อายะตุลกุรซีย์ ตอนที่ 6

 

คำว่า อัลลอฮ์ ในแง่มุมของอักษรศาสตร์และความหมาย

ศึกษาสาส์นจากฟากฟ้า(6)
นักวิชาการด้านอักษรศาสตร์ภาษาอาหรับส่วนใหญ่มีความเห็นว่า คำว่าอัลเลาะห์ มีรากคำมาจากคำว่า อิละฮ์ اله ที่หมายถึงสิ่งที่ถูกเคารพสักการะ
และเพื่อที่จะกำหนดเจาะจงลงไปถึงนามที่เฉพาะจึง เติมด้วย (ال )-(อัล) ที่ด้านหน้าของคำ จึงอ่านว่า "อัลอิละฮ์" แต่ด้วยการใช้บ่อยครั้งคำ"อิ"(ตัวฮัมซะฮ์ในคำว่าอิละฮ์)ได้ถูกตัดออก ต่อมาจึงถูกอ่านออกเสียงว่า"อัลลอฮ์"
แต่ก็มีนักวิชาการอีกบางส่วนที่เชื่อว่ามีรากศัพท์มาจากคำอื่นซึ่งรายละเอียดของมันสามารถศึกษาเพิ่มเติมได้ในด้านอักษรศาสตร์ภาษาอาหรับ
คำว่าอัลลอฮ์เป็นนามเฉพาะสำหรับพระเจ้า ซึ่งครอบคลุมถึงความสมบูรณ์แบบทั้งหมดที่มีอยู่ หมายความว่าคุณสมบัติต่างๆที่มีความสมบูรณ์แบบทั้งหมดต่างซ่อนอยู่ในพระนามนี้(ความรอบรู้,เดชานุภาพ,การดำรงอยู่ ฯลฯ)
ท่านอิมามอะลี(อ) ได้กล่าวถึงความหมายของอัลลอฮ์ไว้ว่า:"ความหมายของอัลลอฮ์นั้นคือสิ่งที่ถูกเคารพสักการะโดยที่สรรพสิ่งทั้งหลายที่ถูกสร้างมีความพิศวงต่อพระองค์ สายตาทั้งหลายถูกปิดกั้นในการมองเห็นถึงพระองค์ ความคิดและสติปัญญาก็ไม่สามารถที่จะเข้าถึงพระองค์ได้"

ที่มา 

ฮุซัยย์นียะห์ซัยยิดุชชุฮะดาอ์