ตัฟซีรอัลกุรอาน บทฮูด โองการที่ 59

อัลกุรอาน โองการนี้กล่าวถึงการทำความผิดของหมู่ชนอาด โองการกล่าวว่า

 

وَتِلْكَ عَادٌ حَجَدُوا بِآيَاتِ رَبِّهِمْ وَعَصَوْا رُسُلَهُ وَاتَّبَعُوا أَمْرَ كُلِّ جَبَّارٍ عَنيدٍ

 

คำแปล :

 

59 และนั่นแหละคือหมู่ชนอาด พวกเขาปฏิเสธมวลสัญญาณต่างๆ ของพระผู้อภิบาลของพวกเขา และฝ่าฝืนต่อบรรดาศาสนทูตของพระองค์ และปฏิบัติตามคำสั่งของผู้หยิ่งผยองที่ขัดขืนต่อสู้

 

คำอธิบาย  :

 

1. คำว่า ญับบาร (ผู้หยิ่งผยอง) ปกติจะใช้เพื่อการประณามและการสรรเสริญ ซึ่งในโองการนี้หมายถึง การประณามและตำหนิ หมายถึงบุคคลที่ไม่เชื่อฟังสติปัญญาของตน ปล่อยให้คนอื่นบีบบังคับให้เชื่อฟังปฏิบัติตามเขา หรือต้องการที่จะทดแทนข้อบกพร่องของตนด้วยการกล่าวอ้างความอวดดี แสดงความยโสโอหังออกมา

 

2. คำว่า อะนีดุน จะกล่าวกับบุคคลที่แสดงความขัดแย้งและขัดขืนกับความจริงอย่างสุดโต่ง ซึ่งเป็นคุณสมบัติของบรรดาผู้อธรรม ผู้หยิ่งจองหองและกดขี่

 

3.คำว่า รุซุล ได้ถูกกล่าวในรูปของพหูพจน์ ทั้งที่ ฮูด เป็นศาสดาท่านเดียวของหมู่ชนอาด การกล่าวเช่นนี้เนื่องจากว่า บรรดาศาสดาทั้งหมดต่างขับเคลื่อนไปสู่ความเป็นจริง อันเป็นเป้าหมายเดียวกันกล่าวคือ การเชิญชวนไปสู่ความเป็นเอกะของพระเจ้า ดังนั้น การปฏิเสธศาสดาเพียงท่านเดียวเท่ากับอยู่ในกฎของการปฏิเสธบรรดาศาสดาทั้งหมด หรืออาจหมายถึงว่า ฮูด ได้เชิญชวนประชาชาติไปสู่การมีศรัทธาต่อศาสดาก่อนหน้านั้น แต่พวกเขาไม่ศรัทธาและได้ปฏิเสธจนหมดสิ้น

 

อย่างไรก็ตามทั้งสองความในการตัฟซีรโองการถือว่าสามารถรวมกันได้และมีความเป็นไปได้ด้วย

 

4. หมู่ชนของอาดเนื่องจากได้กระทำความผิด 3 ประการ พวกเขาจึงได้รับการลงโทษอย่างโหดร้าย จากพระเจ้า

 

4.1 พวกเขาปฏิเสธสัญลักษณ์และเครื่องหมายต่างๆ ของพระผู้อภิบาล

 

4.2 พวกเขาเป็นศัตรูกับบรรดาศาสดา

 

4.3 พวกเขาได้เชื่อฟังปฏิบัติตามผู้กดขี่และฉ้อฉลและเป็นศัตรูกับความจริง

 

อย่างไรก็ตามบาปทั้ง 3 ประการนี้จะอยู่ด้วยกัน กล่าวคือ ถ้าหากบุคคลหนึ่งยอมรับในสัญลักษณ์และเครื่องหมายต่างๆ ของพระเจ้า ปฏิบัติตามศาสดา  (ซ็อล ฯ) และเป็นศัตรูกับบรรดาผู้อธรรมทั้งหลาย แต่ถ้าบุคคลหนึ่งปฏิเสธเครื่องหมายต่างๆ ของพระผู้อภิบาล เขาก็จะไม่เชื่อฟังปฏิบัติตามศาสดา และปฏิบัติตามคำสั่งของผู้กดขี่ข่มเหง

 

บทเรียนจากโองการ :

 

1. จงรับบทเรียนซึ่งเป็นชะตากรรมของหมู่ชนอาด แต่จงอย่าเจริญรอยตามพวกเขาเด็ดขาด เพราะบั้นปลายสุดท้ายคือการลงโทษ

 

2. การปฏิเสธเครื่องหมายต่างๆ ของพระเจ้า การไม่เชื่อฟังคำสั่งของผู้นำแห่งพระองค์ อีกทั้งได้ปฏิบัติตามผู้หยิ่งผยองทั้งหลาย จะเป็นสาเหตุทำให้ตกต่ำ และทำให้การลงโทษจากพระเจ้าถูกประทานลงมา