลมิตรของพระเจ้า โองการ กล่าวว่า

 

  أَلَا إِنَّ أَوْلِيَاءَ اللَّهِ لَا خَوْفٌ عَلَيْهِمْ وَلَا هُمْ يَحْزَنُونَ* الَّذِينَ آمَنُوا وَكَانُوا يَتَّقُونَ‏

 

คำแปล :

62. จงรู้ไว้เถิด แท้จริง หมู่มวลมิตรนั้น จะไม่มีความหวาดกลัวแก่พวกเขา และพวกเขาจะไม่เศร้าโศก

 

63. (พวกเขา) คือบรรดาผู้มีศรัทธาและพวกเขาสำรวมตนจากความชั่ว

 

คำอธิบาย :

ความสบายใจภายใต้ร่มเงาของความเชื่อ

บทเรียนจากโองการ :

1. คำว่า เอาลิยาอ์ ตามรากหลักเดิมหมายถึง สองสิ่งซึ่งไม่มีสิ่งใดข้นกลางระหว่างทั้งสอง มีความใกล้ติดกัน ด้วยเหตุนี้จึงเรียกเพื่อนหรือมิตร และหัวหน้า หรือผู้ที่อยู่ในฐานะภาพใกล้เคียงกันว่า “วะลี" ซึ่งในที่นี้จุดประสงค์เฉพาะคือ หมู่มวลมิตรของพระเจ้า .

2. หมู่มวลมิตรของพระเจ้า จะไม่มีระยะห่างระหว่างพวกเขากับพระเจ้า และจะไม่มีสิ่งปกคลุมหรือขวางกั้นพวกเขาเขา ในแง่ของความรู้และการกระทำที่สะอาดบริสุทธิ์ พวกเขาจะมองเห็นพระเจ้าด้วยตาใจ ซึ่งนอกเหนือจากพระองค์แล้วในทัศนะของพวกเขาสิ่งอื่นไม่ว่าจะเป็นอะไรก็ตามเล็กและไร้ค่าไร้ความหมาย ด้วยเหตุนี้ เมื่อพวกเขาสูญเสียทรัพย์สินทางโลกไปจึงไม่เสียใจและไม่ระทมทุกข์แต่อย่างใด และพวกเขาจะไม่กลัวเกรงสิ่งใดยกเว้นพระเจ้าเท่านั้น

ใช่; พวกเขาคือผู้ที่เชื่อมต่อกับมหาสมุทรอันกว้างไพศาล หยดน้ำเพียงหยดเดียวในทัศนะของเขาจึงไม่มีค่า บรรดาผู้ที่เป็นปวงมิตรของพระเจ้าจะไม่ความหวาดกลัวในการท่องไปในยามค่ำคืน หรือเผชิญอุปสรรคในยามกลางวัน ไม่มีความเศร้าโศกในอดีตที่ผ่านมา และไม่กลัวอนาคตที่เลวร้ายซึ่งคนอื่นจะเป็นกังวลและมีความประหม่ากลัว

3. จากการอธิบายในเชิงของเอรฟานอิสลาม (ผู้หยั่งรู้สภาวะจิตใจตน) กล่าวว่า ปวงมิตรของพระเจ้าคือผู้เกลือกกลั้วอยู่กับคุณลักษณะอันงดงามและความสง่าราศีของพระเจ้า พวกเขาลืมทุกสิ่งที่นอกเหนือจากพระเจ้า เมื่อสิ่งอื่นที่นอกเหนือจากพระเจ้าไม่แพร่งพรายเข้ามาในจิตใจของพวกเขา พวกเขาก็จะไม่หวนคิดถึงสิ่งเหล่านั้น แล้วจะให้พวกเขาเกรงกลัว หรือมีความเสียใจเมื่อสูญเสียสิ่งนั้นไปได้อย่างไร

4 วัตถุประสงค์ของ “ความโศกเศร้าและความกลัว" ในโองการข้างต้นก็คือ ความไม่สบายใจและความกลัวที่เป็นความกลัวทางโลกวัตถุทั่วไป มิเช่นนั้นแล้วปวงมิตรของพระเจ้าจะมีความเสียใจต่อกิจการที่ดีกว่า พวกเขาเนื่องจากการสูญเสียความสำเร็จทางจิตวิญญาณ จึงเสียใจ หรือความล้มเหลวที่ไม่ได้ปฏิบัติหน้าที่แห่งพระเจ้า พวกเขาจึงมีความหวาดกลัว

แน่นอน ความเศร้าโศกและความกลัวทางโลกคือ อุปสรรคสำคัญสำหรับการวิวัฒนาการสมบูรณ์ของมนุษย์ และทำให้เกิดการล้าหลังสำหรับเขา แต่ความกลัวต่อการเคลื่อนไหวทางจิตวิญญาณและความโศกเศร้าประเภทนี้คือ การเจริญเติบโตและการพัฒนาไปสู่ความสมบูรณ์ของเขา

