อิมามโคมัยนี บิดาแห่งจิตวิญญาณ ตอนที่ 3 (ตอนจบ)

รู้ได้อย่างไรว่า อุลามาอฺ ในฮะดิษนี้ คือ อิมามโคมัยนี(รฎ) ???

คำตอบ คือ รู้จากคำบอกกล่าวของท่านนบี ที่กล่าวว่า มีอุลามาอฺคนหนึ่งหรือกลุ่มหนึ่งจะปฏิบัติเช่นนี้ ถ้าเราไม่มอบให้ท่าน อิมามโคมัยนี(รฎ) เราจะมอบให้ใครอีก ??? มีอุลามาอฺคนไหนอีกไหม ที่จะเหมาะสมกับตำแหน่งนี้ ถ้าไม่ใช่อิมามโคมัยนี(รฎ) ข้อเท็จจริงมีรายละเอียดอีกมากมายที่ยืนยันโดยอาลิมอุลามาอฺชั้นสูง แม้แต่บรรดามัรเญีอฺก็บอกว่า ท่านอิมามโคมัยนี(รฎ) คือมหาบุรุษผู้ยิ่งใหญ่ ผู้มาตามลายแทง….. ตามคำพยากรณ์…..
สถานภาพของอุลามาอฺแบบนี้จะหมดไปหรือไม่???

คำตอบ คือ ไม่….. เพราะในสถานภาพเดียวกันนี้ ผู้เป็นทายาทแห่งศาสดา ผู้ยิ่งใหญ่กว่าศาสดาแห่งบนีอิสรออีล จำนวนหนึ่งนั้น ภายหลังการจากไปของท่านอิมามโคมัยนี(รฎ) ตำแหน่งนี้ก็ถูกมอบต่อให้กับท่านอิมาม คาเมเนอี

ถ้าอีก 5 นาทีโลกจะแตก จะพูดอะไรที่เกี่ยวกับท่านอิมามโคมัยนี(รฎ) ??

คำตอบ เมื่อท่าน คือตัวแทนที่แท้จริง ตัวแทนที่ชอบธรรมและสมบูรณ์ของบรรดาศาสดา ดังนั้นภารกิจของท่านอิมามโคมัยนี(รฎ) หรือ อิมามคาเมนีอี ผู้นำคนปัจจุบัน ก็ไม่ได้ต่างอะไรกับภารกิจของบรรดาศาสดา โดยศาสดาทุกองค์มีภารกิจหลักที่สำคัญตามที่อัลกุรอานยืนยัน ศาสดาแต่ละท่านมีภารกิจหลักและภารกิจรอง ในด้านภารกิจหลักนั้นไม่แตกต่างกัน แต่ภารกิจรองอาจแตกต่างกันบ้าง อัลกุรอานยืนยันประเด็นนี้ว่า
وَلَقَدْ بَعَثْنَا فِي كُلِّ أُمَّةٍ رَّسُولًا

ความว่า และโดยแน่แท้ เราได้ส่งรอซูลมาในทุกประชาชาติ
(ซูเราะห์ นะหฺล โองการ 36)

เป็นการยืนยันให้รับรู้เบื้องต้นว่า แท้จริงแล้วทุกกลุ่มชนของมนุษยชาตินั้น อัลลอฮฺ(ซบ) ได้ทรงส่งศาสดาไปยังพวกเขาทั้งหมดแล้ว จากนั้นอัลลอฮฺ(ซบ) จึงแจ้งว่า สาส์นของบรรดาศาสดา คือ
أَنِ اعْبُدُوا اللَّهَ وَاجْتَنِبُوا الطَّاغُوتَ

ความว่า “พวกท่านจงเคารพภักดีอัลลอฮฺ และจงหลีกห่างจาก บรรดาฏอฆูต”

หมายความว่า ภารกิจที่เหมือนกันทั้งหมดของทุกๆศาสดาคือ นำมนุษย์เข้าสู่การภักดีต่ออัลลอฮฺ(ซบ) เรียกร้องมนุษย์สู่อัลลอฮฺ(ซบ) และ นำมนุษย์ออกห่างจากฏอฆูต ซึ่งบรรดาบุคคลากรเหล่านี้ก็ไม่มีเจตนารมณ์อื่นใดในการเชิญชวนมนุษย์ หากบรรดาศาสดามีเจตนารมณ์เช่นใด บรรดาอาลิมอุลามาอฺ เหล่านี้ก็มีเจตนารมณ์เช่นนั้น ไม่ได้หวังในสิ่งตอบแทน ไม่ว่าจะเป็น อำนาจในการปกครอง หรือยศถาบรรดาศักดิ์

