ตัฟซีรอัลกุรอาน โองการที่ 104 บทยูนุส

 

อัลกุรอาน โองการนี้กล่าวถึงปฏิกิริยามั่นคงของท่านศาสดา (ซ็อล ฯ) เมื่อเผชิญหน้ากับบรรดาผู้ตั้งภาคีกับพระองค์ โองการกล่าวว่า

104. قُلْ يَا أَيُّهَا النَّاسُ إِنْ كُنتُمْ فِي شَكٍّ مِنْ دِيني فَلَا أَعْبُدُ الَّذِينَ تَعْبُدُونَ مِن دُونِ اللَّهِ وَلكِنْ أَعْبُدُ اللَّهَ الَّذِي يَتَوَفَّاكُمْ وَأُمِرْتُ أَنْ أَكُونَ مِنَ الْمُؤْمِنِينَ‏

คำแปล :

104. จงกล่าวเถิด โอ้ มนุษย์เอ๋ย ถ้าพวกท่านสงสัยในศาสนาของฉัน ฉันก็จะไม่เคารพภักดีสิ่งที่พวกท่านเคารพสักการะนอกจากอัลลอฮฺ แต่ฉันเคารพภักดีอัลลอฮฺ ผู้ทรงทำให้พวกท่านตายและฉันได้รับบัญชาว่าต้องอยู่ในหมู่ผู้ศรัทธา

คำอธิบาย :

1. คำพูดของโองการแสดงให้เห็นว่าบางครั้ง บรรดาผู้ตั้งภาคีเทียบเคียงก็จินตนาการเอาเอง บางที่ท่านศาสดามุฮัมมัด (ซ็อล ฯ) คงจะอ่อนข้อลงบ้างในเรื่องความศรัทธา โดยเลือกเอาวิธีสันติหรือความอะลุ่มอล่วยต่อกัน  หรืออาจจะคล้อยตามความเชื่อของบรรดาผู้ตั้งภาคีเทียบเคียงก็ได้ แต่อัลกุรอานได้ตอบการจินตนาการของพวกเขาด้วยความมั่นใจว่า นอกจากอัลลอฮฺแล้ว ฉันไม่เคารพภักดีอื่นใดอีก และจะไม่มีการประนีประนอมในเรื่องนี้เด็ดขาด

2. โองการนี้เป็นหนึ่งบ่งบอกถึงคุณลักษณะสำคัญของพระเจ้า โดยเน้นเรื่องการถอดดวงวิญญาณ (การให้ความตาย) บางทีอาจเป็นเพราะว่า ความตาย ไม่ใช่เรื่องที่ต้องสงสัยหรือมีความคลางแคลงใจแต่อย่างใด หรือต้องการโน้มน้าวให้บรรดาผู้ตั้งภาคีเทียบเคียงใส่ใจในเรืองความตาย และการลงโทษหลังจากตายไปแล้ว และนี่เป็นหนึ่งในการขู่บังคับของพระองค์

บทเรียนจากโองการ :

1. ห้ามมิให้มีการประนีประนอมในเรืองความเชื่อกับบรรดาผู้ตั้งภาคีเทียบเคียงเด็ดขาด

2. อย่าให้ความสงสัยของคนอื่นกลายเป็นสาเหตุสำคัญทำให้ท่านต้องสงสัยไปด้วย

3. จงอธิบายเรื่องความเป็นเอกภาพของพระเจ้าด้วยความมั่นใจ และจงลบการปฏิเสธทั้งปวงที่มีอยู่ในจิตใจของท่านให้หมดไปโดยสิ้นเชิง