การคบสมาคมกับผู้คน ในนะฮ์ญุลบะลาเฆาะฮ์

ปรัชญาในนะฮ์ญุลบะลาเฆาะฮ์ของอิมามอะลี (อ.) ซึ่งเป็นคำสอนอันลึกซึ้งเกี่ยวกับการอยู่ร่วมกับผู้คนในสังคม

 خالِطُوا النّاسَ مُخالَطَةً اِنْ مِتُّمْ مَعَها بَكَوْا عَلَيْكُمْ، وَ اِنْ عِشْتُمْ حَنُّوا اِلَيْكُمْ.
“จงคบหาผู้คนในลักษณะที่ว่าหากท่านจากโลกนี้ไปพวกเขาจะร่ำไห้ให้กับท่าน
และหากท่านยังมีชีวิตอยู่พวกเขาจะโหยหาคิดถึงท่าน”

ความหมายคือ: คำกล่าวนี้ของอิมามอะลี (อ.) เป็นหนึ่งในหลักคำสอนทางศีลธรรมที่งดงามที่สุดในนะฮ์ญุลบะลาเฆาะฮ์
แสดงถึงแนวทางในการใช้ชีวิตท่ามกลางสังคมอย่างมีคุณธรรมและมนุษยสัมพันธ์ที่ดี
ประเด็นสำคัญก็คือ:
1. “คบหาผู้คน” (خالِطُوا النّاسَ)
หมายถึงการมีปฏิสัมพันธ์กับผู้อื่นในชีวิตประจำวันทั้งครอบครัว เพื่อนบ้าน และเพื่อนร่วมงานอิมามไม่สอนให้แยกตัวจากสังคมแต่ให้มีส่วนร่วมอย่างสร้างสรรค์
2. “ในลักษณะที่..." ว่าการคบหานั้นควรอยู่บนพื้นฐานของความจริงใจ ความเมตตา ความยุติธรรม และการให้อภัยไม่ใช่บนพื้นฐานของผลประโยชน์หรือความเสแสร้ง
3. “หากตายเขาจะร้องไห้ให้”
แสดงว่าท่านได้สร้างความรัก ความเคารพ และคุณงามความดีไว้ในใจของผู้คนจนเมื่อท่านจากไปผู้คนรู้สึกสูญเสียและคิดถึง
4. “หากยังมีชีวิต เขาจะโหยหา” หมายถึงว่าการมีอยู่ของท่านในสังคมเป็นสิ่งที่ผู้คนรักและต้องการเพราะท่านเป็นที่พึ่ง เป็นคนดีที่อยู่ด้วยแล้วอบอุ่นใจ
ข้อคิดที่ได้จากคำสอนนี้คือ:
-ความสัมพันธ์ที่แท้จริงไม่อยู่ที่คำพูดแต่ที่การกระทำ
-การทำดีต่อผู้อื่นอย่างสม่ำเสมอจะทำให้เรากลายเป็น “ผู้มีค่า” ทั้งในชีวิตและหลังความตาย
-โลกอาจลืมชื่อคนร่ำรวยหรือมีอำนาจ แต่จะไม่ลืมคนที่ทำความดีและมอบความรักให้ผู้อื่น

บทความโดย เชคยูซุฟ เพชรกาหรีม