ความลึกซึ้งในการเคารพภักดี

 

การเคารพภักดี เป็นการกระทำอย่างหนึ่งที่เราเห็นความอ่อนน้อมแต่ภายนอกของมัน ซึ่งในความเป็นจริงแล้วยังมีความลึกซึ้งอีกมากมาย

การเคารพภักดีเป็นแรงปรารถนาของจิตวิญญาณ การรู้จัก สมาธิที่มุ่งมั่น ความศักดิ์สิทธิ์ การสรรเสริญ ความปรารถนา และความรักที่มีต่อพระผู้เป็นเจ้าคู่ควรแก่การเคารพภักดี และเป็นผู้มีความสัมบูรณ์แบบไร้ขอบเขต

แน่นอนการเคารถภักดี เป็นการกระทำที่ดูภายนอกว่า ง่าย แต่ถ้าปราศจากสิ่งที่กล่าวมาข้างต้นจะไม่ถือว่าการกระทำนั้นเป็นอิบาดะฮฺ การเคารพภักดีนั้นหมายถึง การตัดขาดจากวัตถุกิเลศ และอบายมุขทั้งหลายเป็นการขับเคลื่อนจิตวิญญาณให้ไปสู่ความสูงส่ง เห็นสิ่งต่างๆ ด้วยตาใจ การเคารพภักดีเป็นตัวสนับสนุนความรักของมนุษย์ที่ในบางครั้งจะแสดงออกด้วยการกล่าวสรรเสริญสดุดี ขอบคุณ แสดงความจำนนต่อพระองค์

การไม่เห็นความแตกต่างเมื่อพิจารณาไปยังอิบาดะฮฺ

ท่านอิมามอะลี (อ.) กล่าวว่า “โอ้มนุษย์เอ๋ย พึงสังวรไว้เถิดว่าอายุไขของเราผ่านพ้นมาถึงขนาดนี้แล้ว (ขณะที่มนุษย์มีความสามารถทุกอย่าง การเรียนรู้ การพัฒนา สิ่งอำนวยความสะดวก สติปัญญา มีความรู้และมีพจนารถจากอัลลอฮฺ (ซบ.) แต่ยังเอาดีไม่ได้ ยังเหมือนกับสัตว์ที่เดินย่ำอยู่บนทุ่งหญ้าที่เอาแต่กินและนอน อย่างมีความสุข

แน่นอนอารยธรรม เทคโนโลยี และการวิวัฒนาการทางวัตถุเป็นผลทำให้สภาพชีวิตการเป็นอยู่ของมนุษย์สะดวกสบายขึ้น แต่ทว่าความสมบูรณ์ขอมนุษย์ขึ้นอยู่กับการไขว่คว้าความสะดวกสบายทางวัตถุเพียงอย่างเดียวเท่านั้นหรือ สมมติว่าเป็นเช่นนี้จริงบรรดาปศุสัตว์ทั้งหลายดีกว่ามนุษย์ไม่ว่าจะเป็นด้านอาหารการดิน เครื่องนุ่งห่ม ที่อยู่อาศัย และการหาความสุขทางเพศ ถือว่ามีความก้าวหน้ากว่ามนุษย์เพราะสัตว์กินอยู่แบบง่าย ๆสะดวกสบายไม่ต้องเรื่องมากเหมือนมนุษย์ มิหนำซ้ำไม่ต้องมานั่งปรุงอาหารให้เสียเวลาส่วนเครื่องนุ่งห่มไม่ต้องตัดเย็บและซักรีดเหมือนมนุษย์ การหาความสุขทางเพศ ไม่มีขอบเขตจำกัด และไม่ต้องประสบปัญหากับโรคติดต่อทางเพศ เหมือนที่มนุษย์ประสบอยู่ในปัจจุบัน ที่อยู่อาศัยสัตว์ใช้วัสดุทางธรรมชาติและใช้แรงงานของตนเอง ไม่ต้องพึ่งเครื่องไม้เครื่องมือให้ยุ่งยาก มีการออกแบบในการสร้างโดยไม่ต้องอาศัย สถาปนิก หรือวิศวกรแต่อย่างไร ฉะนั้นการวิวัฒนาการทางวัตถุ และเทคโนโลยี เป็นเหตุให้มนุษย์พัฒนาไปด้วยหรือเปล่า หรือเป็นเหตุทำให้เกิดความเสื่อมทรามกับสังคมและปัจเจกบุคคล และความสะดวกสบายได้นำพาความสงบมาสู่สังคมมนุษย์หรือไม่

ถึงแม้ว่าโลกจะวิวัฒนาการไปมากแค่ไหน แต่ถ้าสังคมมนุษย์ยังปราศจากผู้นำที่เที่ยงธรรม ที่บริสุทธิ์ และยุติธรรมถือว่ามนุษย์ยังถูกกดขี่อยู่วันยังค่ำ และยิ่งถ้าจิตใจของมนุษย์ปราศจากความเชื่อมั่นและกลิ่นอายของพระผู้เป็นเจ้าด้วยแล้ว ยิ่งเป็นการดูถูกความเป็นมนุษย์ของตนอย่างรุนแรง