หลักฐานที่แสดงถึงการอนุญาตในการเฉลิมฉลองวันประสูติ (เมาลิด) ของท่านนบี ศ็อลลัลลอฮุ อะลัยฮิ วะซัลลัม

หลักฐานประการที่ 1: การแสดงความยินดีและความปิติยินดีต่อการประสูติของท่านนบี
การจัดมัจลิส (งานชุมนุม) เพื่อเฉลิมฉลองวันเมาลิดนั้น เป็นการแสดงออกถึงความดีใจและความปลื้มปิติในท่านรอซูล ศ็อลลัลลอฮุ อะลัยฮิ วะซัลลัม ซึ่งแม้แต่คนที่เป็นกาเฟรก็ยังได้รับผลบุญบางส่วนจากการแสดงความยินดีนี้
ในซอเฮี๊ยะห์ อัลบุคอรีย์ มีรายงานว่า อาบู ละฮับ ผู้เป็นลุงของท่านนบี (แม้เขาจะเป็นผู้ปฏิเสธศรัทธา) แต่อัลลอฮ์ได้ลดทอนการลงโทษเขาในวันจันทร์ทุกสัปดาห์ เนื่องจากเขาได้ปลดปล่อยทาสหญิงชื่อ "ซุวัยบะฮ์" หลังจากที่เธอมาแจ้งข่าวดีแก่เขาเกี่ยวกับการประสูติของท่านรอซูล (รายงานนี้อยู่ใน:
ซอเฮี๊ยะห์ อัลบุคอรีย์,
หนังสือ: อัลนิกาห์ห์,
บทที่ 21, หะดีษหมายเลข 5101
และถูกรายงานไว้ใน อัส-ซีเราะห์ อัน-นะบะวียะฮ์ ของอิบนุ กะษีร เล่ม 2 รวมถึงบรรดานักวิชาการอื่น ๆ)
บทเรียนจากหลักฐานนี้ก็คือ:
แม้แต่อาบู ละฮับที่เป็นกาเฟร เมื่อเขาแสดงความยินดีต่อการประสูติของท่านนบี ก็ยังได้รับการลดโทษในวันจันทร์ทุกสัปดาห์ ดังนั้นผู้ศรัทธาย่อมควรแสดงความยินดีต่อการประสูติของท่านนบีมากยิ่งกว่า
หลักฐานประการที่ 2: ท่านนบี ศ็อลลัลลอฮุ อะลัยฮิ วะซัลลัม ให้ความสำคัญกับวันประสูติของท่าน
ท่านนบีเคารพและให้เกียรติต่อวันเกิดของท่านเอง และแสดงการขอบคุณต่ออัลลอฮ์สำหรับความกรุณาอันยิ่งใหญ่ที่พระองค์ประทานแก่เขา และต่อประชาชาติทั้งมวลผ่านการถือกำเนิดของท่าน
วิธีหนึ่งที่ท่านแสดงออกถึงการให้เกียรติวันเกิด คือ การถือศีลอดในวันจันทร์
รายงานโดย อบี กอตาดะฮ์ ร่อฎิยัลลอฮุ อันฮุ เขากล่าวว่า:
“มีผู้ถามท่านรอซูล ศ็อลลัลลอฮุ อะลัยฮิ วะซัลลัม ถึงการถือศีลอดในวันจันทร์ ท่านตอบว่า:
«ذَاكَ يَوْمٌ وُلِدْتُ فِيهِ، وَأُنزِلَ عَلَيَّ فِيهِ»
"นั่นคือวันที่ฉันได้ถือกำเนิด และเป็นวันที่อัลกุรอานได้ถูกประทานลงมายังฉัน"
(รายงานโดย อิมาม มุสลิม ใน ซอเฮี๊ยะห์ มุสลิม, หนังสือ: อัศ-ศิยาม (การถือศีลอด)
บทเรียนจากหลักฐานนี้คือ:
การที่ท่านนบีถือศีลอดในวันจันทร์ ถือเป็นการให้ความสำคัญและเป็นการแสดงความขอบคุณต่อพระผู้เป็นเจ้าสำหรับวันเกิดของท่าน ซึ่งแสดงให้เห็นว่าการให้ความสำคัญกับวันประสูตินั้นเป็นสิ่งที่ มีรากฐานในแบบอย่างของท่านนบีเอง
นอกจากนี้การให้เกียรติวันประสูติสามารถแสดงออกได้หลายรูปแบบ เช่น:
