ขุดรากเหง้าลัทธิวะฮาบีตักฟีรีย์

เมื่อชาวยิวทำลายอิสลามอย่างเงียบๆ

ลัทธิวะฮาบีกำเนิดขึ้นมาจากแนวคิดของบุคคลที่ชื่อ อิบนุ ตัยมียะห์  เกิดในปี ฮ.ศ. 661 ในดามัสกัส ซีเรีย  อิบนุ ตัยมียะห์ผู้นี้ ถือว่าชาวชีอะฮ์นั้นคือศัตรูภายใน ซึ่งการฆ่าพวกเขา เป็นหน้าที่ภาคบังคับ เหนือกว่าการฆ่าพวกครูเสดและมองโกล จากคำพูดของ อิบนุ ตัยมียะห์ ถ้าหากใครพูดได้ทั้งภาษาอาหรับและเปอร์เซีย เขาเป็นคนมุนาฟิก(กลับกลอก) เนื่องจากคุณลักษณะที่สำคัญที่สุดประการหนึ่งของอิบนุตัยมียะห์คือการต่อต้านอิหร่าน

นอกเหนือจากความคิดเหล่านี้แล้ว ยังมีประเด็นสำคัญอีกคือ ถ้าเปรียบเทียบหนังสือของอิบนุ ตัยมียะห์กับชุดหนังสือของชาวยิว #พันธสัญญาเดิม (Old Testament) หนังสือของเขาจะมีความเหมือนกับคัมภีร์ชาวยิวทุกประการ เห็นได้ชัดว่า เนื้อหาในหนังสือส่วนใหญ่ของเขาเป็นการคัดลอกจากชาวยิว ซึ่งนี่เป็นสาเหตุหนึ่งที่ทำให้ อิบนุ ตัยมียะห์และครอบครัวถูกมองว่าเป็นชาวยิวที่ซ่อนเร้น (Anousian  หมายถึง  บุคคลที่ละทิ้งศาสนายิวด้วยความจำยอม ไม่ใช่ด้วยความปรารถนาของเขาเอง และใช้ความพยายามทั้งหมดของเขาในการบังคับใช้กฎหมายของชาวยิวอย่างลับๆ)  

ทัศนะของเขากลายเป็นพื้นฐานความคิดของ มุฮัมมัด บิน อับดุลวะฮาบ และขบวนการเคลื่อนไหวของลัทธิวะฮาบีแห่งราชวงศ์ซาอูด อันเป็นระบบการปกครองหรือลัทธิทางศาสนาที่ถูกสร้างขึ้นมาโดยรัฐบาลอังกฤษในดินแดนซาอุดิอาระเบีย

ตามเอกสารทางประวัติศาสตร์ เช่น หนังสือของ นาเซร อัลซาอีด ( Nasser al-Saeed ) ครอบครัวของอาลิซาอูด เป็นชาวยิวชื่อ โมรค็อย เบน อับราฮัม เบน มูซา  จากชาวยิวแห่งเมืองบัศเราะห์  และคุณปู่ของมุฮัมมัด บิน อับดุลวะฮาบ  เป็นชาวยิวชื่อ โชลมาน กัรกูซีย์  จาก ตุรเคีย(ตุรกี)

กษัตริย์ไฟซอลแห่ง ซาอุดิอาระเบีย ได้เขียนไว้ในบันทึกความทรงจำของเขาว่า :

“เราและชาวยิวเป็นญาติพี่น้องกัน ดังนั้นเราจึงไม่ตกลงที่จะให้พวกเขาต้องจมหายในทะเลตามที่บางคนต้องการ แต่เราต้องการอยู่กับพวกเขาในบรรยากาศที่สงบสุขและปลอดภัย”

ความกังวลของเราคือการเติบโตของกิจกรรมวะฮาบีที่เพิ่มขึ้น ซึ่งทำให้ประเทศของเราตกอยู่ในความเสี่ยงและอำนาจอธิปไตยของประเทศเราอาจถูกคุกคาม

 ซัยยิดสุไลมาน ฮูซัยนี