ตัฟซีรอัลกุรอาน โองการที่ 101 บทยูนุส

 

อัลกุรอาน โองการนี้ได้เชิญชวนมนุษย์ไปสู่การใช้สติปัญญาใคร่ครวญในสัญลักษณ์ของพระเจ้า โองการกล่าวว่า

101. قُلِ انْظُرُوا مَاذَا فِي السَّماوَاتِ وَالْأَرْضِ وَمَا تُغْنِي الْآيَاتُ وَالنُّذُرُ عَن قَوْمٍ لَا يُؤْمِنُونَ‏

คำแปล :

101. จงกล่าวเถิด (มุฮัมมัด) จงพิจารณาดูที่อยู่ในชั้นฟ้าทั้งหลายและแผ่นดินว่ามีอะไร สัญญาณต่างๆ และการตักเตือนสำหรับ (ผู้ดื้อรั้น) ไม่ศรัทธาจะไม่อำนวยผลอันใดทั้งสิ้น

คำอธิบาย :

การฝึกอบรมและให้คำแนะนำ

โองการที่แล้วกล่าวถึงความเชื่อว่า ต้องเกิดจากเจตคติเสรีของมนุษย์ ไม่ใช่การบังคับ,ด้วยเหตุนี้จะเห็นว่าความศรัทธาจะเกิดขึ้นได้ต้องมาจากการศึกษา และการเลือกสรร โองการจึงได้สำทับท่านศาสดา (ซ็อล ฯ) ว่า "จงกล่าวแก่พวกเขาเพียงแค่มองและดูสิ่งที่ชั้นฟ้าทั้งหลายและแผ่นดินว่า เป็นระบบที่สร้างความตื่นตระหนกตกใจอย่างยิ่ง ซึ่งแต่ละมุมของสิ่งเหล่านั้น ล้วนแสดงให้เห็นเหตุผลที่บ่งบอกถึงความยิ่งใหญ่ พลัง และวิทยปัญญาของพระผู้สร้าง

หมู่ดวงดาวทั้งหมดที่ให้ความสว่างไสวแก่ท้องฟ้า ซึ่งแต่ละดวงจะโคจรไปในทิศทางของตน

ระบบพลังงานแสงอาทิตย์ขนาดใหญ่

กาแลกซีขนาดยักษ์

ระบบที่ละเอียดอ่อนเหล่านี้ได้ควบคุมเหนือสิ่งเหล่านั้น เช่นเดียวกัน โลกที่เปี่ยมไปด้วยความมหัศจรรย์และความเร้นลับต่างๆ อีกมากมาย และนี่คือแนวทางที่ง่ายที่สุด ดีที่สุด และครอบคลุมที่สุดในการรู้จักพระเจ้า

ประโยคนี้ ได้กล่าวปฏิเสธปัญหาการบีบบังคับและการปฏิเสธเจตคติไว้อย่างชัดเจน โดยกล่าวว่า ความศรัทธาคอผลแห่งการศึกษาโลกแห่งการสร้าง กล่าวคือการนี้เป็นภารกิจที่อยู่ในมือของท่าน

หลังจากนั้นโองการกล่าวว่า แต่สัญลักษณ์ต่างๆ ที่บ่งบอกให้เห็นถึงสัจธรรม จะไม่มีความแปลกใจแต่อย่างใดเลยว่า บางกลุ่มชนก็ไม่ศรัทธา เนื่องจากสัญญาณต่างๆ เหล่านี้จะเป็นประโยชน์สำหรับบุคคลที่มีความเตรียมพร้อมในการยอมรับสัจธรรม แต่สำหรับบุคคลที่ตัดสินใจแล้วหรือไม่มีการเตรียมพร้อมว่าจะยอมรับความจริง ดื้อรั้นสัญญาณเหล่านี้จะไม่มีประโยชน์อันสำหรับพวกเขาทั้งสิ้น อัลกุรอานเน้นย้ำว่า สัญญาณต่างๆ และการตักเตือนสำหรับ (ผู้ดื้อรั้น) ไม่ศรัทธาจะไม่อำนวยผลอันใดทั้งสิ้น

คำว่า (นุซุรุน) เป็นพหูพจน์ของคำว่า (นะซีรุน) หมายถึง ผู้ตักเตือน เป็นอุปไมยถึงบรรดาศาสดาทั้งหลายผู้เป็นผู้นำแห่งพระเจ้า หรือเป็นพหูพจน์ของคำว่า (อินซาร) หมายถึงการ คำเตือน หรือคำขู่สำหรับผู้กระทำความผิด หรือเฉยเมย ซึ่งทั้งหมดเป็นหน้าที่ของผู้นำแห่งพระเจ้า

ประโยคนี้ บ่งชี้ให้เห็นถึงแก่นแท้ของความจริง ซึ่งหลายต่อหลายครั้งที่เราได้พบเจอให้อัลกุรอานว่า เหตุผลและคำพูดที่สัจจริง สัญญาณต่างๆ และคำตักเตือนเพียงอย่างเดียวไม่เพียงพอ ทว่าบุคคลนั้นต้องมีการเตรียมพร้อมในกการยอมรับด้วย ซึ่งเป็นเงือนไขสำคัญ

บทเรียนจากโองการ :

1.จงใคร่ครวญเกี่ยวกับโลกทัศน์ของการมีอยู่เถิด เพราะสิ่งนี้จะโน้มนำท่านไปสู่การรู้จักพระเจ้า

2.สัญญาณต่างๆ และการเตือนสำทับทั้งหลายของพระเจ้า ไม่ได้เหมาะสมสำหรับทุกคน