ท่านอิมามโคมัยนี (รฎ) สามารถกระชากกษัตริย์ชาห์กระเด็นออกจากบัลลังก์ยูงทอง ฉะนั้นท่านควรจะต้องได้นั่งบนบัลลังก์หงส์ทองหรืออื่นๆที่ยิ่งใหญ่กว่า แต่ท่านไม่ได้แยแสต่อสิ่งเหล่านั้นเลยแม้แต่น้อย ท่านกลับไปอยู่บ้านหลังเล็กที่มีความกว้างเพียงน้อยนิด บนเนื้อที่เพียง 120 ตารางเมตร ถ้าใครเคยไปเยี่ยมบ้านอิมามโคมัยนี(รฎ) แล้ว จะต้องหลั่งน้ำตาในความสมถะของผู้ยิ่งใหญ่ระดับนี้

อุลามาอฺสายซุนนีและชีอะฮ์บันทึก ว่า ในบั่นปลายชีวิตของท่านนบีมูฮัมมัด(ศ็อลฯ) ภายในบ้านของท่านมีข้าวสารเหลือเพียงหยิบมือ ท่านนั่งกินบนเสื่ออินทผาลัม ทั้งๆที่อาณาจักรอิสลามในวันนั้นครอบคลุมถึงเยเมน อียิปต์ และกำลังแผ่ขยายถึงประเทศที่ยิ่งใหญ่ แต่ผู้ที่เป็นเจ้าอาณาจักรนั้น กลับนอนบนเสื่ออินทผาลัม มีบ้านเพียงหลังเล็กๆเพราะเหตุอะไรหรือ ???? เพราะมันคือการปฏิวัติของอัมบียาอฺ ไม่ได้วาดหวังสิ่งใด… มุ่งหวังแต่อัลลอฮฺ(ซบ) ทุกนบีจะกล่าวว่า เราไม่ขอรางวัลอื่นใดจากพระองค์ในการทำหน้าที่อันนี้ อิมามโคมัยนี(รฎ) ก็เช่นเดียวกัน ท่านเรียกร้องมนุษย์ไปสู่พระเจ้าองค์เดียว ไม่ได้เรียกร้องมนุษย์ไปสู่ตนเอง ขณะที่การปฏิวัติของชนกลุ่มอื่นนั้น เรียกหาเพื่อตนเอง เพื่อพรรคของตัวเอง ไม่ว่าคอมมิวนิสต์ สังคมนิยม ระบบหรือระบอบต่างๆที่มีอยู่

เมื่อการปฏิวัติประสบความสำเร็จ ท่านเรียกร้องและปรารถนาที่จะนำมนุษย์ไปสู่พระเจ้า ทุกๆครั้งเมื่อพูดกับประชาชน ท่านจะส่งท้ายว่า… รู้ไว้น่ะ เราไม่มีอะไร……. บอกให้มนุษย์รู้ว่า เราไม่มีอะไรเลย และอยู่ในความไม่มีอะไร เราทุกคนต้องกลับคืนสู่พระองค์ ซึ่งถ้าเรามี ก็ “มีพระองค์เพียงเท่านั้น”

สาส์นที่สำคัญ คือ อิมามโคมัยนี(รฎ) ปฏิวัติเพื่อให้มนุษย์กลับไปหาอัลลอฮฺ(ซบ) เป็นบ่าวที่ดี มีการภักดีต่อพระองค์และไม่ภักดีผู้ใดหรือสิ่งใด นั่นคือภารกิจของบรรดานบี และภารกิจของอิมามโคมัยนี(รฎ) ก็เช่นกัน คือเรียกร้องให้มนุษย์ภักดีพระองค์ ให้มนุษย์รู้จักพระเจ้า กราบกราน นอบน้อม และ มอบตนยังพระองค์ หากมนุษย์เป็นเช่นนี้แล้ว ก็จะไม่กลัวสิ่งใดในโลกนี้ นอกจากพระเจ้า เหมือนดั่งที่ท่านเป็นอยู่ และได้ปลูกฝัง ชาวอิหร่านให้มีอุดมการณ์และหลักความศรัทธาเช่นนี้

เมื่อคนถามท่านอิมามโคมัยนี(รฎ) ว่า ท่านทำการปฏิวัติทำไม?? ท่านตอบว่า ปฏิวัติเพื่อให้มนุษย์จะได้นมาซกันง่ายขึ้น เพื่อสตรีของเราจะได้คลุมฮิญาบสะดวกขึ้น ท่านสร้างบรรยากาศให้มนุษย์มีโอกาสไปพบพระเจ้าตั้งแต่อยู่ในโลกนี้ แหละนี่คือ ความยิ่งใหญ่ของท่านอิมามโคมัยนี(อ) ผู้เป็นบิดาแห่งจิตวิญญาณ ……..

 ปาฐกถา เนื่องในงานสัมมนาวิชาการ วาระครบ 26 ปี  การอสัญกรรมของอิมามโคมัยนี (รฎ)