ตัฟซีรอัลกุรอาน โองการที่ 100 บทยูนุส

 

อัลกุรอาน โองการนี้กล่าวประณามบุคคลที่ไม่ใช้สติปัญญา โองการกล่าวว่า

100. وَمَا كَانَ لِنَفْسٍ أَنْ تُؤْمِنَ إِلَّا بِإِذْنِ اللَّهِ وَيَجْعَلُ الرِّجْسَ عَلَى الَّذِينَ لَا يَعْقِلُونَ‏

คำแปล :

100. และไม่เคยปรากฏว่าชีวิตใดจะศรัทธา เว้นแต่โดยอนุมัติของอัลลอฮฺ (เตาฟีกหรือฮิดายะฮฺ) และพระองค์ทรงใส่ความโสมม (ปฏิเสธหรือบาป) แก่ผู้ไม่ใช้สติปัญญา

คำอธิบาย :

1.โองการข้างต้นเมื่อพิจารณาจากโองการก่อนหน้านี้แล้วมิใช่ทั้งการบีบบังคับ และไม่ใช่ทั้งการมีอิสระโดยเสรีจะถูกต้อง ทว่าพระองค์ได้ให้การเลือกสรรแก่มนุษย์ นั่นหมายถึงแนวทางสายกลางระหว่างทั้งสองคือความถูกต้อง กล่าวคือมนุษย์มีเจตคติเสรีและมีการเลือกสรร แต่ไม่ได้ปล่อยสิ่งนั้นอยู่ในครอบครองของตนเพียงฝ่ายเดียว มนุษย์ยังต้องอาศัยความช่วยเหลือจากพระเจ้าอีกด้วย

2.ถ้าหากว่าไม่มีความเมตตากรุณาจากพระเจ้า คอยให้การช่วยเหลือ หรือคอยชี้นำโดยผ่านสติปัญญาและศาสดาแล้วละก็  มนุษย์ก็จะไม่มีโอกาสได้ศรัทธา ดังนั้น ขณะที่มนุษย์มีความอิสระ ก็ยังต้องอาศัยความเมตตากรุณาจากพระองค์

3. บุคคลที่ไม่คิดไตร่ตรอง ในที่สุดแล้วเขาก็ต้องตกเป็นเหยื่อของความโสมม ความสงสัยและแนวคิดที่ไม่ถูกต้อง และสุดท้ายเขาก็จะไม่ได้เตาฟีกให้มีศรัทธา

บทเรียนจากโองการ :

1.แหล่งของความสำเร็จทั้งหมดคือการมีศรัทธาต่ออัลลอฮฺ (ซบ.)

2.บุคคลใดก็ตามที่ไม่ใช่ความคิด เขาก็จะไม่ได้รับความเมตตากรุณาจากพระเจ้า และต้องตกเป็นเหยื่อของความโสมม

3. จงใคร่ครวญด้วยสติปัญญา ซึ่งเป็นแหล่งของการสร้างความศรัทธา

4. การไร้ซึ่งความศรัทธาถือว่าเป็นความชั่วร้ายประเภทหนึ่ง และเป็นสัญลักษณ์ของคนไม่ใช่สติปัญญา