ยาซีด ผู้บงการสั่งสังหารอิมามฮูเซนจากตำราชีอะฮ์ ตอนที่ 7

อะหมัด บิน อิสฮาก อัลยะอ์กูบี ตาย ฮ.ศ. 292 กล่าวในหนังสือ
ตารีคอัลยะอ์กูบี เล่ม 2 หน้า 154 ว่า
وملك يزيد بن معاوية،.....فلما قدم دمشق كتب إلى الوليد بن عتبة بن أبي سفيان، وهو عامل المدينة: إذا أتاك كتابي هذا، فأحضر الحسين بن علي، وعبد الله بن الزبير، فخذهما بالبيعة لي، فإن امتنعا فاضرب أعناقهما، وابعث لي برؤوسهما
ยาซีดบุตรมุอาวียะฮ์ได้เป็นกษัตริย์..... ตอนเขาเข้ามาที่ดามัสกัส เขาได้เขียนสารส่งไปหาวาลีด บินอุตบะฮ์ บินอบีสุฟยาน ผู้ปกครองมะดีนะฮ์ ว่า
เมื่อจดหมายของข้าฉบับนี้มาถึงเจ้าแล้ว เจ้าจงนำตัวฮูเซนบินอะลีและอับดุลลอฮ์ บินซูเบรมา แล้วเจ้าจงให้เขาทั้งสองมอบสัตยาบันแก่ข้า
หากเขาทั้งสองปฏิเสธ เจ้าจงตัดศรีษะของเขาทั้งสอง แล้วส่งศรีษะของเขาทั้งสองมาให้ข้า
ยาซีดสั่งอุบัยดุลลอฮ์บินซิยาดให้ฆ่าอิมามฮูเซน
อะหมัดบินอิสฮากอัลยะอ์กูบี กล่าวในหนังสือ
ตารีค อัลยะอ์กูบี เล่ม 2 หน้า 155 ว่า
وأقبل الحسـين من مكّة يريد العراق، وكان يزيد قد ولّى عبيـد الله ابن زياد العراق، وكتب إليه: قد بلغني أنّ أهل الكوفة قد كـتبوا إلى الحسـين في القدوم عليهم، وأنّه قد خرج من مكّة متوجّهاً نحوهم، وقد بُلي به بلدك من بين البلدان، وأيّامك من بين الأيّام، فإنْ قتلته وإلاّ رجعت إلى نسـبك وإلى أبيك عبيـد، فاحذر أنْ يفوتك
ท่านฮูเซนได้ออกจากมักกะฮ์มุ่งหน้าไปอิรัก และยาซีดได้แต่งตั้งอุบัยดุลลอฮ์บินซิยาดให้ปกครองอิรัก
และยาซีดได้เขียนจดหมายไปหาอุบัยดุลลอฮ์ บินซิยาดว่า
ข้าได้ข่าวว่าชาวอิรักได้เขียนจดหมายไปหาฮูเซนให้เขาเดินทางไปหาพวกเขา และฮูเซนได้ออกจากมักกะฮ์มุ่งหน้าไปหาพวกเขาแล้ว
เมืองของเจ้าได้ถูกทดสอบท่ามกลางเมืองต่างๆ และเวลาของเจ้า(ถูกทดสอบ)ท่ามกลางเวลา จงระวังให้ดีอย่าพลาด
เจ้าต้องฆ่าเขา หรือ มิเช่นนั้น เจ้าต้องกลับไปยังเชื้อสายของเจ้าและพ่อเจ้าคือเป็นทาส
เห็นได้ชัดเจนว่า ยาซีดบงการอุบัยดุลลอฮ์ บินซิยาดให้ฆ่าอิม่ามฮูเซน
คำถามอุบัยดุลลอฮ์ผู้ปกครองกูฟะฮ์มีทางเลือกอื่นไหม
อุบัยดุลลอฮ์ บินซิยาดได้กล่าวกับมุซาฟิร บินชุร็อยห์ อัลยัชกุรีว่า
أَمَّا قَتْلِي الْحُسَيْن فَإِنَّهُ أَشَارَ إِلَيَّ يَزِيْدُ بِقَتْلِهِ أَوْ قَتْلِيْ فَاخْتَرْتُ قَتْلَهُ
กรณี ที่ฉันฆ่าฮูเซนนั้น เพราะว่ายาซีดได้ชี้ให้ฉันเลือกเอา
ระหว่างฆ่าฮูเซนกับฉันต้องถูกฆ่า ดังนั้นฉันจึงเลือกฆ่าเขา
ดูหนังสือ อัลกามิล ฟิตตารีค ผู้แต่ง อิบนุลอะษีร หน้า 2 เล่ม 199

บทความโดย เชคอับดุลญะวาด สว่างวรรณ