ตัฟซีรอัลกุรอาน โองการที่ 91 บทยูนุส

 

อัลกุรอาน โองการนี้กล่าวถึงการก่อกรรมชั่วของฟิรเอานฺ และความศรัทธาที่ไร้มรรคผลของเขา โองการกล่าวว่า

91. آلْآنَ وَقَدْ عَصَيْتَ قَبْلُ وَكُنْتَ مِنَ الْمُفْسِدِينَ‏

คำแปล :

91 (ได้กล่าวกับฟิรเอานฺว่า) บัดนี้นะหรือ (ที่เจ้ามีศรัทธา) ทั้ง ๆ ที่ก่อนหน้านี้เจ้าปฏิเสธ และยังเป็นคนหนึ่งในหมู่ผู้ก่อความเสียหาย

คำอธิบาย :

1.ความศรัทธาของฟิรเอานฺได้เกิดขึ้นขณะใกล้สิ้นใจพร้อมกับได้เห็นสัญลักษณ์ของการลงโทษแห่งพระเจ้า จึงเป็นความศรัทธชนิดจะเป็นแบบหลีกเลี่ยงไม่ได้ และเป็นความศรัทธาที่ไร้ค่า มิใช่ความศรัทธาที่เกิดจากเจตคติเสรี มีความซื่อสัตย์ และเป็นความสมบูรณ์แต่อย่างใด และนี่ก็เป็นเพียงความศรัทธาที่เกิดจากความสำนึก ซึ่งคนทำผิดทุกคนเมื่อเผชิญกับการลงโทษมักจะแสดงความศรัทธานี้ออกมา

2. โองการที่ 18 บทนิซาอ์สาธยายว่า การลุแก่โทษของคนทำความผิด ที่ได้กระทำขณะความตายได้ย่างกายมาถึง จะไม่ถูกตอบรับ

ด้วยเหตุนี้ เรามักพบเห็นเสมอว่าเมื่อคลื่นที่สาดสัดได้สงบลง และเมื่อพวกเขารอดพ้นจากอันตรายหรือความตายแล้ว พวกเขาก็จะกลับไปประพฤตตัวเหมือนเดิม  ความประพฤติของเขามิได้เปลี่ยนแปลงแต่อย่างใด

บทเรียนจากโองการ :

1.การมีศรัทธาขณะที่กำลังจะสิ้นใจ ไม่มีค่าแต่อย่างใด ฉะนั้น ตราบที่ยังมีชีวิตและเวลาอยู่จงศรัทธาให้มั่น และขอลุแก่โทษในบาปกรรม

2. จงอย่าทำตนให้เป็นคนที่หลงลืมหรือก่อความเสียหายบนหน้าแผ่นดินอีกต่อไป เพราะพฤติกรรมเช่นนั้นจะเป็นสาเหตุทำให้การลุแก่โทษของตนไม่ถูกตอบรับ