72 บทเรียนอาชูรอ บทเรียนที่ 9  

ในการนับถือศาสนานั้น จักต้องรู้อยู่เสมอว่า อะไรคือเรื่องที่สำคัญกว่า

สิ่งหนึ่งที่เราจะต้องทำความเข้าใจก็คือ การศึกษาและการทำความเข้าใจว่า ในอิสลามนั้น มีเรื่องอะไรที่สำคัญและมีเรื่องอะไรที่สำคัญกว่า ซึ่งในภาษาอาหรับจะเรียกว่า “อะฮัม และมุฮิม”
“มุฮิม” คือเรื่องสำคัญ"
ส่วน“อะฮัม” คือเรื่องที่สำคัญกว่า ที่จะต้องทำ

ส่วนมากของมวลมุสลิมในทุกวันนี้ ที่เป็นแบบนี้นั้น เนื่องเพราะเราไม่ได้ตัดสินใจกระทำในเรื่องที่สำคัญกว่า   

กรณีตัวอย่าง“เอกภาพของมวลมุสลิมสำคัญกว่า หรือมัสฮับของมุสลิมสำคัญกว่า?”   
แน่นอนว่า เอกภาพของมุสลิมนั้นย่อมสำคัญกว่า และเมื่อเอกภาพของมุสลิมนั้นสำคัญกว่า  เราก็ไม่ควรเสียเวลาไปพะวงกับเรื่องของนิกาย (มัสฮับ)  เพราะเป็นเรื่องปลีกย่อย แต่ผู้คนจำนวนมาก มัวแต่สาละวนกับเรื่องที่มีความสำคัญน้อยกว่า  ทั้งนี้มิได้บอกว่าเรื่องมัสฮับนั้นไม่สำคัญ เพียงแต่มีความสำคัญน้อยกว่า แต่เนื่องจากความไม่รู้ถึงภารกิจอันนั้น

ในวันที่ อิมามฮูเซน(อ.) ลุกขึ้นสู้  รู้ไหมว่าเรื่องสำคัญ หรือปัญหาที่สำคัญที่สุดคือปัญหาอะไร? คำตอบคือ ปัญหาการขึ้นมาปกครองของยะซีด(ล.น)

เรื่องนี้สำคัญถึงขนาดไหน?… คำตอบคือสำคัญ สำคัญถึงขนาดที่จะต้อง หยุดยั้ง” เรื่องนี้ให้ได้

ทำไมการขึ้นมาปกครองของยะซีด(ล.น) จึงกลายเป็นปัญหาที่สำคัญถึงขนาดนั้น จนถึงขั้นเป็นเหตุให้อิมามฮูเซน(อ) ต้องลุกขึ้นสู้? …

คำตอบคือ การขึ้นมาปกครองของยะซีด(ล.น) คือการสิ้นสุดของอิสลามอย่างสมบูรณ์ คือการ“วัสลาม” กับอิสลาม ซึ่งอิมามฮูเซน (อ)กล่าวว่า …

قالَ الْحُسَيْنُ عليه السلام: اِنّا لِلّهِ وَاِنّا اِلَيْهِ راجِعُونَ وَعَلَى الاْسْلامِ الْسَّلامُ اِذ قَدْ بُلِيَتِ الاْمَّةُ بِراعٍ مِثْلَ يَزيدَ، وَلَقَدْ سَمِعْتُ رَسُولَ اللّه ِ صلي الله عليه و آله يَقُولُ: اَلْخِلافَةُ مُحَرَّمَةٌ عَلى آلِ اَبى سُفيانَ

‘ถ้าพวกท่านปล่อยให้ผู้นำแบบยะซีดขึ้นมาปกครอง จงกล่าว “คุดาฮาฟิส” กับอิสลามได้เลย คือการกล่าว Say goodbye (กล่าวคำอำลา) กับอิสลามได้เลย’

การขึ้นมาของยะซีด(ล.น) เท่ากับการจบสิ้นของอิสลาม   สมมติว่า มีคนบอกว่า ‘อย่าไปนะเราต้องตายกันหมดนะ เดี๋ยวผู้หญิงอาจจะโดนฆ่า พี่น้องมุสลิมต้องฆ่ากันเอง’

