บรรทัดฐานที่ 4 ของคู่ครองในอุดมคติ
การเลือกคู่ครองที่มีความสมบูรณ์ทั้งทางร่างกายและจิตใจ

การมีความสมบูรณ์ทั้งร่างกายและจิตใจเป็นเงื่อนไขจำเป็นของคู่ครองที่ดี ถ้าหากคนหนึ่งคนใดมีความป่วยไข้ทางกายและมีโรคประจำตัวที่ไม่สามารถรักษาให้หายได้หรือมีความบกพร่องทางด้านจิตใจ การเลือกคนเช่นนี้มาเป็นคู่ครองเป็นเรื่องไม่ถูกต้อง เพราะว่าการมีความบกพร่องทางกายและจิตที่ไม่สามารถรักษาให้หายได้ ความป่วยไข้ดังกล่าวนี้จะติดตัวมนุษย์ไปตลอดชีวิต และจะเป็นตัวขัดขวางบทบาทของการเป็นภรรยาและแม่ที่ดีและจะทำให้คุณภาพของครอบครัวลดศักยภาพลงได้ ด้วยเหตุนี้เองตามบทบัญญัติของศาสนาอิสลาม การมีข้อบกพร่องทางด้านร่างกายและจิตใจ ในบางประเภทเป็นประเด็นอนุญาตให้คู่สมรสสามารถยกเลิกการแต่งงานได้  ในรูปแบบที่ว่าหากมีการหลอกลวงและการปกปิดข้อบกพร่องเกิดขึ้นในขณะแต่งงานหรือมาพบว่าถูกหลอกลวงหรือข้อบกพร่องหลังจากพิธีการแต่งงานผ่านไปแล้ว อนุญาตให้ผู้ถูกหลอกมีสิทธิยกเลิกการแต่งงานได้เป็นฝ่ายเดียว โดยไม่ต้องรับผิดชอบใด ๆ เลย ตามคำสอนของศาสนาห้ามมิให้แต่งงานกับคนป่วยและคนที่สติปัญญาไม่สมประกอบ ท่านอิมามอาลี (อ.) กล่าวเกี่ยวกับเรื่องนี้ไว้ว่า “อย่าได้แต่งงานกับคนโฉดเขลาเบาปัญญาเพราะ การใช้ชีวิตอยู่กับคนเช่นนี้คือบะลา เด็กที่เกิดจากคนเช่นนี้คือคนที่เสื่อมเสีย”  การใช้ชีวิตคู่กับคนที่สติปัญญาบกพร่องจะไม่สามารถรับประกันถึงการมีครอบครัวที่มีคุณภาพได้ และคนเช่นนี้จะทำให้ครอบครัว หันเหออกจากความสมบูรณ์

จากหนังสือ ครอบครัวในอิสลามเเละจิตวิทยา