มุนาญาตชะอ์บานียะฮ์ ตอนที่ 5

 

ตัวบท

اِلهی اِنْ عَفَوْتَ فَمَنْ اَوْلی مِنْکَ بِذلِکَ وَ اِنْ کانَ قَدْدَنا اَجَلی وَ لَمْ یُدْنِنی مِنْکَ عَمَلی فَقَدْ جَعَلْتُ الْاِقْرارَ بِالذَّنْبِ اِلَیْکَ وَسیلَتی
 

ความหมาย

โอ้ข้าแต่พระผู้เป็นเจ้าของข้า หากพระองค์ทรงอภัยโทษ แล้วจะมีผู้ใดเล่าที่คู่ควรยิ่งไปกว่าพระองค์ในเรื่องดังกล่าว หากเวลาแห่งความตายของข้าฯได้ใกล้เข้ามา แต่การกระทำของข้าฯ ยังไม่นำพาข้าฯสู่ความใกล้ชิดพระองค์ ดังนั้นข้าฯขอสารภาพบาปของข้าฯยังพระองค์ เพื่อเป็นสื่อนำพาข้าฯใกล้ชิดพระองค์

 

ประเด็นที่ได้รับจากวรรคนี้

1. พระองค์ทรงสิทธิ์ในการให้อภัยแก่ปวงบ่าว

2. การร้องขอการอภัยโทษและสารภาพความผิดบาปต่อพระองค์นั้นจะสร้างแรงบันดาลใจในการมุ่งมั่นที่จะใกล้ชิดยังพระองค์ อิมามอาลี (อ.) กล่าวว่า “มาตรแม้นว่าช่วงบั้นปลายชีวิตข้าฯยังไม่อาจใกล้ชิดพระองค์ได้ ข้าฯก็จะใช้การสารภาพผิดเป็นสื่อในการใกล้ชิดพระองค์”

บทความโดย เชคอิมรอน พิชัยรัตน์