ตัฟซีรอัลกุรอาน บทฮูด โองการที่ 67-68

 

อัลกุรอาน ทั้งสองโองการนี้กล่าวถึงการลงโทษปวงผู้อธรรมทั้งหลายจากหมู่ชนษะมูด และยังได้กล่าวถึงการปฏิเสธศรัทธาของพวกเขา โองการกล่าวว่า

 

ووَأَخَذَ الَّذيِنَ ظَلَمُوا الصَّيْحَةُ فَأَصْبَحُوا فِي دِيَارِهِمْ جَاثِمِينَ* كَأَن لَمْ يَغْنَوْا فِيهَا أَلَا إِنَّ ثَمُودَ كَفَرُوا رَبَّهُمْ أَلَا بُعْداً لِثَمُودَ

 

คำแปล :

 

67. และเสียงกัมปนาทได้คร่าบรรดาผู้อธรรม แล้วพวกเขาได้กลายเป็นผู้นอนพังพาบตายในบ้านเรือนของพวกเขา

 

68. (ความสูญเสีย) ประหนึ่งว่า พวกเขาไม่ได้เคยรุ่งเรืองอยู่ในนั้นมาก่อน พึงรู้ไว้ว่า แท้จริงหมู่ชนษะมูดนั้น ได้ปฏิเสธพระผู้อภิบาลของพวกเขา พึงรู้ไว้ว่า จงห่างไกลไปจากความเมตตาเถิด (หมู่ชน) ษะมูด

 

คำอธิบาย :

 

1. คำว่า ซ็อยฮะตุน ตามความหมายเดิมหมายถึง เสียงดังสนั่น โดยปกติจะออกมาจากปากมนุษย์หรือสัตว์ แต่ครอบคลุมเหนือทุกเสียงที่ดังสนั่น

 

2. ได้มีปรากฏในอัลกุรอานว่า หมู่ชนของษะมูด หมู่ชนของลูฏ (อัลกุรอานบทฮิจร์ โองการที่ 73) หมู่ชนของชุอัยบ์ (บทฮูด โองการที่ 64) พวกเขาล้วนถูกลงโทษด้วยฟ้าผ่าตายทั้งสิ้น

 

การลงโทษเยี่ยงนี้ประหนึ่งการทะลวงกำแพงให้แตกด้วยเสียงดังหวั่นไหวของเครื่องบิน ซึ่งบางครั้งเสียงนั้นก็ทำให้มนุษย์สลบหมดสติไป หรืออาจทำให้กระจกบ้านเรือนแตกได้รับความเสียหาย แต่ถ้าคลื่นเสียมีความถี่มากเท่าใด ก็จะยิ่งส่งผลมากขึ้นกับเส้นปราสาท หรือสมอง และหัวใจของมนุษย์ อันเป็นสาเหตุนำไปสู่ความตายในที่สุด

 

3. โองการข้างต้นได้ชี้ให้เห็นว่า หมู่ชนของษะมูด ได้ถูกคร่าผลาญชีวิตด้วยเสียงกัมปนาท แต่ในบางโองการกล่าวว่าพวกเขาถูกลงโทษให้ฟ้าผ่าผลาญชีวิต จากจุดนี้เป็นที่ประจักษ์ว่าพวกเขาได้ถูกลงโทษด้วย ฟ้าผ่าที่มีเสียงดังสนั่นหวั่นไหว

 

4.คำว่า ญาซิมีน ตามรากศัพท์เดิมหมายถึง การนั่งชันเข่า (นั่งยองๆ) และหมายถึงการตกลงมา หรือการหันหน้ามาสู่ การกล่าวเช่นนี้แสดงให้เห็นว่า เสียงดังสนั่นเป็นสาเหตุทำให้พวกเขาเสียชีวิต แต่เทวรูปไร้ชีวิตของพวกเขาได้ล่วงหล่นมากองกับพื้น รายงานฮะดีซบางบทเข้าใจได้ว่า ประกายไฟจากเสียงกัมปนาทนั่นเองที่ได้เผาไหม้พวกเขา

 

5. การกล่าวว่า ยัฆเนา หมายถึงการยืนหยัดในที่หนึ่ง หรือหมายถึงการปราศจากความต้องการใดๆ การกล่าวเช่นนี้กับหมู่ชนษะมูด หมายถึงว่า ความเสียหายได้เกิดขึ้นกับชีวิตของพวกเขาสร้างความสลับซับซ้อน ประหนึ่งว่าพวกเขาไม่เคยใช้ชีวิตในดินแดนนั้นมาก่อน

 

6. วัตถุประสงค์ของ ผู้อธรรมจากหมู่ชนษะมูดในที่นี้ หมายถึง การอธรรมที่มีต่อประชาชน หรือการอธรรมที่มีต่อศาสดาซอลิฮ์ (อ.) หรืออธรรมต่อตัวเอง เนื่องจากการตั้งภาคีเทียบเคียงพระเจ้านั้นเท่ากับเขาได้อธรรมต่อตัวเอง

 

บทเรียนจากโองการ :

 

1.บั้นปลายสุดท้ายของผู้กดขี่คือ การถูกลงโทษอันแสนสาหัส

 

2. การปฏิเสธศรัทธาคือ สาเหตุทำให้ห่างไกลไปจากความเมตตาของพระเจ้า