มะฟาติฮุลฮายาต หมายเลข 282

บทที่ 10

การเดินทาง

มารยาทในการเดินทาง

ดุอาอฺและการให้ศอดาเกาะ

ท่านอมีรุลมุอฺมีนีน(อ) จะอ่านดุอาบทนี้เมื่อต้องเดินทาง

« اللَّهُمَّ أَنْتَ الصَّاحِبُ فِى السَّفَرِ وَ أَنْتَ الْخَلِیفَةُ فِى الأَهْلِ وَ لا یجْمَعُهُمَا غَیرُكَ؛ لأَنَّ الْمُسْتَخْلَفَ لا یكُونُ مُسْتَصْحَباً وَ الْمُسْتَصْحَبُ لا یكُونُ مُسْتَخْلَفاً»[1]

ตัวบท

[1] . نهج البلاغة، خطبهٴ 46.

 

อ้างอิง

มะฟาติฮุลฮายาต หน้า 196