มองชีวิต ... ผ่านสุนทโรวาทอิมามอะลี (อ.) ตอนที่ 3

สุนทโรวาท บทที่ 132 : ความจำเป็นในการรำลึกถึงความตาย

      อัลลอฮ์ (ซ.บ.) ทรงให้เทวทูตร้องเรียกทุกวันว่า “โอ้ มนุษย์ ผู้อยู่เบื้องล่างนั้น ผลิตลูกหลานออกมาเพื่อตาย ก่อสร้างขึ้นมาเพื่อถูกทำลาย พวกท่านรวมตัวกันเพื่อการจำพราก”

      อิมามอะลี (อ.) ต้องการเตือนมนุษย์ว่า ไม่มีสิ่งใดจีรัง มนุษย์ถือกำเนิดและใช้ชีวิตเพื่อการแยกย้ายจากกันไปสู่ชีวิตนิรันดร์ในปรโลก
สุนทโรวาท บทที่ 191 : ปัญหาของโลก

      มนุษย์ที่อยู่ในโลกนี้คือเป้าหมายของลูกศรแห่งความตาย ทรัพย์สมบัติคือแหล่งกำเนิดความทุกข์ ทุกหยดน้ำที่ดื่มกินติดอยู่ที่คอหอย อาหารทุกคำคือกระดูกติดที่ลำคอ ปวงบ่าวมิได้รับความโปรดปรานแต่จะสูญเสียความโปรดปรานไป ปัจจัยจะไม่ถูกเพิ่มพูนในชีวิต เว้นเสียแต่ว่าจะถูกทำให้ลดลง เรา (มนุษย์) คือมิตรของความตาย ชีวิตของเราคือเป้าหมายของความพินาศ ดังนั้น จะให้มีความหวังเพื่อดำรงอยู่ได้จากที่ใด ขณะที่กลางวันและกลางคืนมิได้ยกฐานะให้สูงส่ง นอกจากเร่งรีบไปสู่ความหายนะ และทำให้ที่รวมกันอยู่กระจัดกระจาย

      ครั้งหนึ่งอิมามอะลี (อ.) สมัยเป็นคอลีฟะฮ์ของประชาชาติมุสลิม ขณะที่ท่านกำลังซ่อมรองเท้าของท่านเองอยู่ อับดุลลอฮ์ อิบนิอับบาส ลูกพี่ลูกน้องท่านได้ถามว่า “ทัศนะของท่านต่อตำแหน่งคอลีฟะฮ์เป็นเช่นใด” ท่าน (อ.) ตอบว่า “แท้จริงตำแหน่งคอลีฟะฮ์สำหรับฉัน มีค่าน้อยกว่ารองเท้าข้างนี้เสียอีก”

      หากสังเกตจะพบว่า ท่านอิมามอะลีใช้คำว่า รองเท้า “ข้างเดียว” รองเท้าข้างเดียวก็มีค่ามากกว่าตำแหน่งคอลีฟะฮ์เสียแล้ว ท่านยังกล่าวอีกว่า “ถ้าต้องอยุติธรรมต่อมดเพียงตัวเดียวเพื่อแลกกับตำแหน่งคอลีฟะฮ์ ฉันจะไม่ยอมกระทำเด็ดขาด”
สุนทโรวาท บทที่ 416 : วิธีเผชิญกับโลก

      อิมามอะลี (อ.) กล่าวแก่ฮาซัน (อ.) บุตรชายของท่านว่า “โอ้ ลูกรักเอ๋ย เจ้าจงอย่าละทิ้งสิ่งใด (ทรัพย์สินและเงินทอง) จากโลกนี้ไว้เบื้องหลังเจ้าจากไปแล้ว เพราะสิ่งที่เจ้าละทิ้งไว้จะตกเป็นสมบัติของคนใดคนหนึ่งจากสองคน กล่าวคือ คนหนึ่งจะนำทรัพย์นั้นไปครอบครองเพื่อการเคารพภักดีต่อพระเจ้า (เพียงอย่างเดียว) ดังนั้น เขาจะพบกับความจำเริญผาสุกด้วยสรรพสิ่งที่ทำให้เจ้าโชคร้าย อีกคนหนึ่งเขาจะนำทรัพย์สินไปครอบครองเพื่อการฝ่าฝืนต่อพระเจ้า ฉะนั้น เขาจะพบกับความหายนะในสิ่งที่เจ้าได้สั่งสมไว้สำหรับพวกเขา เท่ากับเจ้าได้ช่วยเหลือเขาให้กระทำความผิด ซึ่งทั้งสองคนไม่คู่ควรในการครอบครองทรัพย์สินนั้นแม้แต่น้อย"

      สิ่งที่ท่านอิมามอะลี (อ.) สั่งให้มนุษย์ทิ้งไว้ให้ลูกหลาน คือความรู้และจริยธรรมที่ดีงาม เพราะทั้งสองสิ่งคือความมั่งคั่งที่แท้จริงของมนุษย์

      ท่านยังกล่าวอีกว่า “ความรู้คือมรดกที่ล้ำค่าที่สุด การมีจรรยามารยาทคืออาภรณ์แห่งเกียรติยศบนร่างกายที่ใหม่เสมอ การเพ่งพินิจ คือกระจกเงาที่ใสสะอาด”

      คำเตือนสุดท้ายของอิมามอะลี (อ.) เกี่ยวกับชีวิต ซึ่งมีค่ายิ่งสำหรับคนที่ผ่านวัยกลางคนมาแล้ว และกำลังมุ่งไปสู่การสูญสลายจากโลกนี้คือ

     “ผู้ที่วิ่งไล่ล่าความหวังจนเกินเหตุและปล่อยวางความสมดุล ความตายจะจู่โจมเขา"

      ซึ่งหมายถึงยังไปไม่ถึงความหวัง ก็สิ้นชีวิตเสียก่อน ดังนั้น จงอย่าตั้งความหวังให้ยืดยาวโดยลืมเลือนความตาย

บทความโดย : Fareed Denyingyoch