เรื่องนี้สำคัญไหม?  คำตอบคือสำคัญ…
แต่ระหว่างประเด็นนี้ ที่มุสลิมต้องฆ่ากันตายกับ “อิสลามตาย” อะไรสำคัญกว่ากัน?  เพราะฉะนั้น สหายแห่งกัรบาลาอ ผู้ซึ่งรู้แจ้งถึงสัจธรรมอันี้ ถึงได้ร่วมยืนหยัดพร้อมกับอิมามฮูเซน (อ) ดังนั้น ในชีวิตเรา ในการนับถือศาสนา เราต้องรู้อยู่เสมอว่า อะไรคือเรื่องสำคัญมากกว่า และอะไรคือเรื่องสำคัญน้อยกว่า เราจึงไม่จำเป็นที่ต้องไปเสียเวลากับชีวิต ไปวุ่นอยู่กับเรื่องที่สำคัญน้อยกว่า เนื่องจากว่า เรื่องที่สำคัญน้อยกว่านี่แหละ ที่ได้ทำลายพลังอิสลามจนย่อยยับ อิมามฮูเซน(อ) กล่าวไว้ชัดอย่างเจนว่า…
اِنّا لِلّهِ وَاِنّا اِلَيْهِ راجِعُونَ وَعَلَى الاْسْلامِ الْسَّلامُ اِذ قَدْ بُلِيَتِ الاْمَّةُ بِراعٍ مِثْلَ يَزيدَ

‘… ถ้าประชาชาตินี้ถูกทดสอบด้วยผู้นำเหมือนกับยาซีด (ล.น) ก็คือจบ คือวันสิ้นสุด คือวันตายของอิสลาม….’

ดังนั้น ถ้าเราจะให้อิสลามนั้นคงอยู่ มีชีวิตอยู่ ก็จะต้องหยุดยั้งสิ่งนี้ จะต้องลุกขึ้นสู้  ถ้าไม่มีการลุกขึ้นสู้ที่กัรบาลาอ  วันนี้ขวดเหล้าจะอยู่ริมระเบียงมัสยิด แบบไม่ตะขิดตะขวงใจ  และอาจจะไม่คิดว่าผิดด้วย
ทำไมหรือ ?
คำตอบคือ เพราะเรามีคอลิฟะฮ์ที่กินเหล้า มีคอลิฟะฮ์ที่ทำซีนา แต่ทว่า การลุกขึ้นสู้ของท่านอิมามฮูเซน (อ)นั้น ทำให้สิ่งต่าง ๆ เหล่านี้ไม่เกิดขึ้น

ในการนับถือศาสนา ในการรับใช้ศาสนา จะต้องคิด จะต้องทำความเข้าใจเสมอว่า อะไรคือเรื่องที่สำคัญในวันนี้

สำหรับพวกเรา อะไรคือสิ่งนั้น? เรื่องอะไรที่สำคัญ? พวกเรา บางทีเห็นดุนยาสำคัญกว่าศาสนาไปเลย แบบไม่อายและไม่ตะขิดตะขวงใจด้วย

สาส์นกัรบาลานั้น เป็นเรื่องระหว่าง ศาสนากับศาสนา ระหว่างสำคัญกับสำคัญกว่า   แต่พวกเรานี่ ศาสนากับดุนยา และก็กลับกลายเป็นดุนยา ที่มีความสำคัญกว่าด้วย ส่วนรายละเอียด เป็นของใครของมัน แต่ละคน ก็มีดุนยาเป็นของตนเอง

ดังนั้น ถ้าเรายังให้ความสำคัญกับดุนยา อย่าเรียกตนเองเด็ดขาด อย่าพูดเด็ดขาดว่า “ลับบัยกายาฮูเซน” เพราะท่านอิมามฮูเซน(อ.) เอาดุนยาทั้งหมดที่มี นำทั้งหมดที่มี มาพลีให้กับศาสนา ในขณะที่พวกเรา กล่าว “ลับบัยกายาฮูเซน” แต่เราจำนวนมากกลับแลกดุนยากับศาสนา

จงไตร่ตรองเถิด จงตื่นเถิด แล้ววกเข้าสู่หนทางแห่งสัจธรรม