เอกภาพระดับประชาชาติ

บทความโดย เชคอิมรอน พิชัยรัตน์

ในโลกอิสลามเรามีจุดร่วมเดียวกันมากมาย ไม่ว่า การเชื่อและศรัทธาในอัลลอฮ์ บรรดาศาสดา ศาสดามุฮัมหมัด วันแห่งการสอบสวน ชีวิตหลังความตายในโลกแห่งบัรซัค คัมภีร์อัลกุรอานเล่มเดียวกัน บทบัญญัติมากมาย เช่น สุกรเป็นฮะรอม สุราเป็นฮะรอม ฮิญาบเป็นวาญิบ การนมาซเป็นวาญิบ การถือศีลอดเป็นวาญิบ การจ่ายซะกาต และฯลฯ จุดร่วมเรามีมากพอที่จะสร้างเอกภาพให้เกิดขึ้นได้
ทว่า...นอกจากศัตรูอิสลาม(อเมริกาและยิว)จะอยู่เบื้องหลังสร้างความแตกแยกให้เกิดขึ้นในประชาชาติอิสลาม ปัญหาและอุปสรรคสำคัญที่ขัดขวางเอกภาพของประชาชาติอิสลาม คือ ตัวกูของกู
จิตของปัจเจก มองในระดับของปัจเจก ไม่ว่ามุสลิมต่างนิกายหรือนิกายเดียวกัน ไม่ลดละวาศอกจากความอคติ ความพยศ ความอวดดี ความถือดี ความชิงดีชิงเด่น ความอยาก ฯลฯ ไม่ระงับอารมณ์ของตนเอง ไม่ผ่อนปรนในความผิดพลาดของมุสลิมด้วยกันในฐานะพี่น้องผู้ศรัทธา ไม่อดทนความคิดเห็นต่างในเรื่องต่างๆ ไม่ว่าศาสนา การเมือง สังคม หรือแม้แต่แนวทางการทำงานรับใช้ศาสนา นี่ก็เป็นปัญหาใหญ่ที่เป็นอุสรรคในการสร้างเอกภาพให้เกิดขึ้นในระดับมัสญิด ชุมชน  ตำบล จังหวัด ไม่ว่าจะนิกายเดียวกันหรือต่างนิกาย
กระทั่งกลายเป็นความเกลียดชังที่สั่งสมและหมักหมมอยู่ในใจ จนส่งกลิ่นเน่าเหม็นฟุ้งกระจายออกมารบกวนบรรยากาศของความเป็นพี่น้องกันในหมู่มุสลิม และแน่นอนศัตรูอิสลามชอบกลิ่นนี้ พวกมันก็จะเพิ่มความเกลียดชังจนกลายเป็นศัตรูต่อกัน ด่าทอกันอย่างหยาบคาย ฆ่าฟันกันด้วยน้ำลาย และที่สุดคือการเข่นฆ่ากันและกัน ตามเป้าหมายและความต้องการของศัตรูอิสลามที่มุสลิมทุกคนรู้ดีว่าพวกมันคือใคร??
ช่วยกันดับกลิ่นเน่าเหม็นนี้เสียก่อน สร้างบรรยากาศที่หอมอบอวลไปด้วยความเป็นพี่น้องกันให้เกิดขึ้น โดยลดละความอคติ และระงับจิตของตนเองลงบ้าง ก็พอช่วยบรรเทาให้บรรยากาศได้ผ่อนคลาย
อย่าให้เอกภาพอิสลาม กลายเป็นวาระ ที่จัดเสวนาเมื่อครบรอบวันประสูติท่านศาสดาเท่านั้น แต่ต้องให้ครบรอบวันประสูติท่านศาสดาเป็นจุดเริ่มต้นและจุดประกายสู่ความเป็นเอกภาพอิสลามที่แท้จริง