เรื่องราวและที่มาของอายะฮ์ที่ 40 ของซูเราะห์อัตเตาบะฮ์

 

ถ้าหากพวกจ้าไม่ช่วยเหลือเขา[นบี-ต่อสู้กับศัตรู]แน่นอนยิ่งอัลลอฮ์ ทรงช่วยเหลือเขาอยู่แล้ว ขณะที่บรรดาผู้ปฏิเสธ ได้ขับไล่เขาออกมา[จากมักกะฮ์-ในสภาพที่] เขาคือหนึ่งในสองคนเมื่อครั้งที่อยู่ในถ้ำ [ในภูเขาษูร] เมื่อนั้นเขา[ศาสดามุฮัมมัด] กล่าวกับเพื่อนของเขา[อบูบักร]ว่า "อย่าได้ทุกข์ระทมไปเลย อัลลอฮ์อยู่กับเรา แล้วอัลลอฮ์ก็ทรงประทานความสงบมั่นแห่งพระองค์ลงมายังศาสดามุฮัมมัด ศ. และทรงสนับสนุนเขาด้วยกองทหารหนึ่งซึ่งพวกเจ้ามองไม่เห็น

 

ญิบรออีล ได้แจ้งข่าวท่านศาสดาให้ล่วงรู้ถึงแผนการอันชั่วร้ายของพวกมุชริกีน(พวกบูชาเจว็ด) และเรียกร้องให้ท่านอพยพ และตกลงกันว่าเพื่อที่จะอำพรางการติดตาม ท่านนั่นจำเป็นจะต้องมีบุคคลผู้หนึ่งนอนแทนที่ท่านเพื่อพวกบูชาเจว็ดจะได้คิดว่าท่านศาสดายังอยู่ในบ้าน และมิได้ออกไปไหนในท้ายที่สุดแล้ว พวกเขาจะได้เฝ้าระวังอยู่แค่เพียงรอบบ้านท่าน และปล่อยให้เส้นทางสัญจรตามตรอกซอยและรอบเมืองมักกะฮ์นั้นเป็นอิสระ

ท่านศาสดามุฮัมมัด ศ. จึงเรียกท่านอิมามอะลี อิบนิ อบีฏอลิบ ผู้เป็นญาติที่เสียสละของท่านมาพบและได้เปิดเผยให้เขาทราบถึงแผนการของพวกกุเรช และแผนการของท่านที่จะเอาชนะพวกเขา

ท่านได้อธิบายให้ฟังถึงแผนการของท่าน และจากนั้นท่านก็จะหลบออกจากบ้านเมื่อโอกาสอำนวย

และเมื่อท่านศาสดาออกไปนอกเขตบ้านของท่าน ท่านได้อ่านโองการแรกของซูเราะห์ยาซีนจนจบโองการที่ 9
หลังจากนั้นท่านก็ได้เดินผ่านพวกนักล่าหัวมนุษย์ไป และท่านก็ได้พบกับอบูบักรโดยบังเอิญ แต่เนื่องจากไม่มีเวลาเหลือที่จะชักช้าต่อไปอีกแล้ว เขาทั้งสองจึงรีบละออกไปจากเมืองในทันที และมุ่งตรงไปยังถ้ำแห่งหนึ่งมีชื่อว่า “ ษูร ” ตั้งอยู่ทางทิศใต้ของนครมักกะฮ์

ท่านได้มาถึงถ้ำนี้ และเข้าไปข้างใน ขณะที่ยังมืดอยู่

ในขณะที่ท่านหลบอยู่ในถ้ำสักพักหนึ่ง นักล่าหัวมนุษย์ที่กำลังตามล่าท่านก็เดินทางมาถึงเช่นกัน ตามรายงานที่ปรากฏอยู่ แมงมุมตัวหนึ่งได้ชักใยปิดปากถ้ำเอาไว้ และนกตัวหนึ่งได้วางไข่ฟองหนึ่งไว้ที่ปากถ้ำเช่นกัน
นักล่าหัวมนุษย์ได้ถกเถียงกันว่า ถ้าหากมีผู้ใดเข้าไปในถ้ำใยแมงมุมและไข่ฟองนั้นก็จะต้องฉีกขาดและแตกหัก แต่เนื่องจากทั้งสองยังคงอยู่ในสภาพที่เรียบร้อย จึงไม่ควรมีใครที่จะเข้าไปข้างในได้
พวกมันจึงลงความเห็นกันว่าผู้หลบหนีย่อมไม่ได้อยู่ในถ้ำอย่างแน่นอน พวกมันจึงเลิกราการตามล่าและกลับไปยังนครมักกะฮ์

 

ย้อนไปในขณะที่นักล่าหัวมนุษย์กำลังถกเถียงกันว่า พวกเขาควรจะเข้าไปข้างใน เพื่อตามจับผู้หลบหนีที่อาจซ่อนอยู่ข้างใน อบูบักรเกิดความกลัวขึ้นมาอย่างฉับพลัน และได้กล่าวกับท่านศาสนทูตว่า “ เรามีอยู่กันเพียงสองคนเท่านั้น แต่ศรัตรูของเรามีมากมายเหลือเกิน เรามีโอกาสสักขนาดไหนที่จะรักษาชีวิตของเราให้รอด ถ้าหากพวกเขาเข้ามาในถ้ำ ? ”

ท่านศาสดากล่าวตอบว่า “ เปล่าเลยเราไม่ได้มีเพียงสองคนยังมีอีกผู้หนึ่งที่เป็นที่สามอยู่กับเราด้วย และผู้นั้นคือ พระเจ้า ”

เหตุการณ์นี้ได้มีการกล่าวอ้างถึงไว้ในอัลกุรอาน ดังต่อไปนี้

 

فَقَدْ نَصَرَهُ اللّهُ إِذْ أَخْرَجَهُ الَّذِينَ كَفَرُواْ ثَانِيَ اثْنَيْنِ إِذْ هُمَا فِي الْغَارِ إِذْ يَقُولُ لِصَاحِبِهِ لاَ تَحْزَنْ إِنَّ اللّهَ مَعَنَا فَأَنزَلَ اللّهُ سَكِينَتَهُ عَلَيْهِ  

 

ถ้าหากพวกจ้าไม่ช่วยเหลือเขา[นบี-ต่อสู้กับศัตรู]แน่นอนยิ่งอัลลอฮ์ ทรงช่วยเหลือเขาอยู่แล้ว ขณะที่บรรดาผู้ปฏิเสธ ได้ขับไล่เขาออกมา[จากมักกะฮ์-ในสภาพที่] เขาคือหนึ่งในสองคนเมื่อครั้งที่อยู่ในถ้ำ [ในภูเขาษูร] เมื่อนั้นเขา[ศาสดามุฮัมมัด] กล่าวกับเพื่อนของเขา[อบูบักร]ว่า "อย่าได้ทุกข์ระทมไปเลย อัลลอฮ์อยู่กับเรา แล้วอัลลอฮ์ก็ทรงประทานความสงบมั่นแห่งพระองค์ลงมายังศาสดามุฮัมมัด ศ. และทรงสนับสนุนเขาด้วยกองทหารหนึ่งซึ่งพวกเจ้ามองไม่เห็น [อัตเตาบะฮ์ โองการที่ 40]

 

บทความโดย เอกภาพ ชัยศิริ