โองการอัลกุรอานที่เป็นวาญิบต้องสัจญ์ดะฮ์

 

คำถาม : ในการสัจญ์ดะฮฺวาญิบกุรอาน จะต้องรักษากฎเกณฑ์เหมือนกับการสัจญ์ดะฮฺในนมาซหรือไม่ ?

คำวินิจฉัย : ในการสัจญ์ดะฮฺวาญิบกุรอาน จะต้องสัจญ์ดะฮฺบนสิ่งที่การสัจญ์ดะฮฺในนมาซถือว่า “เศาะฮีห์” (ถูกต้องหรือใช้ได้) แต่ไม่จำเป็นต้องระวังในเงื่อนไขอื่นเหมือนกับการสัจญ์ดะฮฺในนมาซ เช่น ไม่จำเป็นต้องผินไปทางทิศกิบลัต ไม่จำเป็นต้องมีวุฎูอ์ (น้ำนมาซ) และเงื่อนไขอื่น ๆ

นอกจากนี้ ในการสัจญ์ดะฮฺวาญิบกุรอาน ไม่วาญิบต้องกล่าวซิกรฺใด ๆ ทว่า เป็นเพียงมุสตะหับ และซิกรฺที่ดีที่สุดคือ

«لٰا إِلٰهَ إِلَّا اللّٰهُ حَقّا حَقّا

لَا إِلٰهَ الّا اللّٰهُ ایماناً وَ تَصْدِیقاً

لَا إِلٰهَ إِلَّا اللّٰهُ عُبُودِیةً وَ رِقًّا

سَجَدْتُ لَک یٰا رَبِّ تَعَبُّداً وَ رِقًّا

لَا مُسْتَنْکفاً وَ لَا مُسْتَکبِراً

بَلْ أَنَا عَبْدٌ ذَلِیلٌ ضَعِیفٌ خَائِفٌ مُسْتَجِیرٌ».[2]

คำถาม : มีโองการในสูเราะฮฺใดบ้างที่วาญิบต้องสัจญ์ดะฮฺเมื่ออ่านหรือได้ยิน ?

คำตอบ มี 4 โองการที่เมื่อผู้ศรัทธาอ่านหรือได้ยินได้ฟัง วาญิบจะต้องสัจญ์ดะฮฺ คือ

1. อายะฮฺที่ 62 ในสูเราะฮฺอัลนัจญ์มุ

2. อายะฮฺที่ 19 ในสูเราะฮฺอัลอะลัก

3. อายะฮฺที่ 15 ในสูเราะฮฺอัสสัจญ์ดะฮฺ (الم تنزیل)

4. อายะฮฺที่ 37 ในสูเราะฮฺอัลฟุศศิลัต

#อะหฺกามและเงื่อนไขในการสัจญ์ดะฮฺ

1. เมื่อได้ยินโองการทั้งสี่ข้างต้น วาญิบจะต้องสัจญ์ดะฮฺ แต่ในกรณีที่ได้ยินโดยไม่ได้ตั้งใจฟัง “อิห์ติยาฎ” ให้สัจญ์ดะฮฺเช่นกัน

2. สิ่งที่วาญิบจะต้องสัจญ์ดะฮฺในที่นี้หมายถึงจะต้องได้ยินทั้งอายะฮฺเต็ม แต่ในกรณีที่ได้ยินเพียงบางส่วนของอายะฮฺนั้น ก็เป็น  “อิห์ติยาฎ” ให้สัจญ์ดะฮฺเช่นกัน และการสัจญ์ดะฮฺที่ว่านี้จะต้องกระทำทันทีโดยไม่ประวิงเวลา ในกรณีที่ล่าช้า เมื่อได้โอกาส วาญิบต้องสัจญ์ดะฮฺทันทีเช่นกัน

3. กรณีที่ได้ยินจากการอ่านของเด็ก หรือได้ยินจากคนที่ไม่ได้ตั้งใจอ่าน หรือได้ยินจากเทป ไม่วาญิบจะต้องสัจญ์ดะฮฺ แต่ “อิห์ติยาฎ” ให้สัจญ์ดะฮฺ

4. ในการสัจญ์ดะฮฺวาญิบดังกล่าว ไม่อนุญาตให้สัจญ์ดะฮฺบนใบไม้หรือเสื้อผ้า ต่างกับการสัจญ์ดะฮฺในนมาซ

5. การสัจญ์ดะฮฺวาญิบดังกล่าว เพียงให้หน้าผากจรดลงบนพื้นดินโดยมีเจตนาสัจญ์ดะฮฺโดยไม่ต้องกล่าว “ซิกรฺ” ใด ๆ ก็เพียงพอแล้ว เพราะคำกล่าวซิกรฺเป็นเพียง “มุสตะหับ” และประโยคที่ดีที่สุดก็คือ  

«لٰا إِلٰهَ إِلَّا اللّٰهُ حَقّا حَقّا

لَا إِلٰهَ الّا اللّٰهُ ایماناً وَ تَصْدِیقاً

لَا إِلٰهَ إِلَّا اللّٰهُ عُبُودِیةً وَ رِقًّا

سَجَدْتُ لَک یٰا رَبِّ تَعَبُّداً وَ رِقًّا

لَا مُسْتَنْکفاً وَ لَا مُسْتَکبِراً

بَلْ أَنَا عَبْدٌ ذَلِیلٌ ضَعِیفٌ خَائِفٌ مُسْتَجِیرٌ».[2]

6. ไม่อนุญาตให้อ่านสูเราะฮฺที่มีอายะฮฺสัจญ์ดะฮฺวาญิบในนมาซ (ทั้งนมาซวาญิบและนมาซมุสตะหับ) เพราะจะทำให้นมาซนั้นเป็นโมฆะบาฏิล

7. ถือเป็นสิ่งหะรอมต้องห้ามสำหรับผู้ที่มีประจำเดือนและมีญุนุบในการอ่านสูเราะฮฺวาญิบสัจญ์ดะฮฺ ถึงแม้แค่เพียงคำเดียว หรืออายะฮฺเดียวก็ตาม

https://www.leader.ir/fa/content/23559/%D8%B3%D8%AC%D8%AF%D9%87-%D9%88%D8%A7%D8%AC%D8%A8-%D9%82%D8%B1%D8%A2%D9%86

https://fa.wikifeqh.ir/%D8%A2%DB%8C%D8%A7%D8%AA_%D8%B3%D8%AC%D8%AF%D9%87

Risalah Qomi