������ มซานุลฮิกมะฮ์

เล่ม 1 หมวด อลิฟ
หมวดที่ 1 #ความสำคัญของการเสียสละ

������ บทที่ 1 อัลอีซาร(الإیثار)

#หมายเลข_10

������ อลฮาดิษ

ฮาดิษที่ ๑๒ อัรรีซาละฮ์ อัลกะชีรียะฮ์ : ผู้มีนามว่าชะกีก อัลบัลคี ได้ถามอิมามศอดิก(อลัยฮิสลาม) ถึงอัลฟูตูวะฮ์/ความเอื้อเฟื้อ ท่าน(อลัยฮิสลาม)จึงกล่าวว่า “แล้วเจ้าว่าอย่างไรหรือ ?” ชะกีกจึงกล่าวตอบว่า “เมื่อมีผู้ให้เรา เราจักขอบคุณ และเมื่อมีผู้รีบและยับยั้งไปจากเรา เราจักอดทน” เช่นนั้นท่านญะอฺฟัร บิน มูฮัมมัด (อลัยฮิสลาม) จึงกล่าวว่า  สำหรับเราแล้ว กิจเช่นนี้ แม้แต่สุนัขในชานเมืองก็กระทำ เช่นนั้นชะกีกจึงกล่าวถามว่า “โอ้ผู้เป็นบุตรแห่งบุตรีของรอซูลุลลอฮ เช่นนั้นแล้ว ความเอื้อเฟื้อนั้นเป็นเช่นไรหรือ ? ท่านจึงกล่าวตอบว่า เมื่อเราได้เราเสียสละ และเมื่อเราไม่ได้รับ เราจักขอบคุณ [1]

������ ตวบท

[1] الرسالة القشيريّة: سَأَلَ شَقيقٌ البَلخِيُّ جَعفَرَ بنَ مُحَمَّدٍ عليهما السلام عَنِ الفُتُوَّةِ، فَقالَ: ما تَقولُ أنتَ؟ فَقالَ شَقيقٌ: إن اعطينا شَكَرنا، وإن مُنِعنا صَبَرنا. فَقالَ جَعفَرُ بنُ مُحَمَّدٍ عليه السلام: الكِلابُ عِندَنا بِالمَدينَةِ تَفعَلُ كَذلِكَ! فَقالَ شَقيقٌ: يَابنَ بِنتِ رَسولِ اللَّهِ، مَا الفُتُوَّةُ عِندَكُم؟ فَقالَ: إن اعطينا آثَرنا، وإن مُنِعنا شَكَرنا.( الرسالة القشيريّة: 230، شرح نهج البلاغة: 11/ 217.)

������ อางอิง มีซานุลฮิกมะฮ์ หมวด อลิฟ  บท อัลอีซาร

#มีซานุลฮิกมะฮ์
#ทุกวันกับกุรอ่านและอิตเราะฮ์