อิบาดะฮ์กับการได้รับความอนุเคราะห์

อิบาดะฮฺ เป็นสื่อในการเรียกร้องความเมตตาและการอนุเคราะห์จากพระผู้เป็นเจ้า อัล-กุรอานกล่าวว่า “จงนมัสการองค์พระผู้อภิบาลของเจ้าจนกว่าความมั่นใจจะประสบแก่เจ้า” (อัล-หิจรฺ/๙๙)

ท่านศาสดามูซา (อ.) ได้ทำอิบาดะฮฺและวิงวอนอยู่บนเขา ฏูรฺ เป็นเวลานาน ๔๐ วัน ๔๐ คืน เพื่อรอรับคัมภีร์เตารอต ส่วนท่านศาสดามุฮัมมัด (ศ็อลฯ) ได้ทำอิบาดะฮฺอยู่ที่ถ้ำฮิรอ เป็นเวลานานเพื่อรอรับวะฮีย์จากพระองค์ ริวายะฮฺได้กล่าวว่า “ใครก็ตามปฏิบัติอิบาดะฮฺต่ออัลลอฮฺด้วยความบริสุทธิ์ใจนาน ๔๐ วัน พระองค์จะประทานฮิกมะฮฺให้ปรากฎที่จิตใจของเขาและถ่ายทอดมาทางลิ้น” (บิฮะรุ้ลอันวาร เล่มที่ ๕๓ หน้าที่ ๓๒๖)

ใช่แล้ว การปฏิบัติอิบาดะฮฺด้วยความบริสุทธิ์ใจ เปรียบเสมือนมหาวิทยาลัย ที่มีหลักสูตรการศึกษาเพียง ๔๐ วัน และผลิตนักศึกษาเฉพาะนักปราชญ์ และนักปรัชญาเท่านั้น ซึ่งพวกเขาได้รับความรู้โดยตรงจากพระผู้เป็นเจ้าและถ่ายทอดให้คนอื่น