ภารกิจและเป้าหมายนักประกาศสาส์น คือการได้ประกาศสาส์น 

ผู้ประกาศสาส์นของพระองค์อัลลอฮ์ (ซ.บ) เป็นผู้หวังดีต่อมนุษยชาติเท่านั้น ไม่มีนัยยะอื่นใด ไม่มีสิ่งอื่นจากการประกาศนั้นแม้แต่สิ่งเดียว นอกจากความหวังดี ไม่มีสิ่งใดแอบแฝง ไม่มีความหวังใดๆ มีเพียงความหวังเดียวจากการประกาศ คือมีเฉพาะความหวังดีต่อมวลมนุษยชาติในการประกาศสาส์นของพระองค์
ผู้ประกาศสาส์นของพระผู้เป็นเจ้ามีภารกิจประกาศเท่านั้น พร้อมทั้งแนะนำชี้แจงให้กับมวลมนุษยชาติ ราชสาส์นที่มาจากพระองค์ ล้วนเป็นสิ่งที่มวลมนุษยชาติไม่รู้ ถ้าหากประกาศไปแล้ว มวลมนุษชาติไม่ยอมรับ ก็ไม่มีผลใดๆ สำหรับผู้ประกาศ เท่ากับผู้ประกาศได้ทำภารกิจอย่างสมบูรณ์แล้ว ภารกิจเสร็จสิ้นแล้ว
มีรายงานบันทึกไว้ว่า ในวันแห่งการตัดสิน เทวทูตที่เฝ้าประตูนรกตกตะลึง และสงสัยเป็นอย่างยิ่งว่าทำไมมนุษย์จึงเข้าสู่ขุมนรกเป็นจำนวนมาก ในเมื่อผู้ประกาศ และสาส์นต่างๆ ของพระองค์มีอย่างครบสมบูรณ์แล้ว เทวทูตที่เฝ้าประตูนรกจึงถามด้วยความสงสัยว่า "ในหมู่พวกเจ้าไม่มีศาสดา (ผู้ประกาศสาส์น) ดอกหรือ? ไม่มีใครมาบอกพวกเจ้าเลยหรือว่าอะไรดีอะไรชั่ว?" พวกเขาตอบว่า "หาเป็นเช่นนั้นไม่ ความจริงมีผู้มาประกาศแล้ว แต่พวกเราไม่ตามเอง" เมื่อเทวทูตได้ยินคำตอบเช่นนั้นจึงได้ถีบพวกเขาเข้าไปสู่ขุมนรกทันที
"บรรดานบี ผู้เผยแผ่สาส์นทั้งหลายของอัลลอฮ์ พวกเขากลัวเกรงพระองค์ และไม่กลัวเกรงผู้ใดนอกจากพระองค์ และพอเพียงแล้วที่พระองค์เป็นผู้ทรงชำระสอบสวน" (อัลกุรอาน บทอัลอะฮ์ซาบ โองการที่ 39)
แท้จริงผู้ประกาศสาส์นของพระองค์อัลลอฮ์นั้น คือผู้ที่เกรงกลัวอัลลอฮ์อย่างแท้จริง ไม่กลัวสิ่งหนึ่งสิ่งใด ไม่กลัวผู้หนึ่งผู้ใด ไม่แคร์ผู้ใดในโลกนี้ และรวมไปถึง ไม่กลัวยากจน ไม่กลัวอันตราย ไม่กลัวการถูกกลั่นแกล้ง และอื่นๆ ทุกประการ เว้นแต่พระองค์อัลลอฮ์องค์เดียว
 

เป้าหมายของการประกาศสาส์นของพระองค์อัลลอฮ์ ไม่จำเป็นต้องไปสนใจว่าผู้อื่นจะรับฟัง หรือไม่รับฟัง ปฏิบัติตาม หรือไม่ปฏิบัติตาม เป้าหมายของการประกาศสาส์น คือการได้ประกาศสาส์น หมายถึงภารกิจสมบูรณ์ ที่เหลือพระองค์จะทรงคิดบัญชีกับพวกเขาเอง เขาจะต้องไปตอบกับพระองค์เองในวันแห่งการสอบสวน

สุนทรวลี ซัยยิดสุไลมาน ฮูซัยนี