การถือศีลอด, การแจกอาหาร, การชุมนุมเพื่อรำลึกถึงท่านนบี, การกล่าวศอละวาตต่อท่าน, การฟังชีวประวัติและคุณลักษณะอันประเสริฐของท่าน
หลักฐานประการที่ 3: การแสดงความยินดีต่อท่านนบี เป็นสิ่งที่อัลลอฮ์ทรงสั่งไว้ในกุรอาน
อัลลอฮ์ตรัสไว้ใน ซูเราะฮ์ ยูนุส อายะฮ์ที่ 58:
 { قُلْ بِفَضْلِ اللَّهِ وَبِرَحْمَتِهِ فَبِذَٰلِكَ فَلْيَفْرَحُوا }
“จงกล่าวเถิด (มุฮัมมัด) ว่า: ด้วยความโปรดปรานของอัลลอฮ์ และด้วยความเมตตาของพระองค์ ดังนั้นจงยินดีเถิดด้วยสิ่งเหล่านั้น”
อัลลอฮ์ตรัสให้เรายินดีใน "ฟัฎล์" (ความโปรดปราน) และ "เราะห์มะฮ์" (ความเมตตา) ของพระองค์ ซึ่งบรรดานักอรรถาธิบายกุรอานได้นำเสนอว่า:
ท่าน อิบนุ อับบาส (ร่อฎิยัลลอฮุ อันฮุมา) ผู้เป็นนักวิชาการและนักแปลความหมายของอัลกุรอาน กล่าวว่า:
“ฟัฎล์" หมายถึง วิชาความรู้ และ "เราะห์มะฮ์" หมายถึง มุฮัมมัด ศ็อลลัลลอฮุ อะลัยฮิ วะซัลลัม” อ้างอิงจากอายะฮ์ใน ซูเราะฮ์ อัล-อัมบิยาอ์ อายะฮ์ที่ 107:
{ وَمَا أَرْسَلْنَاكَ إِلَّا رَحْمَةً لِّلْعَالَمِينَ }
“และเราไม่ได้ส่งเจ้ามา เว้นแต่เพื่อเป็นความเมตตาสำหรับปวงโลก”
บทเรียนจากหลักฐานนี้คือ:
หากอัลลอฮ์ทรงสั่งให้เราดีใจในความเมตตาของพระองค์ และท่านนบีมุฮัมมัดคือ "ความเมตตาสำหรับปวงมนุษย์" ตามคำตรัสของอัลลอฮ์เอง จึงเป็นเรื่องสมควรที่เราจะแสดงความปลาบปลื้มและยินดีต่อการประสูติของท่านนบี
สรุปโดยรวม: 
-การจัดงานเมาลิดเป็นการแสดงความรัก ความยินดี และให้เกียรติต่อท่านนบี มุฮัมมัด ศ็อลลัลลอฮุ อะลัยฮิ วะซัลลัม
-มีรากฐานจากทั้งกุรอานและซุนนะฮ์ และแม้แต่ศัตรูของท่านอย่างอาบู ละฮับยังได้รับผลบุญจากการแสดงความยินดี
-แบบอย่างของท่านนบีเองคือการถือศีลอดในวันเกิดของท่าน
-อัลลอฮ์ทรงสั่งให้เรายินดีต่อความเมตตาของพระองค์ และท่านนบีคือเมตตานั้นเอง
หลักฐานประการที่ 4: การให้ความสำคัญต่อช่วงเวลาแห่งเหตุการณ์ทางศาสนาในอดีต
ท่านรอซูล ศ็อลลัลลอฮุ อะลัยฮิ วะซัลลัม ได้ถือว่าช่วงเวลา (วัน เวลา เดือน) ที่เกี่ยวข้องกับเหตุการณ์ทางศาสนาสำคัญในอดีตนั้นมีคุณค่าและควรถูกระลึกถึง
เมื่อเหตุการณ์หนึ่งๆ เคยเกิดขึ้นในอดีต ณ ช่วงเวลาหนึ่ง และช่วงเวลานั้นเวียนกลับมาอีกครั้งในปีต่อๆ มาถือเป็นโอกาสในการระลึกถึงและให้เกียรติเหตุนั้นอีกครั้ง
ท่านนบีได้แสดงแนวทางนี้ไว้ในหะดีษอย่างชัดเจน:
"เมื่อท่านนบีเดินทางถึงเมืองมะดีนะฮ์ ท่านได้เห็นชาวยิวถือศีลอดในวันอาชูรออฺ (วันที่ 10 มุฮัรรอม) ท่านจึงสอบถามถึงเหตุผลที่พวกเขาถือศีลอดวันนั้น
พวกเขาตอบว่า:
“เพราะในวันนี้ อัลลอฮ์ได้ทรงช่วยให้นบีมูซา รอดพ้นจากศัตรูของเขา และทรงให้ศัตรูของเขาจมน้ำตาย ดังนั้น พวกเราจึงถือศีลอดเพื่อแสดงความขอบคุณต่อพระองค์”
จากนั้นท่านนบี ศ็อลลัลลอฮุ อะลัยฮิ วะซัลลัม จึงกล่าวว่า:
«نَحْنُ أَحَقُّ بِمُوسَى مِنْكُمْ»
“พวกเรามีสิทธิ์เกี่ยวกับมูซา (นบีมูซา) ยิ่งกว่าพวกท่าน”
จากนั้นท่านนบีได้ถือศีลอดในวันนั้นด้วย และได้สั่งให้ถือศีลอดวันอาชูรออฺ
รายงานนี้มีอยู่ใน ซอเฮี๊ยะห์ อัลบุคอรีย์ และ ซอเฮี๊ยะห์ มุสลิม
บทเรียนจากหลักฐานนี้:
ท่านนบีแสดงให้เห็นว่าช่วงเวลาใดที่เคยเกิดเหตุการณ์สำคัญทางศาสนา เมื่อเวลานั้นเวียนมาถึงอีก ก็สามารถใช้โอกาสนี้เพื่อระลึกและแสดงออกถึงความเคารพต่อเหตุการณ์นั้นได้ เช่นเดียวกับการที่เราระลึกถึงวันประสูติของท่านนบี
หลักฐานประการที่ 5: การส่งศอละวาตและศานติ (ศ็อลาวาต) ต่อท่านนบีในงานเมาลิด
การจัดมัจลิสเมาลิดเป็นสาเหตุให้เกิดการกล่าวศ็อลาวาตต่อท่านนบีจำนวนมาก ซึ่งเป็นสิ่งที่อัลลอฮ์ทรงบัญชาไว้ในกุรอานอย่างชัดเจน:
{ إِنَّ ٱللَّهَ وَمَلَـٰٓئِكَتَهُۥ يُصَلُّونَ عَلَى ٱلنَّبِىِّ ۚ يَـٰٓأَيُّهَا ٱلَّذِينَ ءَامَنُوا۟ صَلُّوا۟ عَلَيْهِ وَسَلِّمُوا۟ تَسْلِيمًا }
“แท้จริงอัลลอฮ์และมลาอิกะฮ์ของพระองค์ ส่งศ็อลาวาตแก่นบี โอ้บรรดาผู้ศรัทธาทั้งหลาย! พวกเจ้าจงกล่าวศ็อลาวาตและสลามแก่ท่านอย่างสมบูรณ์เถิด”
 ซูเราะฮ์ อัลอะหซาบ (33): อายะฮ์ 56
บทเรียนจากหลักฐานนี้:
สิ่งใดก็ตามที่เป็นสาเหตุให้เราดำเนินการตามคำสั่งศาสนา เช่น การกล่าวศ็อลาวาต ก็เป็นสิ่งที่ดีและได้รับความโปรดปราน เช่นกัน ในงานเมาลิด มักมีการอ่านชีวประวัติของท่านนบี, ฟังคำบรรยายคุณงามความดีของท่าน, กล่าวศ็อลาวาตกันเป็นจำนวนมาก
ผลบุญของศ็อลาวาตนั้นมากมายเหลือคณานับจนกระทั่ง “ปากกาต้องวางลงในวิหารของการสุญูด” (เป็นสำนวนเปรียบเทียบถึงการที่ไม่สามารถบรรยายถึงผลบุญนั้นได้อย่างครบถ้วน)
หลักฐานประการที่ 6: งานเมาลิด เป็นการเรียนรู้ชีวประวัติและคุณลักษณะของท่านนบี
การจัดมัจลิสเมาลิดเป็นโอกาสในการเรียนรู้เกี่ยวกับการประสูติของท่านนบี, ปาฏิหาริย์ของท่าน, ลักษณะทางศีลธรรม, แบบอย่างอันดีในชีวิตของท่าน
สิ่งเหล่านี้คือเนื้อหาที่มักถูกอ่านและบรรยายในงานเมาลิด
แล้วเราถูกสั่งหรือไม่ให้เจริญรอยตามท่านนบี? เชื่อมั่นในปาฏิหาริย์ของท่าน?