5. ดังที่ปวงมิตรของพระเจ้าไม่มีความกลัว ไม่มีความเศร้าสลดใจ สุขภาพจิตสมบูรณ์ของพวกเขาเกิดจากความสัมพันธ์ที่มีต่อพระเจ้าจึงก่อให้เกิดความปลอดภัย ส่วนผู้ที่ปนเปื้อนความสกปรกโสมม ผู้ที่อธรรมกดขี่ และผู้ตั้งภาคีเทียบเคียงพรเจ้า หรือผู้ที่ตั้งตนเป็นศัตรูกับพระองค์ เนื่องจากการกระทำอันชั่วร้ายของพวกเขาจึงทำให้พวกเขาตกอยู่ในความน่ากลัวตลอดเวลา พวกเขามีความกลัวแม้กระทั่งเงาของตนเอง พวกเขาไม่มีความสงบและมีสุขภาพจิตไม่สมบูรณ์

6. โองการข้างต้นได้อธิบายว่า ปวงมิตรของพระเจ้ามีคุณลักษณะสำคัญ 2 ประการ ได้แก่

ประการแรก พวกเขามีความศรัทธามั่นต่ออัลลอฮ์

ประการที่สอง พวกเขามีความสำรวมตนต่อความผิดบาปทั้งปวง

ประเด็นที่น่าสนใจเป็นพิเศษคือ คำว่า อีมาน (ความศรัทธา) ได้ถูกใช้ในรูปแบบคำกริยาที่เป็นอดีตกาลเสมอ แต่สำหรับความสำรวม (ตักวา) จะถูกใช้ในรูปคำกริยาที่เป็นอดีตกาลที่มีความต่อเนื่อง;กล่าวคือ ความสำรวมตนหรือตักวาของพวกเขาคือ  คุณธรรมคำสอนอันเป็นโปรแกรมรายวันและมีความต่อเนื่องเสมอ

7. รายงานบางบทจากท่านอิมามอะลี (ขอความศานติพึงมีแด่ท่าน) กล่าวว่า จุดประสงค์ของ ปวงมิตรในโองการข้างต้นคือ เราและผู้เชื่อฟังปฏิบัติตามเรา[41]

อีกรายงานหนึ่ง ท่านอิมามซอดิก (อ.) กล่าวว่า  วัตถุประสงค์ของโองการคือ ผู้เชื่อฟังปฏิบัติตามท่านอิมามมะฮฺ (อ.) ผู้รอคอยการปรากฏกายของท่าน และผู้ที่ปฏิบัติตามคำสั่งของท่านหลังการปรากฏกาย พวกเขาจะไม่มีความหวาดกลัวอันใดทั้งสิ้น(1)

แน่นอน รายงานได้กล่าวถึงตัวอย่างที่เห็นได้ชัดเจน และมีความสมบูรณ์ของปวงมิตรของพระเจ้า แต่ความเข้าใจของโองการมิได้จำกัดอยู่เพียงเท่านี้ ทว่าครอบคลุมผู้ศรัทธาที่มีบริสุทธิ์ทุกคน

8. รายงานบางบทจากท่าน ศาสดามุฮัมมัด  (ซ็อล ฯ) และอิมาม ซอดิก (อ.) และอิมามบากิร (อ.)  ระบุว่า ปวงมิตรของพระเจ้าคือ ผู้ที่เห็นพวกเขาแล้วทำให้เราได้รำลึกถึงพระเจ้า การนิ่งเงียบของพวกเขาคือการรำลึกถึงพระเจ้า ส่วนการมองของพวกเขาคือบทเรียน คำพูดของพวกเขาคือภูมิปัญญาและเป็นความสงบสุข ส่วนการเดินไปมาในหมู่ประชาชนคือ สาเหตุแห่งความจำเริญ เป็นการผดุงสิทธิของพระเจ้าและเป็นการปฏิบัติไปตามแบบฉบับของท่านศาสดา (ซ็อล ฯ) อีกทั้งเป็นการหลีกเลี่ยงจากความผิดบาป พวกเขามีความสำรวมตนต่อโลก มีความต้องการการในเครื่องยังชีพที่สะอาด และมีความดียินดีในความโปรดปรานของพระเจ้า (ในปรโลก) พวกเขาจะไม่เชิดชูตัวเอง(2)

บทเรียนจากโองการ :

 

1.หมู่มวลมิตรของพระเจ้า ล้วนมีอนาคตที่สดใสปราศจากความกลัวและความทุกข์ระทม

2. ถ้าต้องการให้สุขภาพจิตของท่านมีความสมบูรณ์ ก็จงเข้าร่วมกับหมู่มวลมิตรของพระเจ้า

3. ถ้าต้องการเป็นหมู่มวลมิตรของพระเจ้า ก็จงเปลี่ยนตัวเองเป็นผู้ศรัทธา และมีความสำรวมตนเถิด

 

เชิงอรรถ

 

1.ตัฟซีร อะยาชี เล่มที่ 3 หน้าที่ 124, บิฮารุลอันวาร เล่มที่ 25 หน้าที่ 34 เล่มที่ 66 หน้าที่ 277

 

ที่มา เว็บไซต์อัชชีอะฮ์