มีซานุลฮิกมะฮ์ เล่ม 1 หมวด อลิฟ
หมวดที่ 1 การเสียสละ
บทที่ 1 อัลอีซาร(الإیثار)
คุณค่าของการเสียสละ

อัลกุรอาน

โองการที่ 1 “และพวกเขาได้สละสิทธิให้แก่ผู้อื่นก่อนตัวของพวกเขาเอง และแม้ว่าพวกเขาเองจะมีความต้องการอย่างยิ่งก็ตาม และผู้ใดป้องกันความตระหนี่ที่อยู่ในอัตตาของเขาเองได้ ชนเหล่านั้นแหละคือบรรดาผู้ประสบความสำเร็จ” [1]

โองการที่ 2 “และพวกเขาได้ให้ทานอาหารเนื่องด้วยความรักต่อพระองค์แก่ผู้ยากจน เด็กกำพร้ำ และเชลยศึก” (พวกเขากล่าวว่า) แท้จริงเราให้อาหารแก่พวกท่านโดยหวังความโปรดปรานจากอัลลอฮ์ เรามิได้หวังการตอบแทนและการขอบคุณจากพวกท่านแต่ประการใดเลย” [2]

ตัวบทอัลกุรอาน

  [1] وَ يُؤْثِرُونَ عَلى‏ أَنْفُسِهِمْ وَ لَوْ كانَ بِهِمْ خَصاصَةٌ وَ مَنْ يُوقَ شُحَّ نَفْسِهِ فَأُولئِكَ هُمُ الْمُفْلِحُونَ(سورة الحشر : 9)
  [2] وَ يُطْعِمُونَ الطَّعامَ عَلى‏ حُبِّهِ مِسْكِيناً وَ يَتِيماً وَ أَسِيراً* إِنَّما نُطْعِمُكُمْ لِوَجْهِ اللَّهِ لا نُرِيدُ مِنْكُمْ جَزاءً وَ لا شُكُوراً(سورة الإنسان : 8،9)