ทำไมบางคนจึงไม่คิดใคร่ครวญถึงอาหารจิตวิญญาณของตัวเอง?

    เป็นเรื่องน่าประหลาดใจสำหรับผู้ที่คิดใคร่ครวญถึงอาหารของร่างกาย แต่ไฉนเขากลับไม่คิดใคร่ครวญถึงอาหารของจิตวิญญาณของตน พวกเขาจะหลีกเลี่ยงท้องของเขาจากอาหารที่จะก่ออันตรายต่อมัน แต่กลับเติมเต็มหัวใจของตนด้วยสิ่งที่จะทำลายมัน!

พวกเขาเข้มงวดในเรื่องอาหารของร่างกาย แต่...

    ท่านอิมามฮะซัน มุจญ์ตะบา (อ.) กล่าวว่า :

عَجَبٌ لِمَنْ یَتَفَکَّرُ فی مَأْکُولِهِ کَیْفَ لا یَتَفَکَّرُ فی مَعْقُولِهِ، فَیُجَنِّبُ بَطْنَهُ ما یُؤْذِیهِ وَیُودِعُ صَدْرَهُ ما یُرْدِیهِ

“เป็นเรื่องน่าประหลาดใจสำหรับผู้ที่คิดใคร่ครวญถึงอาหารของร่างกาย แต่ไฉนเขากลับไม่คิดใคร่ครวญถึงอาหารของจิตวิญญาณของตน พวกเขาจะหลีกเลี่ยงท้องของเขาจากอาหารที่จะก่ออันตรายต่อมัน แต่กลับเติมเต็มหัวใจของตนด้วยสิ่งที่จะทำลายมัน!" (1)

คำอธิบายโดยสังเขป

    ดังที่ท่านอิมามผู้มีเกียรติของเราได้กล่าวไว้ ผู้คนทั้งหลายนั้นโดยทั่วไปแล้วมักจะเข้มงวดในเรื่องอาหารของร่างกายของตน พวกเขาจะไม่สัมผัสโต๊ะอาหาร นอกจากท่ามกลางแสงสว่างจากโคมไฟ

    พวกเขาจะไม่หยิบอาหารนอกจากด้วยดวงตาที่เปิดกว้าง พวกเขาจะหลีกเลี่ยงอาหารต่างๆ ที่น่าสงสัย และจะระวังรักษาทุกประเด็นในด้านโภชนาการที่เป็นเคล็ดลับทางด้านสุขภาพร่างกาย

    แต่ในเรื่องอาหารของจิตวิญญาณ พวกเขากลับหลับหูหลับตาอยู่ท่ามกลางความมืดมิดของความไม่รู้ พวกเขาเทอาหารทางปัญญาที่น่าสงสัยลงในจิตวิญญาณของตน คำพูดที่ไม่เหมาะสมของหมู่เพื่อนพ้อง สื่อสิ่งพิมพ์ที่ไร้จรรยาบัน โฆษณาชวนเชื่อที่เคลือบแคลงหรือเป็นพิษ

    ทั้งหมดเหล่านี้ล้วนยอมรับได้อย่างง่ายดาย และสิ่งเหล่านี้เองเป็นเรื่องที่น่าประหลาดใจมาก!

เชิงอรรถ :

1. ซะฟีนะตุลบิฮาร, เล่มที่ 5, หน้า 301

บทความโดย : เชคมูฮัมมัดนาอีม ประดับญาติ