อรรถาธิบาย อัลกุรอ่านของท่านอิมามฮูเซน (อ) โดยชะฮีดมูเฏาะฮารี
____

“โอ้ จิตวิญญาณที่สงบมั่น...” [อัลกุรอาน 89:27]

โอ้ จิตวิญญาณ ที่สุขสงบมั่น..
โอ้ ดวงจิต ที่เข้าถึงแก่นแท้ของสัจธรรม
โอ้จิตวิญญาณ ที่เข้าถึงแก่นแท้ของสัจธรรม

หมายถึง ผู้ที่เข้าใจอย่างถ่องแท้ว่า เหตุการณ์ทั้งหมดในจักรวาลนี้ล้วนมาจากพระผู้เป็นเจ้า และจากมุมมองของพวกเขา จะต้องปฏิบัติต่อเหตุการณ์เหล่านี้ ในฐานะบททดสอบ

พวกเขาเป็นบุคคลประเภทที่ ไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้นกับพวกเขา แท้จริงแล้ว พวกเขาจะไม่สูญเสีย แม้เพียงเสี้ยวเดียวจากความสงบมั่นคง [จากภายในจิตวิญญาณ]

เพราะสำหรับพวกเขาแล้ว ทุกสิ่งทุกอย่างถือเป็นบททดสอบ  พวกเขากล่าวว่า "พระเจ้าต้องการทดสอบฉันด้วยวิธีนี้ เมื่อวานนี้พระองค์ต้องการทดสอบฉันอย่างนั้น วันนี้พระองค์ต้องการทดสอบฉันอย่างนี้"

"โอ้ จิตวิญญาณที่สงบมั่น จงกลับไปหาพระเจ้าของเจ้าเถิด ด้วยความพึงพอใจ (ต่อพระองค์)” [ อัลกุรอาน 89:26-28 ]

เจ้าสงบมั่น  เจ้าสงบสุข
เจ้าพึงพอใจ และอิ่มอกอิ่มใจในพระเจ้าของเจ้า

เจ้า ผู้ซึ่งพึงพอใจกับพระองค์ พระองค์ก็ทรงพอพระทัยกับเจ้าด้วยเช่นกัน

เมื่อใดที่บุคคลจะพึงพอใจในพระผู้เป็นเจ้า ?

เมื่อพวกเขาเป็น “บ่าว” ของพระองค์
เมื่อพวกเขาเป็น “บ่าว” ในความหมายที่แท้จริงของวจนะนั้น

เมื่อบุคคลเป็น "บ่าว" ของพระองค์ ตามความหมายที่แท้จริงของคำ พระผู้เป็นเจ้า ก็จะทรงพึงพอพระทัยพวกเขา

"จงกลับไปหาพระเจ้าของเจ้าเถิด ด้วยความพึงพอใจ และเป็นที่พอพระทัย [แด่พระองค์]”

เหตุผลที่พวกเขาพึงพอใจ สำหรับการเป็นบ่าวของพระองค์นั้น มี[อธิบาย]อยู่ในโองการถัดไป:

"จงเข้ามาอยู่ในหมู่ปวงบ่าวของข้าเถิด" [ 89:29 ]  ดังนั้น จงเข้าไปในกลุ่มปวงบ่าวของข้า..

เจ้าอาศัยอยู่เยี่ยงบ่าว เจ้าใช้ชีวิตเยี่ยงบ่าว
บ่าวแห่งฮักกฺ (สัจธรรม) เจ้าอยู่อย่างผู้บูชาฮักกฺ (สัจธรรม)

เจ้ามิได้เคารพสักการะอื่นใดนอกจากฮักกฺ (สัจธรรม)  เจ้าเป็นบ่าวของข้า และเป็นเพียงบ่าวของข้า

ดังนั้น จงเข้ามาอยู่ในหมู่ผู้ที่ — เช่นเดียวกับเจ้า คือ “บ่าวของข้า” — ในความหมายที่แท้จริงของวจนะดังกล่าว

“และจงเข้ามาอยู่ในสวรรค์ของข้าเถิด” [89:30]
จงเข้ามาในสวรรค์พิเศษของข้า จงเข้ามาในสวนสวรรค์ของข้า

กล่าวกันว่า "สวรรค์ของข้า" ณ ที่นี่ หมายถึงสวรรค์พิเศษที่เป็นของบ่าวพิเศษ

เป็นสวรรค์ที่เราไม่สามารถจินตนาการได้  
เป็นสวรรค์ที่ไม่สามารถอธิบายได้ด้วยความโปรดปรานทางวัตถุ

ตรงนี้ มีรายงานจากท่านอิมามศอดิก (อ) ซึ่งท่านอิมาม (อ) กล่าวว่า:  "จงอ่านซูเราะฮ์ อัลฟัจรฺ ในนมาซวาญิบ และนมาซมุสตาฮับของเจ้า”

จากนั้นท่านอิมาม(อ) กล่าวเสริมว่า:
"เพราะนี่คือซูเราะฮ์ของฮูเซน (อ) ซูเราะฮ์นี้เป็นซูเราะฮ์ของปู่ทวดของฉัน ฮูเซน อิบนิ อาลี (อ)

มีคนถามว่า "โอ้ บุตรของรอซูลลุลลอฮ์ ซูเราะฮฺนี้ เป็นซูเราะฮฺของปู่ทวดของท่าน ฮูเซน อิบนิ อาลี (อ)อย่างไร?”

ท่านอิมาม(อ) ตอบด้วยโองการสุดท้าย หมายความว่า [อิมามฮูเซน (อ)] คือ แบบอย่าง สำหรับโองการสุดท้าย

—  “โอ้ จิตวิญญาณที่สงบมั่น จงกลับไปสู่พระเจ้าของเจ้าด้วยความพึงพอใจ และเป็นที่พอพระทัย [แด่พระองค์] จงเข้าไปท่ามกลางปวงบ่าวของข้า และเข้าสู่สวรรค์ของข้า”  —

ณ ที่นี่ หมายถึงอิมามฮูเซน อิบนิ อะลี (อ)

ดังที่เราได้กล่าวไว้ก่อนหน้านี้ โองการเหล่านี้ทั้งหมดเกี่ยวข้องกับบททดสอบ และความทุกข์ยาก ที่มาจากพระองค์

[อิมามฮูเซน (อ)] เป็นหนึ่งในบรรดาผู้ที่ถือว่าทุกสิ่งทุกอย่างที่เกิดขึ้นกับท่าน เป็นบททดสอบจากพระผู้เป็นเจ้า (ซ.บ)

และท่านอิมาม(อ) ไม่เคยสั่นไหว [กับบททดสอบทั้งหลาย] แม้เพียงนิดเดียว ท่านไม่สั่นไหวเลย..

- ชะฮีดมุรตะฎอ มูเฏาะฮารี

ที่มา