เชื่อในอายะฮ์ (สัญญาณแห่งพระเจ้า) ที่มาพร้อมกับท่าน? ศึกษาแบบอย่างในการดำเนินชีวิตของท่าน? หรือฯลฯ..
คำตอบคือ  ใช่แน่นอน เราทุกคนต่างถูกสั่งใช้ให้ยึดเอาท่านนบีเป็นแบบอย่าง และ ศึกษาชีวประวัติของท่านอย่างต่อเนื่อง
ดังนั้นการจัดงานเมาลิดที่มีการอ่านเนื้อหาเหล่านี้ย่อมถือว่าเป็นสื่อกลางที่ช่วยให้เราได้ปฏิบัติตามสิ่งที่ศาสนาบัญชาไว้
หลักฐานประการที่ 7: การจัดงานเมาลิดเป็นการแสดงออกถึงความกตัญญู และการตอบแทนคุณแห่งความเหน็ดเหนื่อยของท่านนบี ศ็อลลัลลอฮุ อะลัยฮิ วะซัลลัม
การจัด มัจลิสเมาลิด (งานเฉลิมฉลองวันประสูติของท่านนบี) ถือเป็นการตอบแทนความดีงาม และความเหน็ดเหนื่อยอุตสาหะ ของท่านร่อซูล ศ็อลลัลลอฮุ อะลัยฮิ วะซัลลัม ในฐานะผู้นำสารศาสนาให้ถึงเรา และเป็นการแสดงความกตัญญูอย่างสูงส่งต่อบุคคลที่ยิ่งใหญ่ที่สุดในประวัติศาสตร์มนุษยชาติ
งานเมาลิดจึงเป็นการแสดงความขอบคุณต่อท่านนบี ด้วยการปฏิบัติบางส่วนจากสิ่งที่เราพึงกระทำต่อท่าน เช่น:
การกล่าวถึงคุณลักษณะอันสมบูรณ์ของท่าน, การรำลึกถึงจริยธรรมอันสูงส่งของท่าน, การชื่นชมและยกย่องบทบาทของท่าน  เช่นตัวอย่างจากยุคของท่านนบี:
ในสมัยของท่านนบี มีกวี จำนวนมากที่ได้ประพันธ์บทกลอนและบทกวี เพื่อยกย่องและสรรเสริญท่านนบี  ท่านนบีไม่เพียงพอใจและชื่นชมในสิ่งนี้ แต่ท่านยัง:
ตอบแทนกวีเหล่านั้น ด้วยถ้อยคำที่ไพเราะ, การยกย่องชมเชย, ของขวัญหรือการให้สิ่งตอบแทนที่เหมาะสมกับพวกเขา
ดังเช่นกรณีของ กะอ์บ อิบนุซุฮัยร์ ที่ได้แต่งบทกวีชื่อดัง "บานัตุ ซะอาด" ยกย่องท่านนบีและท่านนบีก็ได้มอบผ้าคลุม (บุรด้ะฮ์) ของท่านให้เป็นของขวัญ บทกวีนั้นจึงถูกเรียกว่า "กอศีดะฮ์ อัล-บุรดะฮ์"
จึงได้ข้อสรุปดังนี้ว่า:  หากแม้เพียงการแต่งกวีสรรเสริญท่านนบียังได้รับความพึงพอใจจากท่าน และได้รับรางวัลกลับคืน เช่นนั้นแล้วบุคคลที่จัดมัจลิสเมาลิดซึ่งได้รวบรวมและกล่าวถึงคุณลักษณะต่างๆ อันประเสริฐของท่านนบีอย่างครอบคลุม จะไม่ได้รับความพึงพอใจจากท่านนบียิ่งกว่าหรือ?!!
การจัดงานเมาลิดจึงไม่ใช่แค่การเฉลิมฉลองแต่คือ:
-การแสดงความรักต่อท่านนบี
-การใฝ่หาความใกล้ชิดและความพึงพอใจของท่าน
-การตอบแทนความดี ความเหน็ดเหนื่อย และการเสียสละของท่านนบีต่อประชาชาติของท่าน

บทความโดย เชคยูซุฟ เพชรกาหรีม