ดุอาบทที่ 38 ของท่านอิมามซัจญาดในซอฮีฟะฮ์ อัซซัจญาดียะฮ์

 

 จากซอฮีฟะฮ์ อัซซัจญาดียะฮ์ ของท่านอิมามอะลี อิบนิ ฮูเซน อัล-ซัจญาด (อ) บทวิงวอนที่ 38 ดุอาขอลุแก่โทษจากการกระทำที่ผิดพลาดต่อผู้คน และเพิกเฉยในสิทธิของพวกเขา และเพื่อให้รอดพ้นจากไฟนรก

 “โอ้พระองค์อัลลอฮ์ ข้าฯ วิงวอนขอการอภัยโทษจากพระองค์อันเนื่องมาจากผู้ถูกกดขี่ข่มเหงถูกกระทำต่อหน้าข้าฯ โดยที่ข้าฯ มิได้ช่วยเหลือเขา และบุญคุณที่ข้าฯ ได้รับมาโดยมิได้ขอบคุณเขา และจากกระทำผิดที่ร้องขอการอภัยจากข้าฯ โดยที่ข้าฯ มิได้ให้อภัยเขา และผู้ขัดสนที่ร้องขอความช่วยเหลือโดยที่ข้าฯ มิได้ช่วยเขา และจากสิทธิของผู้ศรัทธาที่ทรงสิทธิ์เหนือข้าฯ โดยที่ข้าฯ มิได้ตอบแทน และจากความผิดของผู้ศรัทธาที่ข้าฯ ได้รับรู้ โดยมิได้ปกปิดเพื่อเขา และจากบาปทุกประการที่เกิดแก่ข้าฯ โดยที่ข้าฯ มิได้หลีกเลี่ยง

‌‏ข้าฯ วิงวอนขอการอภัยโทษจากพระองค์ โอ้พระผู้เป็นเจ้าของข้าฯ ในความผิดเหล่านี้ และความผิดที่คล้ายกันนี้ ด้วยการร้องขอการให้อภัยอย่างสำนึกในความผิด เพื่อเป็นเครื่องเตือนสติในสิ่งที่จะเกิดขึ้นภายภาคหน้า ดังนั้นขอพระองค์ทรงประสาทพรแด่ท่านศาสดามุฮัมหมัด และลูกหลานของท่าน

‌‏และขอทรงโปรดประทานแก่ข้าฯ ซึ่งความสำนึกที่มีต่อความผิดพลาดที่ทำให้ข้าฯ ต้องตกต่ำ และขอทรงประทานให้การตัดสินใจของข้าฯ ยับยั้งจากการประพฤติชั่วที่มีอยู่รอบตัวข้าฯ และการสำนึกบาป ซึ่งจักทำให้ข้าได้รับความรักจากพระองค์ โอ้พระผู้ทรงประทานความรักแก่บรรดาผู้นํานึกบาป”

 “โอ้พระองค์อัลลอฮ์ ข้าฯ วิงวอนขอการอภัยโทษจากพระองค์อันเนื่องมาจากผู้ถูกกดขี่ข่มเหงถูกกระทำต่อหน้าข้าฯ โดยที่ข้าฯ มิได้ช่วยเหลือเขา และบุญคุณที่ข้าฯ ได้รับมาโดยมิได้ขอบคุณเขา และจากกระทำผิดที่ร้องขอการอภัยจากข้าฯ โดยที่ข้าฯ มิได้ให้อภัยเขา และผู้ขัดสนที่ร้องขอความช่วยเหลือโดยที่ข้าฯ มิได้ช่วยเขา และจากสิทธิของผู้ศรัทธาที่ทรงสิทธิ์เหนือข้าฯ โดยที่ข้าฯ มิได้ตอบแทน และจากความผิดของผู้ศรัทธาที่ข้าฯ ได้รับรู้ โดยมิได้ปกปิดเพื่อเขา และจากบาปทุกประการที่เกิดแก่ข้าฯ โดยที่ข้าฯ มิได้หลีกเลี่ยง

‌‏ข้าฯ วิงวอนขอการอภัยโทษจากพระองค์ โอ้พระผู้เป็นเจ้าของข้าฯ ในความผิดเหล่านี้ และความผิดที่คล้ายกันนี้ ด้วยการร้องขอการให้อภัยอย่างสำนึกในความผิด เพื่อเป็นเครื่องเตือนสติในสิ่งที่จะเกิดขึ้นภายภาคหน้า ดังนั้นขอพระองค์ทรงประสาทพรแด่ท่านศาสดามุฮัมหมัด และลูกหลานของท่าน

‌‏และขอทรงโปรดประทานแก่ข้าฯ ซึ่งความสำนึกที่มีต่อความผิดพลาดที่ทำให้ข้าฯ ต้องตกต่ำ และขอทรงประทานให้การตัดสินใจของข้าฯ ยับยั้งจากการประพฤติชั่วที่มีอยู่รอบตัวข้าฯ และการสำนึกบาป ซึ่งจักทำให้ข้าได้รับความรักจากพระองค์ โอ้พระผู้ทรงประทานความรักแก่บรรดาผู้นํานึกบาป”